Waszyngton

[Kubeł1001]

konrafal12

‐ Spokojnie, będę Cię osłaniał, nie jestem aż takim ch**em. ‐ powiedział lekko wychylając się, mierząc karabinem na wzgórze, gotowy oddać strzał do każdego Bandyty którego zobaczy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie zobaczyłeś żadnego, w tym problem, ale mimo to Twój kompan dotarł bezpiecznie na szczyt, wracając po kilku minutach.
‐ Melduję, że nasi koledzy spie**olili, że aż miło. ‐ powiedział, a pozostali żołnierze powoli zaczęli opuszczać kryjówki i iść na szczyt wzgórza.

[Kubeł1001]

konrafal12

‐ Więc pewnie będziemy zapi**dalać za nimi. Reszta idzie na wzgórze, nie wiem jak wy, ale ja też tam idę. ‐ powiedział do kompanów i ruszył na szczyt wzgórza, gdzie czekał na dalsze rozkazy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Postój. Musicie ustalić dalszą strategię działań, nieco odpocząć i opatrzyć rannych. Choć błędem byłoby tracić w tej sytuacji czujność.

[Kubeł1001]

konrafal12

Usiadł na trawie i załadował magazynek do pistoletu swoimi nabojami, który następnie włożył do broni. Później siedział wypatrując Bandytów, na wypadek gdyby powrócili.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie zanosiło się na to, więc postanowiono jedynie wystawić czujki na wzgórzu. Drogą losowania wybrano pięciu żołnierzy, a Ty byłeś jednym z nich, na swoje szczęście bądź nieszczęście.

[Kubeł1001]

konrafal12

Poszedł więc na swoje stanowisko, a tam z karabinem w gotowości wypatrywał czy żaden Bandyta, bądź cokolwiek innego co może ich zaatakować się nie zbliża.

[Kubeł1001]

antekk5

// Dobra, poddaję się. Pójdę po prostu spać i tyle. Przepraszam, jeżeli w tym miejscu olewam fabułę, ale naprawdę nic mi nie przychodzi do głowy oprócz snu. //

[Kubeł1001]

Kuba1001

Rafał:
Jak na razie spokój i nic nie wskazuje na to, aby cokolwiek miało się zmienić.
Antek:
//Pogadać z tymi najemnikami, którzy zostali w obozie?//

[Kubeł1001]

antekk5

// Faktycznie, debil ze mnie. //
Poszedł więc poszukać najemników, żeby porozmawiać z nimi o dalszych planach.

[Kubeł1001]

konrafal12

To raczej dobrze. Kontynuował wypatrywanie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Antek:
Większość wyruszyła na misję przeciwko kanibalom, zostali Ci więc w głównej mierze albo oficerowie, albo wartownicy, trójkami lub dwójkami patrolujący okolicę obozu, choć nie wydawali się tym przejęci, nie mieli przecież większych powodów do obaw.
Rafał:
Dalej nic się nie działo, i w końcu przyszło kilku żołnierzy, którzy kazali Wam zbierać się do powrotu, bo bitwa została zakończona, rzecz jasna Waszym zwycięstwem.

[Kubeł1001]

antekk5

Sprawdził, czy w pobliżu znajduje się ten jeden oficer, który zlecił mu wzięcie w niewolę kanibala. Czuł, iż ze “starymi” znajomymi porozmawia się najlepiej.

[Kubeł1001]

konrafal12

Nie wiem czego spodziewało się to Bandyckie ścierwo, wynik tego starcia był przesądzony praktycznie od początku. ‐ pomyślał zbierając swoje klamoty i ruszając wraz z resztą, najprawdopodobniej w stronę bazy

[Kubeł1001]

Kuba1001

Antek:
Niestety, najpewniej znajdował się na polu bitwy, bo tu go nigdzie nie widziałeś.
Rafał:
Gdybyście się nie pojawili, co nie było wcale takim nieprawdopodobnym scenariuszem, najpewniej by wygrali, ponieważ idąc do transportera zauważyłeś, że konwój został niemalże doszczętnie zniszczony, przetrwało tylko kilka transporterów opancerzonych i piechurów.

[Kubeł1001]

antekk5

Poszedł więc poszukać innego oficera, żeby zapytać go o dalsze plany. Mógłby w sumie w przyszłości pracować dla tych najemników, albo nawet wstąpić w ich szeregi.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Najwidoczniej z oficerów pozostał tylko dowódca, z którym wcześniej rozmawiałeś, a więc będziesz musiał w tej sprawie porozmawiać bezpośrednio z nim, bo inni żołnierze to jedynie szeregowi wartownicy lub podoficerowie, którzy by Cię i tak do niego odesłali.

[Kubeł1001]

antekk5

‐ Sir, przepraszam jeżeli zabrzmi to niemile, ale jakie są dalsze plany pańskiej kompanii? Chciałbym ją jakoś w przyszłości wesprzeć, jeśli to możliwe… albo przynajmniej ponownie was spotkać.

[Kubeł1001]

konrafal12

No cóż, nad tym jak im się to udało pomyśli kiedy indziej. Kontynuował podróż.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Antek:
//Uznam już, że przepuścili Cię wartownicy, a on pozwolił Ci wejść do środka, żeby nie opóźniać.//
‐ Nie obraź się, ale nie mam zamiaru rozpowiadać o moich planach na prawo i lewo. Wyobraź sobie, że ja też mam wrogów. Zresztą, jesteśmy najemnikami, nigdzie nie grzejemy miejsca na dłużej, tu dokończymy kwestię kanibali, odbierzemy nagrodę i odjedziemy dalej, dopóki nie trafimy na kolejne zlecenie.
Rafał:
Ano, kontynuowałeś. Tym razem bez ekscesów, więc bezpiecznie i szybko wróciłeś do bazy.