Pustynia Śmierci

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Haczyk jest taki, że codziennie są tu burdy i nawet ja, a robię tu od początku Gniazda Tułacza, nie pamiętam już, ilu muzyków, tancerek, kelnerek i śpiewaków wynieśli mi stąd w plastikowych workach i spalili jakieś pół kilometra stąd, żeby czasem nie wrócili.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

— Więc… Na swój sposób jest to wizja bardziej pocieszająca niż dołująca. — Westchnął, po czym wstał: — To ja się pójdę rozłożyć w moim pokoju. — Jak powiedział, tak zrobił i udał się na piętro budynku. Tam odszukał pokój przystrojony gitarami.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Odnalazłeś go bez problemu. Poza tą osobliwą dekoracją, na drzwiach ktoś, być może poprzedni właściciel pokoju lub ktoś, kto mieszkał tu jeszcze wcześniej, wydrapał osobliwą mantrę: “Róże są czerwone, fiołki fioletowe, ja czarny, a Wy cmoknijcie mnie w dupsko.”

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Jakże inspirujący cytat. Takie coś może być życiowym mottem! Ale dość zachwycania się sentencją. Dice zrzucił tutaj swoje toboły i wyciągnął przed siebie rękę, by Jimmy na niej usiadł.
‐‐ I co sądzisz, dorobiliśmy się naszego gniazdka? ‐‐ Powiedział do ptasiego towarzysza. Po tym zaczął oglądać szczątki gitar ‐ jakie były to modele? Bardzo marzył o gitarze hiszpańskiej, bo taka nie wymagała prądu, miała milsze dla palców struny i to delikatne brzmienie, którego elektryczna gitara nigdy nie da.

[Kubeł1001]

Kuba1001

To akurat były gitary elektryczne, a do tego kilka różnych modeli. Można byłoby o nich powiedzieć, że dla muzyka takiego jak Ty nie są zniszczone, a zmasakrowane, więc nic więcej nie ustalisz na ich temat, a tym bardziej nie wykorzystasz do niczego.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

No cóż, zbyt pięknie byłoby, jeżeli można byłoby je na coś wykorzystać. Nie można mieć wszystkiego prawda? Rozłożył swoje bambetle w pokoju, a klucz schował do kieszeni. Może później urządzi tu jakieś gniazdko dla Jimi’ego. Po tym, gdy już zadomowił się w pokoju, zamknął drzwi do niego i zszedł z powrotem na parter z nadzieją, że John już tam będzie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Niestety, nie licząc Ciebie i barmana przecierającego z nudów blat, nikogo tu jeszcze nie było.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Na powrót dosiadł się do kontuaru i przez moment rozmyślał. Zadał Hugh’owi pytanie z braku lepszego zajęcia: — Powiesz jak powstało Gniazdo Tułacza? —

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Chłopie, a z jakiego zadupia czy innej jaskini Cię przywiało? To przecież wiedzą wszyscy obwoźni handlarze, najemnicy, podróżnicy, żołnierze z posterunków, bandyckie bandy i lokalni watażkowie w promieniu jakichś stu kilometrów.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

— Powiedzmy, że od czasu…no, tego wszystkiego sporo podróżowałem, a ludzi spotykałem trochę rzadko. Obiła mi się kiedyś nazwa tego miejsca o uszy, ale przed trafieniem tu nie wiedziałem niczego więcej. —

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Kiedyś był tu bar, stacja benzynowa i motel dla strudzonych wędrowców, a jak wszystko zaczęło się je**ć, to szef nie zostawił tego na pożarcie Szarańczy czy innym Bandytom, ale ciągle remontował, fortyfikował, zbierał ludzi i tak powstało właśnie Gniazdo Tułacza.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

— Prosta historia. Dobra na tekst. — Odpowiedział, myśląc głośno.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Mamy wybredną publikę, także powodzenia. Niby staramy się wszystkich rozbrajać przy wejściu do baru, ale nie zawsze się udaje, bo jedni coś przemycą, inni dadzą w łapę strażnikowi, a do reszty taki zwyczajnie za bardzo boi się podejść.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

— Mi to jedno, bo i tak nie śpiewam. Nie mam głosu. — I tak też było w rzeczywistości. Rana, którą Dice chował pod bandaną boleśnie przypominała o sobie, gdy tylko próbował być bardziej dźwięczny: — Chociaż mi, jako gitarzyście, pewnie też nie oszczędzą. — Stwierdził, po czym zadał pytanie: — Na czym grają pozostali muzycy? —

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jakbym się na tym chociaż trochę znał, to bym Ci pewnie powiedział, ale jeden gra chyba na perkusji, a drugi na saksofonie czy innej trąbce, nie wiem. Wy i tak robicie tylko za tło dla śpiewaków.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

— Słuchaj, z muzyką jest jak z obrazem: Jak nie będzie tła, żeby walnąć na nim główny punkt, to nie będzie całego obrazu. Także nie “tylko tło”, ale “aż” tło. —

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wzruszył ramionami.
‐ Niech Ci będzie, panie tło. Bylebyś tylko rzeczywiście grał tak dobrze, jak mielisz ozorem.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐‐ To już zostawiam do własnej oceny. ‐‐ Odpowiedział spokojnie, odchylając się wygodnie na krześle.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//I masz tak zamiar siedzieć, aż spotka Cię coś ciekawego? Znaczy się tak, ja mam zamiar coś z tym zaraz zrobić, ale mogę to przeciągnąć, żebyś mógł pogadać jeszcze z barmanem, rozejrzeć się po Gnieździe Tułacza czy cokolwiek w tym guście.//

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

// Siedzę tutaj czekając na Johna, który w końcu sam miał tutaj po mnie przyjść, nie? //