Waszyngton
-
Antek:
Jeśli byłeś ciekaw, to powinieneś pomóc w ich wyładowaniu na ziemię i rozładunku, zwłaszcza, że dowódca podczas czegoś na kształt rozmowy rekrutacyjnej wprost ostrzegał Cię przed siedzeniem na dupsku, gdy inni pracowali.
Rafał:
Nie pozostali, ale za to jeśli Ty dalej będziesz wystawiać się na ogień, w końcu któryś zbłąkany pocisk artyleryjski, granat moździerzy, odłamek czy nawet odłupany fragment zabudowany bazy zrobi swoje, kończąc Twoją służbę, abyś mógł przegrupować się w piekle, jak usłyszałeś kiedyś na stołówce od pewnego marine. -
Poszedł więc wyładowywać skrzynie i beczki.
-
Gdy wszystko znalazło się na ziemi, żołnierze przy pomocy łomów otworzyli najpierw skrzynie, wyjmując z nich nowiutką broń wszelkiej maści, całe taśmy nabojowe i magazynki, nieco granatów, i to nie tych samoróbek, które często wybuchają w dłoni rzucającego, ale prawdziwych, dymnych i odłamkowych. Do tego wszelkiej maści suche racje żywnościowe, butelkowana woda, jakieś dodatki w postaci papierosów czy czekolady i tym podobne przyjemności.
-
Jeśli mógł, to wziął z jednej ze skrzyń strzelbę wraz z amunicją do niej i paczkę papierosów.
-
Mógł, zwłaszcza że byłeś najsłabiej wyposażony ze wszystkich, a jedno słabe ogniwo sprawia, że inni będą musieli ryzykować swoim życiem, żeby pomóc Tobie. A papierosy brali wszyscy, jak leci, nawet jeśli nie palili, to zawsze przyda im się w ewentualnym handlu z innymi najemnikami lub ludźmi spoza grupy.
-
Pora więc przeładować tą strzelbę. Lepiej być przygotowanym, czyż nie?
-
Nie miał zamiaru jeszcze kończyć swojej służby, a tym bardziej nie w ten sposób. Wycofał się do najbliższego budynku, wolał nie ryzykować oberwaniem pociskiem z moździerzu podczas biegu do dalszego zabudowania.
-
Antek:
A poza byciem przygotowanym, dobrze by było pomóc z dalszym rozładunkiem, otwarcie wieka skrzyni to tylko początek, teraz trzeba to rozdzielić między żołnierzy, a resztę zapakować na ciężarówki, żeby można je było później wykorzystać. Podobnie z paliwem w beczkach.
Rafał:
Znalazłeś się w stołówce, tak jak wielu innych żołnierzy, przeważnie rannych, bo to tutaj medycy ustanowili prowizoryczny punkt opatrunkowy, zdolnych do walki, takich jak Ty, była tu zaledwie garstka. -
Wziął jeszcze trzy granaty i zaczął pomagać z pakowaniem skrzyń i beczek.
-
//Pisałem, że są dwa typy granatów, odłamkowe i dymne. Które wziąłeś dokładnie? Wolę wiedzieć, niż samemu później decydować, czy w tłum Zombie posłałeś odłamkowy czy dymny i brać odpowiedzialność za to, że to był jednak ten drugi i Twoja postać skończyła pożarta żywcem.//
-
// A, faktycznie, zapomniałem o tym wspomnieć. Odłamkowe. //
-
Wspólnymi siłami, w końcu pracowali wszyscy, udało się Wam rozładować zaopatrzenie podarowane w ramach zapłaty, choć nie byłeś pewien, kto dokładnie Wam płacił. Ale czy kogoś to naprawdę obchodzi? Gdy już wszystko znalazło się na swoich miejscach, ponownie padła komenda, aby udać się do maszyn i ruszyć w dalszą drogę.
-
Wsiadł znowu do pickupa, odpalił silnik i ruszył dalej za swoimi towarzyszami.
-
//Zmiana tematu. Nie wiem gdzie, jak wpadnę na pomysł na fabułę, to dam znać, ale z Ameryki Północnej się raczej nie ruszysz.//
-
// To ja poczekam. //
-
//Do tego się to właśnie sprowadza.//
-
Podszedł do okna skierowanego na jedną z wyrw w murze i obserwował ją na wypadek gdyby przeciwnicy wrócili. Jeśli takiego okna nie było, wyszedł z budynku i stanął przy drzwiach, osłaniając osoby wchodzące do stołówki. Kiedy takich nie było, obserwował jedną z dziur, tak jak w pierwszej opcji.
-
Nie było takiej potrzeby. Atak skończył się tak nagle, jak nagle i niespodziewanie się rozpoczął, a jedynie trupy, ranni i zrujnowana część bazy świadczyły o tym, że miał kiedykolwiek miejsce.
