Kanada

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Roxi. Mam nadzieję, że nie potrułeś mi Rico?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Kiełbasa raczej zatruta nie była.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Miło mi to słyszeć. ‐ wysunęła się i spojrzała na psa.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Z radością na swoim psim pysku właśnie oblizał się, zapewne po owej kiełbasie.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Więc jak to możliwe, że takie czasy przeżył taki grzeczny facet? ‐ zapytała, na nowo nawiązując do tego nie zabijania.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Już od dwa tysiące ósmego przygotowywałem się na jakąś apokalipsę, stąd całe te zapasy. A jeśli już z kimś walczę to wolę go odstraszyć lub zranić.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Zbawiciel dobrotliwy. Nadawałbyś się na patrona. ‐ uśmiechnęła się. ‐ Nie miewasz kłopotów z innymi w okolicy?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Inni to głównie Dzicz, a oni wolą mordować Bandytów i Zombie.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Zastanawiam się czasem, czy bardziej wyglądam na Zombie, Bandytę czy kogoś z Dziczy. W sumie chyba każde próbowałoby się mnie pozbyć. ‐ Wzruszyła ramionami. ‐ Głupio to wygląda tak stać w drzwiach, nie?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Skinął głową i wszedł, starając się zamknąć drzwi, ale uczynił to dopiero wtedy, gdy pies znalazł się w środku.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Schyliła się do psa i poczochrała go za uszami.
‐ Jesteś sam? ‐ Właściwie nie czuła, jak ogólnikowe jest to pytanie, po prostu chciała wiedzieć, czy jej nowy znajomy ma towazysza.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Teraz już nie.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Uśmiechnęła się koślawo, siadając na podłodze pod ścianą.
‐ Fajnie wiedzieć. Rozumiem, że z tej okolicy niemal w ogóle się nie ruszasz?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Czasem muszę, ale dopóki mam w tym mieście wszystko co mi potrzebne, to nie mam zamiaru iść gdziekolwiek indziej. Zwłaszcza, że teraz to miejsce oczyścili z Zombie Dzicy, ale wiadomo jak będzie, gdy odejdą.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Wtedy cię obronię, mój świętoszku. ‐ Uderzyła się teatralnie w pierś, ale zaraz potem parsknęła śmiechem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

On również,a później zamknął drzwi na klucz z charakterystycznym szczękiem zamka.
‐ Cóż… Jesteś może głodna?

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Coś właściwie bym zjadła. ‐ Zajrzała do swojej torby, nawet nie myśląc, by grzebać po zapasach Ricka.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Szczęśliwie nic jej nie ubyło, on sam przysiadł na jakimś krześle i wziął do rąk Biblię.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Miłej lektury. ‐ rzuciła pod nosem, wyciągając pierwszą lepszą jadalną rzecz i zaczęła posiłek.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Konserwa jak konserwa: Ni to dobre, ni to smaczne, ale brzuch zapycha.