Kanada

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Nie wiem, coś za dużo świateł nas otacza.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Świateł? ‐ spytał zdziwiony i być może wytknąłby Ci, że za mało spałaś lub byłaś chora, ale obyło się bez tego typu uwag, bo sam je zobaczył. ‐ Ach, świateł… Świetnie.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Nie spała za mało, tylko za dużo, więc to jego wina. Hm, ciekawe co teraz.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ To żadne Zombie, raczej nie Mutanty, a prawie na pewno ludzie… Problem jest tylko taki, że ze wszystkich w tym zestawieniu najgorsi są własnie ludzie…

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Masz racje, ludzie są najgorsi. Co teraz?

[Kubeł1001]

tadeusz999

Vladislav, szwagier i reszta oddziału Bandytów maszerowali w iście panoramicznych krajobrazach Gór Skalistych nieopodal szczytu Mount Robson. Vladislav stał zawsze w gotowości, słysząc od swojego krewnego wiele dość strasznych informacji o plemionach Dziczy krążących po Kanady, zwłaszcza że te obszary Kordylierów wydają się niezbyt gęsto zaludnione. Szedł, głęboko ściskając w swej dłoni drewniany posążek.

[Kubeł1001]

WanderingSoul

‐Oszalałam. ‐ Powtórzyła po szczurze. ‐ Ten świat ten jest moim szaleństwem? ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

Abby:
‐ Nie wiemy kim są i nie znamy ich zamiarów… Proponuję się ukryć i czekać.
Tadeusz:
Problemem z Dzikimi było to, że w lasach czuli się jak ryby w wodzie, a to przeważnie różnorakie zbiorowiska leśne porastały tę część Kanady, toteż Wasza banda wybrała jedyną możliwą drogę, czyli nieco zniszczoną i zarośniętą, ale wciąż sprawną autostradę.
Soul:
‐ Nie wiem, jestem tylko zwykłym szczurem. ‐ odparł gryzoń i zeskoczył na ziemię, aby udać się do kuchni.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Skinęła głową.
‐ A gdzie? ‐ Rzuciła cicho.

[Kubeł1001]

tadeusz999

No to idzie dalej, od czasu do czasu spoglądając we wszystkie strony.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Abby:
‐ Tu wszędzie jest las. ‐ odparł i skierował się w najbliższe zarośla.
Tadeusz:
Jak na razie nie dostrzegłeś nic niepokojącego, choć powoli zapadał zmrok, co nie jest raczej dobrą wiadomością.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Cóż, przemknęła w zarośla w podobny sposób. Znała się na tym przecie całkiem dobrze.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Podobnie jak pies, który do Was dołączył. Po zaledwie kilku minutach zauważyliście kilkunastu ludzi, odzianych przeróżnie, w większości nieuzbrojonych i w sumie nic dziwnego, bo lwią część grupy stanowiły kobiety i dzieci w różnym wieku, mężczyzn było tylko trzech, z czego każdy miał łuk, kołczan pełen strzał, siekierę i nóż. Z daleka widać w nich typowych ocalałych, którzy są w ciągłym ruchu, aby przeżyć.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Uf, zaczynała się o niego martwić. Zapadła w ten pozorny letarg, oczekując w milczeniu na rozwój wydarzeń.

[Kubeł1001]

tadeusz999

Popatrzył trochę na niebo i już miał zacząć się trząść ze strachu, gdy przypomniał sobie że w ręku trzyma drewnianą figurkę. Wyglądało na to, że czekał tylko aż rzeźba złoży mu życzenie pomyślnych łowów, na DZIKĄ zwierzynę…

Szedł dalej.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Abby:
‐ Więc…? ‐ skonsultował się z Tobą szeptem Świętoszek. ‐ Co teraz?
Tadeusz:
Dzika zwierzyna? Nie do końca, ale i tak zawsze coś, bo niedaleko zobaczyliście sączące się z okien jakiegoś przydrożnego budynku światło.

[Kubeł1001]

tadeusz999

Szedł dalej. Zauważył co prawda ten fragment światła, ale postanowił siedzieć cicho i czekać aż inni wydadzą jakieś rozkazy, co z tym zrobić i tym podobne, oczywiście spoglądał ukradkiem na szwagra, jakby trzeba było coś przetłumaczyć.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ A wyglądam ci na stratega? Działam instynktownie. ‐ Wyszeptała.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Abby:
Po chwili zadumy westchnął i pokręcił głową.
‐ Znasz mnie przecież, nie odmówię nikomu pomocy. ‐ powiedział i wstał, wychodząc z zarośli i idąc w kierunku grupy.
Tadeusz:
Tłumaczenie było zbędne, bo kierowaliście się prosto jak w mordę strzelił do owego budynku.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ A jak cię zabiją to kto będzie z Bogiem gadał?