Londyn
-
Kto kontroluje linie komunikacyjne, kontroluje miasto, a sądząc po ich wyposażeniu i uzbrojeniu, nie mogli być zwykłymi ocalałymi, tak jak twierdzili. Prędzej to najemnicy, wynajęci przez Z-Com lub Bandytów, dwie główne, zwalczające się wzajemnie, siły w mieście.
- A gdzie niby chcesz pójść? -
- Chciałbym jakoś wrócić do centrum. Przed chwilą przegoniły mnie stamtąd Szwendacze, a ja chciałbym przeszukać tą okolicę.
-
Swojsko otwarł drzwi i wszedł do środka. Broń miał przy sobie, a w razie czego rzuci magazynkiem krzycząc, żę granat.
-
Antek:
- Tędy dostaniesz się do centrum, prosto jak w mordę strzelił do najbliższego wyjścia na powierzchnię, ale idziesz tam na własną odpowiedzialność.
Vader:
W środku grała muzyka ze starego radia, a żołnierze Z-Com pili pędzony na boku bimber lub trunki zdobyte podczas patroli i niezdane do magazynu, grali w karty, kości, rzutki czy nawet bilarda, bo znajdował się tu stół do gry, rozmawiali na wszelkie tematy, palili i próbowali choć na chwilę zapomnieć o tym piekle na zewnątrz. Ale gdy tylko się pojawiłeś, wszystko poza muzyką ustało, pewnie zdziwiła ich obecność kogoś nowego, kto nie powinien znać drogi do tego miejsca, które technik określił mianem Klubu. -
- To akurat wiem, że idę na swoją odpowiedzialność. - odpowiedział krótko.
-
Zamknął za sobą drzwi.
-Miejcie mnie w dupie, nie jestem tutaj by wam przeszkadzać.
Rozejrzał się za komandosami, bo to właśnie po nich tutaj przyszedł. -
Antek:
- Tam kończy się nasz teren, a ta druga grupa to o wiele większe przyjemniaczki niż my, pewnie nie będą tak rozsądni i zastrzelą Cię na miejscu, ale jeśli chcesz, to śmiało, idź.
Vader:
Choć większość wróciła do przerwanych zajęć, to wyraźnie czuć było pewną atmosferę napięcia, która nie opuści tego pomieszczenia, dopóki Ty stąd nie wyjdziesz, wciąż byłeś nowy, pojawiłeś się właściwie znikąd i od razu dostałeś dowództwo nad własnym oddziałem i ważną misję. A wielu, którzy przelewali krew w londyńskich okopach od lat mogło tylko marzyć o jakikolwiek wyróżnieniu. Ale komandosów znalazłeś, to oni okupowali stół od bilarda, żłopiąc jakieś puszkowane piwo. -
- Przynajmniej teraz wiem, jak was rozróżnić. - odparł i poszedł tym wyjściem w stronę centrum.
-
Maszerowałeś torami kilkanaście minut. Wtedy usłyszałeś, jak coś dość szybko sunie po szynach w Twoim kierunku i, sądząc po poprzednich doświadczeniach, wiedziałeś już chyba, co to jest.
-
Pora więc się ukryć. Drezyna tym razem za cel weźmie jego, a nie trupy, także zaczął biec i szukać jakiegoś ukrycia.
-
Cały tunel jest odkryty, najbliższe schronienie możesz znaleźć na stacji, którą niedawno opuściłeś. A jeśli powiadomisz tamtych najemników, czy kim oni byli, o nadciągającym zagrożeniu, to może nawet jakoś Ci się odwdzięczą. O ile wszyscy przeżyjecie.
-
To pora w takim razie zawrócić do tych najemników i mieć nadzieję, że ludzie w drezynie nie trafią go.
-
Jeszcze nawet Cię nie widzieli, przy odrobinie szczęścia w porę im uciekniesz. Niemniej, drezyna została daleko z tyłu, a Ty wróciłeś na stację metra, gdzie najemnicy byli nieco zdziwieni Twoim przybyciem, spodziewali się, że zginiesz albo rzeczywiście Ci się uda.
-
- Debile były albo ślepe, albo spierdolone umysłowo, ale oto udało mi się uciec przed drezyną. - powiedział.
-
Ten post został usunięty!
-
Nikt nie pytał o więcej, wszyscy bez słowa popędzili na stanowiska, biorąc broń i dodatkową amunicję, kryjąc się za workami z piaskiem czy prowizorycznymi barykadami, zupełnie zapominając, o Twoim istnieniu, ważniejsze było przygotowanie do bitwy.
-
Mógłby też spróbować schować się za workami z piaskiem i pomóc ludziom w maskach przeciwgazowych walczyć z drezyną.
-
Mógłby, a że ktoś tam kiedyś postanowił jednak dać mu wolną wolę, to niech zadecyduje sam, co chce zrobić.
-
Ukrył się więc za workami z piaskiem i czekał na rozpoczęcie napierdalaniny.
-
Podszedł do nich.
-Witam znowu.
