Pustynia Śmierci

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie przypominam sobie Ciebie z jakiegoś rodzinnego zjazdu. ‐ oburknął tamten. ‐ Możesz mi mówić Bill. Więc chcesz zostać muzykiem w Gnieździe Tułacza, tak?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Ta. Podoba mi się wizja takiej roboty. ‐ Przytaknął.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ I wiesz z czym to się wiąże, tak?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Z graniem w barze. ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Tyle informacji Ci wystarczy?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Zamyślił się na moment, po czym odpowiedział pewnie: ‐ Myślę, że tak. ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wzruszył ramionami, podając Ci dłoń, aby solidnym jej uściśnięciem dobić ostatecznie targu.
‐ John pokaże Ci resztę naszej bazy i opowie coś o niej. Widzimy się w barze, nowy.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Tajest, szefie. ‐ Odpowiedział, czując się już w pełni upoważnionym do nazywania tego faceta swoim “szefem”. Uznając rozmowę za skończoną, odwrócił się w kierunku Johny’ego.
‐ To co, czas na małą wycieczkę krajoznawczą? ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ No ta. ‐ odparł tamten. ‐ Co chcesz zobaczyć najpierw?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

— To ty mi powiedz, czy jest tu coś wartego zobaczenia. — Odpowiedział luźnym tonem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Chyba tylko bar albo park maszynowy, jeśli kręci Cię grzebanie w bebechach samochodów i innych motorów.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐‐ No to bar. ‐‐ Zdecydował.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Skinął głową i ruszył do jednego z budynków, który na zewnątrz wyróżniał się jedynie skromnym szyldem, na którym przedstawiono czaszkę i dwa skrzyżowane pod nią rewolwery.
‐ Ręka Umrzyka. ‐ mruknął John. ‐ Tak nazywamy nasz bar. ‐ dodał, wchodząc do środka, a Ty mogłeś jedynie liczyć, że nazwa wzięła się od jakiejś zabawnej historyjki.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Tia, i to tutaj przyjdzie mu pełnić zawód. Dziarsko wszedł do środka, rozglądając się.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Był to dość spory lokal, którego najwięcej miejsca zajmowały stoły otoczone krzesłami, w tym jeden specjalny, do gry w karty i kości. Był też stół do bilarda w kącie lokalu, a obok niego niewielki podest, najpewniej dla muzyka lub muzyków. Naprzeciwko wejścia stał długi kontuar, a za nim szafka pełna alkoholi i małe okienko, najpewniej do kuchni. Widziałeś też prowadzące na piętro schody i drzwi na zaplecze. Najwidoczniej nie była to jeszcze pora na Twoje granie, bo w środku, poza Tobą i Johnem, był jedynie stary barman o łysej głowie i siwych bokobrodach.
‐ To co zawsze, John? ‐ zagadnął go i, nie czekając na odpowiedź, sięgnął po butelkę whiskey i kubek, do którego nalał trunek, posyłając go po blacie w kierunku szefa ochrony Gniazda Tułacza, który zajął miejsce na wysokim krześle przy ladzie.
‐ Tylko Ty mnie tu znasz i rozumiesz, Hugh. ‐ odparł tamten, opróżniając szklankę jednym haustem i odsyłając ją do barmana. ‐ A to nasz nowy muzyk, przyda Ci się. Jeśli będzie trzeba, to klienci rozwalą jego, a nie lokal.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐‐ Uh, do usług? ‐‐ Odpowiedział D‐King nieco niepewnie, ale już pewnie podał dłoń barmanowi. W końcu to niego będzie pracował.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Hugh uścisnął ją, zaskakująco silnie jak na osobę w jego zaawansowanym wieku.
‐ Taaa… odparł John, kręcąc swojego bujnego wąsa. ‐ To ja Was tu zostawię, poznajcie się i w ogóle, a później wrócę i pokażę Ci resztę Gniazda, młody. ‐ powiedział i wyszedł z lokalu, zostawiając Was samych.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Dice nastawił rękę, by jego papuga przeszła na wierzch jego dłoni. Tymczasem zaczął rozmawiać z barmanem: — D‐King jestem, podobno będę tutaj wam grać. — Przedstawił się krótko.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Ja to Hugh, to już pewnie wiesz. ‐ odparł tamten. ‐ Tam, obok bilarda, masz swoją scenę. Stoisz, siedzisz, czy jak Ci tam wygodnie, ale grunt, żebyś grał, a jak umiesz, to i śpiewał, chociaż mamy od tego ludzi. Jakieś pytania?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

— Co to za ludzie od śpiewania? — Zapytał, spoglądając na Hugh’a.