Dallas

[Kubeł1001]

Zohan666

‐ Hejże ejże! Co tak groźnie? Myślałem, że nikogo tam nie ma! ‐ po wypowiedzeniu tego zdania przyległ do ściany autobusu, tak aby nie dostać dawki śrutu przez drzwi.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Pie**olone złamasy. ‐ usłyszałeś jeszcze po chwili, a później pojazd zaczął się powoli budzić do życia.

[Kubeł1001]

Zohan666

‐ Chcesz tak po prostu spie**olić bez żadnej pogawędki?! ‐ Wykrzyczał i spojrzał na Jaxa, a potem skierował wzrok w stronę samochodu, którym przyjechali.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wszystko na to wskazywało, a Jax przezornie usunął mu się z drogi, bo mężczyzna pewnie nie wahałby się nad rozjechaniem Was, gdybyście stanęli mu na drodze.

[Kubeł1001]

Zohan666

Usunął się z drogi, a następnie poszedł i wsiadł do samochodu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jedziemy za nim czy badamy te ślady? ‐ spytał Jax, gdy również zajął miejsce w pojeździe. ‐ Nie wygląda na sympatycznego typa.

[Kubeł1001]

Zohan666

‐ Ku*wa nie wiem. Z jednej strony mógł mieć coś ciekawego w tym busie, ale może liczyć na to, że pojedziemy za nim i się wpie**olimy w pułapke. Ale z drugiej strony te ślady… ‐ tu się wstrzymał na chwilę ‐ Coś w nich jest…

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Twoja decyzja, choć ja też wolałbym sprawdzić te ślady.

[Kubeł1001]

Zohan666

‐ Zatem ślady. Jedziemy czy pieszo?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Mnie to tam wisi, więc wybieraj.

[Kubeł1001]

Zohan666

‐ Zatem jedziemy, odpalaj.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pokiwał głową i po chwili ruszyliście po śladach. Około kwadrans i już widzieliście, gdzie prowadziły ślady, a mianowicie do czegoś, co mogło być ranchem, dodatkowo osłanianym przez drut kolczasty i siatkę pod napięciem. Z pewnością nie było opuszczone, bo zauważyliście kilka Zombie kręcących się wokół, a później usłyszeliście tyle samo wystrzałów z jakiejś broni palnej, a Szwendacze padły trupem, tym razem dosłownie.

[Kubeł1001]

Zohan666

‐ Następna żywa dusza… ciekawe czy znowu będzie wrogo nastawiona do nas. Wysiadamy czy czekamy aż każą nam wysiąść?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie zanosi się na to drugie, więc jedziemy. ‐ odparł i po chwili zmienił słowa w czyny, zatrzymując się kilka metrów przed zasiekami odgradzającymi budynki rancha od reszty świata.

[Kubeł1001]

Zohan666

Nacisnął na klakson i czekał na jakąś reakcje.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zauważyłeś postać siedzącą na dachu, która zręcznie z niego zeszła i ruszyła w Waszym kierunku, stając jakieś dziesięć metrów od ogrodzenia.
‐ A Wy tu czego? ‐ krzyknął, żeby mieć pewność, że na pewno go usłyszycie.

[Kubeł1001]

Zohan666

Wysiadł i stanął przed otwatymi drzwiami i również krzyknął:
‐ Schronienia!

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Myślisz, że miałbym to wszystko, jakbym wpuszczał tu byle kogo?!

[Kubeł1001]

Zohan666

‐ Masz to wszystko, bo wiesz kogo wpuścić, a kogo nie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Prawie: Nie wpuszczam nikogo, ot cała tajemnica.