Warszawa

[Kubeł1001]

Kuba1001

Killer:
‐ Wzruszające. No to prowadź do żonki i dzieciaków, może damy radę im pomóc?
Zohan:
Nie dałeś rady, całą swą siłę musiałeś zaprząc do trzymania go na tyle daleko, aby nie mógł Cię zagryźć. W chwili, gdy słabłeś, i czułeś, że to może być już koniec, usłyszałeś wystrzał i po chwili monstrum odpuściło, padając na Ciebie martwe. Kilka kolejnych strzałów i skomlenie oraz odgłos szybkiego przebierania łapami upewniły Cię, że również reszta Psów Zombie jest martwa lub uciekła.

[Kubeł1001]

ThePolishKillerPL

//Rozważam porzucenie postaci.

[Kubeł1001]

Zohan666

Zwalił z siebie truchło psa i poleżał jeszcze parę sekund, aby nabrać sił. Gdy już nabrał sił, to wstał i spojrzał w stronę z której padły strzały.

[Kubeł1001]

ThePolishKillerPL

‐Cz‐czekaj, a jak ich tam nie zastaniemy to możesz mi obiecać, że mnie nie przerobisz na ser…?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zohan:
Stał tam ten sam mężczyzna, którego mogłeś kojarzyć przez klasyczny ubiór, pojazd i watahę psów. O ile przyszedł Ci z pomocą, to najwidoczniej nie miał zamiaru tracić zdrowego rozsądku, więc jego pistolet był teraz wycelowany w Ciebie, w razie gdyby coś głupiego przyszło Ci do głowy.
Killer:
‐ Zabijasz członka mojej drużyny, a potem próbujesz zrobić nas w ch*ja i liczysz na litość, tak?

[Kubeł1001]

ThePolishKillerPL

‐A skąd mam wiedzieć czy ku*wa mać gdzieś się oni nie przenieśli?

[Kubeł1001]

Zohan666

Oparł się dłońmi o kolana i powiedział cicho:
‐ Dziękuję, naprawdę dziękuję…

[Kubeł1001]

Kuba1001

Killer:
‐ Niby gdzie, skoro Twoja żona jest chora? Zresztą, kiepski byłby wtedy z Ciebie ojciec i mąż.
Zohan:
‐ Wstawaj. Zaraz zleci się reszta. ‐ powiedział krótko i opuścił uliczkę, odwrócony do Ciebie frontem, wciąż celując z pistoletu.

[Kubeł1001]

Zohan666

Opuścił uliczkę i szedł za nim.

[Kubeł1001]

ThePolishKillerPL

//Dobra. Jednak rozważyłem to ‐ chcę zmienić mojego Ruska w pół bota.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Na zewnątrz spotkałeś kilka z jego psów, które tylko wola ich pana powstrzymywała od rzucenia się na Ciebie i rozerwania na strzępy.
‐ Jesteś typem samotnika czy niekoniecznie? ‐ zagadnął mężczyzna, chowając broń do kabury.

[Kubeł1001]

Zohan666

‐ W grupie zawsze lepiej, chyba…

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Powiedzmy, że mogę zabrać Cię ze sobą. Co będę z tego mieć?

[Kubeł1001]

Zohan666

‐ Jest większa szansa pokonać ludzi w dwójkę niż samemu. Ah, no i kiedyś byłem mechanikiem… kiedyś.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ No to zajebiście, miałbym dla Ciebie robotę… Zygmunt jestem, a Ty?

[Kubeł1001]

Zohan666

‐ Maciej. ‐ Wyciągnął dłoń w kierunku rozmówcy. ‐ Co to za robota?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Mam u siebie jeszcze jeden samochód i dwa motocykle, wszystkie stoją w miejscu od kilku tygodni, zbierają tylko kurz i rdzę. Poradziłbyś coś, nie?

[Kubeł1001]

Zohan666

‐ Jeżeli masz odpowiednie narzędzia i części to bez problemu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Dobra, w takim razie idziemy… Jak zobaczysz psy, staraj się je ignorować, a przede wszystkim nie uciekaj, one wyczuwają strach, a pościg tylko je nakręca.

[Kubeł1001]

Zohan666

Kiwnął głową i poczekał aż Zygmunt ruszy, a wtedy Maciej razem z nim.