Warszawa

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Pewnie, że tak. ‐ odpowiedział i otworzył drzwi. ‐ Kilka Zombie też pewnie chciało mu to powiedzieć, nie chcesz wiedzieć, jak Zgniłki skończyły. A teraz właź.

[Kubeł1001]

wiewiur500kuba

‐ No niestety, średnio mnie interesuje współpraca z jakimiś organizacjami…

[Kubeł1001]

Bogkatolicki0

‐idź pierwszy, wtedy ją wejdę, jeśli zaprzeczył to weszła.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wiewiur:
‐ No to albo zmienisz podejście, albo kulka w łeb na miejscu.
Bog:
I weszłaś do tonącego w półmroku pomieszczenia, które rozświetlało jedynie kilka pochodni. Czuć było tutaj wilgoć i coś jakby… rozkład? Do tego panował tu niewypowiedziany wręcz zaduch.

[Kubeł1001]

Bogkatolicki0

‐Ej o co tu chodzi !?

[Kubeł1001]

wiewiur500kuba

‐ Witaj mój nowy Bracie, co tam u Ciebie?Spytał z udawanym uśmiechem na ustach.‐ Mogę w ogóle wiedzieć, do jakiej frakcji teraz dołączyłem?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bog:
‐ Chciałaś się spotkać z naszym szefem, nie? No to witam w jego… Nazwijmy to gabinetem.
Wiewiur:
‐ Nie mamy nazwy, jesteśmy po prostu dobrze zorganizowaną społecznością, która stara się przetrwać. Klasyka.

[Kubeł1001]

wiewiur500kuba

‐ Mogę dołączyć. To ten… Co teraz?

[Kubeł1001]

Bogkatolicki0

‐Aż tylu zabił ?!
‐Proszę…zrobię wszystko, tylko nic mi nie róbcie !

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bog:
Na dźwięk Twoich słów jedynie się zaśmiał, dość głośno, najwidoczniej rozbawiony tym pomysłem.
‐ Zabił? To, że nie lubi tu sprzątać i wietrzyć to nie znaczy wcale, że jest jakimś zimnokrwistym zabójcą. Ale proszę, jednak da się zmienić Twoje nastawienie…
Wiewiur:
‐ Rozmowa rekrutacyjna. A myślałeś, że co? Od razu dostaniesz gnata, amunicję, żarcie, panienki i witamy w drużynie?

[Kubeł1001]

wiewiur500kuba

‐ Nie, bardziej myślałem ze mnie gdzieś zaprowadzisz…

[Kubeł1001]

Bogkatolicki0

Ta milczy, ale ewidentnie jest lekko zirytowana.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wiewiur:
‐ Po kiego? Jeśli nie zdasz to łatwiej będzie wyrzucić trupa stąd niż nosić przez całe centrum, nie?
Bog:
‐ No, no, proszę… Kogo my tu znów mamy? ‐ spytał jakiś gardłowy i niski głos, któremu bliżej było do groźnego pomruku, gdzież z mroku.

[Kubeł1001]

Bogkatolicki0

‐Nikogo…ważnego… może ja już sobie pójdę.

[Kubeł1001]

wiewiur500kuba

‐ No to od czego zaczynamy?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bog:
‐ Przez sam fakt, że należysz do Bandytów, powinnaś być już dawno martwa. A ja znam dobrze Waszą mentalność: My Cię wypuścimy, a Ty wrócisz z koleżkami, żeby nas wybić. Nie mam racji?
Wiewiur:
‐ Czekaj. ‐ odrzekł i odszedł, sądząc po odgłosie kroków, ale na pewno przynajmniej kilku innych ma Cię na muszce, w razie gdybyś zaczął robić coś podejrzanego.

[Kubeł1001]

wiewiur500kuba

Stał więc bezczynnie, rozglądając się na wszystkie strony. Nudno trochę, może rozmowa będzie ciekawsza…?

[Kubeł1001]

Bogkatolicki0

‐ Tak ? więc czemu Jeszce żyje ?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wiewiur:
‐ Dobra, nowy. ‐ zakrzyknął nagle Twój wcześniejszy rozmówca. ‐ Chodź no na górę i idziemy.
Bog:
‐ Kluczem do pokonania wroga jest jego zrozumienie.

[Kubeł1001]

wiewiur500kuba

Poszedł więc na górę, głupio tak w pierwszy dzień sie nie posłuchać.