Syberia

[Kubeł1001]

Vader0PL

Zwrócił się do swojego towarzysza.
‐To jedziemy dalej?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

— Ta. — Odpowiedział: — Tylko zastanawiam się, gdzie oni w ogóle mają swoje granice, żeby nie wpieprzyć się na ich teren drugi raz. —

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Tereny zazwyczaj mają wypukłe kształty, nie wklęsłe. Więc, jeżeli będziemy jechać prosto, w końcu z ich terenów wyjedziemy i nigdy tu nie wrócimy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Bawcie się dalej, ja nie przeszkadzam.//

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

— Masz rację i właśnie dlatego, w nagrodę prowadzisz. — Uśmiechnął się złośliwie do towarzysza.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Mi to nie przeszkadza, jeżeli też coś dla mnie zrobisz.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

— Co niby? —

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Robisz dzisiaj obiad.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

— Pieprz się. — Odpowiedział Oleżka, ale zaraz się roześmiał, zgadzając na to, by on dzisiaj gotował.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Sam się uśmiechnął, po czym ruszył do maszyny.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

I Oleg też wrócił do pojazdu.

[Kubeł1001]

Vader0PL

A więc klasyczne odpalanie i ruszenie w dalszą drogę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Krajobraz średnio się zmienił, a Wy nie macie bladego pojęcia, czy opuszczacie teren tamtych zbirów, czy wręcz przeciwnie ‐ zagłębiacie się w niego.

[Vader]

Toteż i Leninowi przyszło to na myśl, jednakże nie zamierzał teraz zatrzymywać pojazdu i uzgodnić tego z towarzyszem. Za to spróbował do niego zawołać.
-Przypomnij mi, dlaczego nie ruszamy do upragnionego miasta wzdłuż wybrzeża? Nie biorę pod uwagę żywych trupów, bo z nimi to wiadomo.

[Kubeł1001]

//Czekam.//

[Radiotelegrafista]

— No, właśnie tylko przez żywe trupy jedziemy tędy. Nie pamiętam żadnych innych powodów. — Odkrzyknął, rozpalając ogień w piecyku wewnątrz pojazdu.

[Vader]

-Zresztą, ten pojazd i tak jest niesamowicie wolny! Kilka większych skurczybyków i bylibyśmy udupieni. - Odpowiedział. - Ale słuchaj, coś trzeba zrobić na przyszłość. Zatrzymać się gdzieś i ogarnąć jakieś uzbrojenie, żeby uniknąć takich sytuacji. Chociażby łuk i drewniane osłony.

[Radiotelegrafista]

— No, więc mówisz z sensem, ale gdzie chcesz to załatwić? Nie staniemy przecież na otwartym polu albo w środku lasu, żeby obić to drewnem. Chyba, że masz jakieś miasto albo wieś w pobliżu. —

[Vader]

-Nie masz tam mapy? Zresztą nie mów mi, że poruszamy się na ślepo! - Rozejrzał się po okolicy. - A w lesie łatwiej się obronić, ale też można zostać łatwiej zaatakowanym.

[Radiotelegrafista]

— Eee… Chwila. — Oleżka odsunął się od piecyka i zaczął szukać mapy.