Waszyngton

[Kubeł1001]

antekk5

‐ Mhm. I co dalej? ‐ pomyślał i wsłuchiwał się dalej w opowieść najemnika.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Zombie prawie nas miały. Pamiętam, że pod koniec bitwy zostały mi ostatnie dwa naboje w pistolecie, z karabinu się już wypstrykałem. Chciałem ubić jeszcze jednego zdechlaka i palnąć sobie w łeb, lepsze to, niż po śmierci zżerać ludzi jak taki chodzący kawał zgniłego mięcha. Na szczęście nie musiałem, a mało by brakowało, lufa już była przy łbie. Nagle to, co zostało z Zombie, zaczęło uciekać, a my zużyliśmy resztki amunicji, żeby im nakopać. Cholera wie, czemu stawiły się tak licznie, co zagnało je w to miejsce i czemu wtedy uciekły. Ale wystarczyłoby jeszcze z pół godziny i wszyscy bylibyśmy martwi… Rozkradliśmy miasteczko do końca i jeszcze przed zmrokiem spieprzaliśmy stamtąd w podskokach. Gość, który nam to zlecił, był słowny i hojny, nie dość, że zapłacił, to jeszcze więcej, niż obiecał, i uwolnił nas od problemu schwytanych najemników, bo targać ze sobą nie ma po co, wypuścić nie wolno, a zabić raczej nie wypada. Podobno część z nich do dziś robi za jego osobistą ochronę. Potem, gdy zdobyliśmy jeszcze paliwo, amunicję i trochę broni, wyruszyliśmy dalej w świat.

[Kubeł1001]

antekk5

‐ I to wszystko? ‐ pomyślał, szczególnie gdy najemnik powiedział “wyruszyliśmy dalej w świat”, co mogłoby oznaczać koniec jego opowieści.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Inni zaczęli się rozchodzić, więc chyba na to wychodzi. Choć Twoja ciekawość nie została zaspokojona, a na wiele pytań nie masz wciąż odpowiedzi, to wątpliwe, aby najemnik celowo coś pominął lub nie dopowiedział.

[Kubeł1001]

antekk5

Dzieje się coś jeszcze ciekawego w okolicy?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Właściwie wciąż to samo, to że ta jedna historia dobiegła końca, nie oznacza wcale, że najemnicy przestali świętować, skończą najpewniej bladym świtem lub kilka godzin przed brzaskiem.

[Kubeł1001]

antekk5

Po raz ostatni napił się samogonu najemników. Chciał już pójść spać, gdyż uważał, iż musi być w miarę przygotowany na jutro, jeśli chciałby zostać pełnoprawnym członkiem tej drużyny. Mógłby co prawda dalej z nimi świętować, ale co to da oprócz bólu głowy?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Najtrwalsze więzi zawiązuje się po kilku głębszych lub na polu bitwy, ale tylko tak słyszałeś, nigdy nie miałeś okazji zapoznać się z tym na własnej skórze. Tak czy siak, Twoja wola, co teraz z tym zrobisz.

[Kubeł1001]

antekk5

Teraz to trzeba odpocząć. Jutro przecież zacznie się jego pierwszy dzień w pracy najemnika, to przydałoby się być w miarę wypoczętym.

[Kubeł1001]

Na szczęście najemnicy bawili się coraz ciszej, gdy ich zabawy powoli dogasały, jak te węgle w ognisku… Jakoś zdołałeś dotoczyć się do swojego namiotu, zmęczony przeżyciami całego dnia, choć pewnie solidny samogon też miał jakiś wpływ na Twój stan. Nawet się nie zorientowałeś, kiedy padłeś nieprzytomny na posłanie. Obudziłeś się dopiero rano, z lekkim bólem głowy, gdy nad obozem rozniósł się dźwięk trąbki, sygnalizujący pobudkę.

[theslowestfootintheeast]

- Kurwa, mogłem wypić trochę mniej samogonu… - przeklął pod nosem ze względu na ból głowy, ale wstał, ubrał się i wyszedł na zewnątrz.

[Kubeł1001]

Tam najemnicy zajęli byli uprzątaniem obozowiska, szykowaniem pojazdów do drogi, przygotowaniem śniadania, zmianą wart i tym podobnymi. Zauważyłeś też schwytane wcześniej, podczas obławy na kanibali, kobiety, często półnagie lub w łachmanach, które kilku z najemników prowadziło do lasu…

[theslowestfootintheeast]

Podszedł do swojego pickupa i sprawdził, czy wszystko z nim jest w porządku. Chciał mieć pewność, że jego pojazd będzie gotowy na wypadek, gdyby mieli go wysyłać na misję.

[Kubeł1001]

Dostałeś zmianę opon, tak jak zapewnił Cię dowódca najemników, a także dwa koła zapasowe, gdybyś znowu postanowił wpaść w jakąś pułapkę kanibali czy złapać kapcia z bardziej prozaicznych powodów.

[theslowestfootintheeast]

To teraz pora pomóc w sprzątaniu obozowiska jeszcze przed śniadaniem.

[KońAleNieRafał12]

W starciu z czołgiem nie miał szans, odczołgał się za mur, gdzie wstał i rozejrzał się, by zobaczyć stan bazy i pozycje swoich kompanów.

[Kubeł1001]

Antek:
Każda para rąk się liczyła, więc uwinęliście się z tym sprawnie, w sam raz na jakże apetyczne śniadanie, składające się z wojskowych racji żywnościowych o konsystencji kleju z trocinami, niewiele lepszych w smaku, z dodatkiem suszonego lub smażonego mięsa zdobytego na kanibalach, odrobiny czekolady i wody.
Rafał:
Z każdą salwą działa czołgowego i artylerii mury coraz bardziej się wykruszały. Mimo to, wciąż albo na nich, albo w wyrwach, kryli się obrońcy, ostrzeliwujący oponentów, bo najwidoczniej do atakujących dołączyła piechota, w końcu ci doświadczeni i wyszkoleni wojownicy nie próbowaliby ostrzeliwać czołgu z broni osobistej, to tylko marnowanie amunicji i zwykła głupota.

[theslowestfootintheeast]

Zjadł swoją porcję i oczekiwał na rozkazy od dowództwa.

[KońAleNieRafał12]

Dołączył więc do reszty, przez wyrwę znajdującą się najbliżej rozpoczął ostrzał do piechoty wroga.

[Kubeł1001]

Antek:
Jak mogłeś się spodziewać, rozkazy były jasne: Dupa w troki na ciężarówki i do czołgu, a potem kończymy zabawę w tym pierdolniku. Ten major to jednak ma język poety.
Rafał:
Najbliższa wyrwa była sama, więc mogłeś spokojnie prowadzić ogień. Bez trudu zabiłeś trzech napastników, a jak dostrzegłeś, wszyscy uzbrojeni byli w strzelby, karabinki szturmowe i pistolety maszynowe, nie mogli być więc zwykłymi Bandytami czy najemnikami. Po tym, jak blisko kilkunastu padło trupem, pozostali zabrali rannych i zaczęli się wycofywać, ale moździerze, artyleria i działo czołgowe wciąż biły w bazę, żeby zadać Wam więcej strat i nie dopuścić do pościgu za wycofującymi się.