Kanada

[Kubeł1001]

Kuba1001

Adv:
//Późne popołudnie, prawie że wieczór.//
Abby:
Udało się, a pies wszedł do środka.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Zamknęła i zakluczyła za sobą drzwi. Zastanawiała się, czy czasem nie jest to jakiś magazyn tych idiotów.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Prawdopodobnie tak, bo jeden idiota właśnie spróbował wejść, mianowicie wkładając kluczyk do zamka.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

//no dzięki

Przyczaiła się przy drzwiach, od razu gotowa na atak, gdy tylko drzwi się otworzą. Spróbowała złapać coś twardego, by przytarabanić tym przybyszowi w łeb.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Zdefiniuj mi jakoś lepiej to “z boku,” bo w takich sytuacjach każdy szczegół liczy się podczas ewentualnego starcia.//

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

//sorki, lepiej?

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Tsa, teraz zrozumiałem gdzie mniej więcej.//
Nic twardego, poza półkami i konserwami, nie było, a drzwi stanęły otworem, choć nikt tu jeszcze nie wszedł. Z pewnością tenże osobnik wpatrywał się w psa, który nie chciał lub nie mógł się ukryć.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Chwyciła konserwę, a pewna myśl wciąż przebiegała jej przez głowę. Czuła poczucie winy, że go nie ostrzegła.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ A Ty jak tu wlazłeś? ‐ spytał jakiś mężczyzna i wszedł do pomieszczenia.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Zamarła, czekając na to, jak facet zareaguje na Rico.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pies położył po sobie uszy i warknął ostrzegawczo.
‐ Spokojnie, kundlu jeden! ‐ krzyknął i najwidoczniej nie ma zamiaru wejść do sklepu, nim nie wymyśli, jak pozbyć się psa.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Wiedziała, że do psa jako tako nie dotrze bez odzwyania się, zaryzykowała więc i czekała na rozwój wydarzeń.

[Kubeł1001]

Kuba1001

W końcu po kilku gwizdach i nawoływaniach pies wybiegł z domu, zapewne mężczyzna rzucił mu coś do żarcia i tak go skusił. Później zaśmiał się i zamknął drzwi, no i wtedy się zobaczyliście. Na jego młodzieńczej twarzy widać było spore zaskoczenie, zaś zielone oczy były szeroko otwarte. Zdziwiony to on jest, nic więc nie mówi i nie robi, jakby chciał przetrawić sobie całą sytuację. Może to Ci dać kilka dodatkowych sekund na zrobienie… Cóż, tego co chcesz zrobić.
//Dokładniejszy wygląd:
img06.deviantart.net/ac97/i/2015/021/5/6/zombie_apocalypse_survivor__alan_by_mr_donkeygoat‐d8eudkl.jpg

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Czemu mi kradniesz psa? ‐ zapytała jak gdyby nigdy nic, za sobą trzymając konserwę, by ewentualnie łupnąć mu nią w twarz czy coś.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Kim Ty jesteś? ‐ spytał, zupełnie ignorując Twoje pytanie. ‐ Co tu robisz? I jak tu wlazłaś?

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Prawdopodobnie nie wiem. Pies mi tu wleciał próbowałam wyciągnąć go stąd, bo to pewnie czyjeś, a on by coś pozjadał.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Trochę Ci nie wierzę.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Widzisz mój drogi, bo najwyraźniej nie widzisz, ja dla tego psa mogę wiele zrobić. Ja wiem, że to niewiarygodne, no ale… jestem. Ale właściwie nie muszę być. Mogę sobie iść i zapomnimy o całej sprawie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jakbym miał pewność, że mnie nie zabijesz we śnie to bym Ci nawet pozwolił tu zostać, budowałem to wszystko z ludźmi i dla ludzie, ale zaufanie to towar deficytowy.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Nyeh, marnotrawstwo taką ładną mordę jak twoją zabijać. A i raczej nie powinnam tu zostawać, bo tobie może jednak ufają, a mi nie ufa nikt. Założę się, że to ty mnie byś zabił.