Kanada

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ A do czego mam się przydać?

[Kubeł1001]

tadeusz999

‐ Skąd pewność, że to nie zasadzka? Skąd pewność, że w tych miejscach nie ma hordy żywych trupów, a tamci czekają żeby ograbić moje zwłoki?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Tadeusz:
‐ Sam przecież tak mówiłem, do cholery, ale uparłeś się, więc masz.
Abby:
‐ Nie wiem… Gotowanie, opieka nad dziećmi, nazbieranie drwa na opał i tym podobne?

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Mogę zbierać drewno. Pozostałe… nue poczuwam się.

[Kubeł1001]

tadeusz999

Zagadał, oczywiście po rosyjsku:

‐ Mam coś lepszego.
‐ Zamach. Detonacja. Zabijemy tych tu gości, ładunkiem pod osłoną nocy. Całą karczmę. Weźmiemy karabin i pójdziemy w te miejsca na mapie. Urządzimy się gdzieś.
‐ Wchodzisz w to?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Abby:
‐ To zawsze coś. ‐ powiedział i odszedł, biorąc się za dorzucenie drwa do ogniska i szykowanie posiłku.
Tadeusz:
‐ Miałeś dziś problem z nietrzymaniem moczu i się schlałeś czy co? ‐ spytał, również w języku zza oceanu. ‐ Przecież tamci na zewnątrz nas pozabijają. A jak nie oni, to inni.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Uśmiechnęła się pod nosem i poszła po drewno. Miała nadzieję, że jak na razie nikt jej nie wkurzy na tyle, by źle skończył.

[Kubeł1001]

tadeusz999

‐ Powiedz temu który ma najlepszy karabin w okolicy żeby przyszedł z tobą do innego pomieszczenia na piwo, ja zaatakuję z boku lub od tyłu a ty zaszlachtujesz go nożem. To samo zrobimy z drugim co ma dobry karabin i weźmiemy ich karabiny. Później zaczniemy eliminować kolejnych, już na “otwartym polu”. Musimy zaryzykować. Jak spotkamy innych z bandy to powiemy im że naszych “kumpli” załatwiły jednostki Z‐Comu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Abby:
Nikt Cię nie zaczepiał w ogóle, tak więc w spokoju nazbierałaś drewna na opał, w czym pomógł Ci pies, choć zapewne bardziej liczył na rzucenie mu jednego z patyków, aby mógł zaaportować.
Tadeusz:
‐ Wal się, jak chcę żyć. ‐ odparł i wstał od stołu. ‐ Więc Ci nie pomogę. Ale też się nie wygadam.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Odłożyła drewno w stosowne miejsce, po czym usiadła ze swymi rzeczami na uboczu.

[Kubeł1001]

tadeusz999

‐ Słusznie, bo nie miałbym oporów przed załatwieniem Cię ‐ dodał.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Tadeusz:
Zmieszany tymi słowami odszedł do Bandytów, z którymi poprzednio rozmawiał.
Abby:
Udało Ci się to, jak na razie zainteresował się Tobą tylko i wyłącznie pies, najwidoczniej wciąż mając ochotę na zabawę w aportowanie.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Jak dasz kija, to ci porzucam.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jako iż tkwił z owym kijem w pysku to z radością Ci go oddał, czekając aż zaczniesz czynić honory.

[Kubeł1001]

tadeusz999

‐ Zrobiłbyś tak samo. Kto chce patrzeć jak jeden drugiemu grób wykopuje przez donosicielstwo. Załatwmy chociaż jednego z bogatych tutaj. Nie mam nawet pukawki dobrej ‐ zwrócił się do szwagra.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Rzuciła go mocno.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Abby:
Poleciał hen daleko, więc masz go na kilka chwil z głowy. W sumie dobrze, bo właśnie dosiadł się do Ciebie Świętoszek.
Tadeusz:
‐ Chcesz? Śmiało, ale mnie w to nie mieszaj. Nie po to dołącza się do organizacji, żeby mordować jej członków… No dobra, lojalność jest przereklamowana, ale zemsta Bandytów to inna sprawa.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Przez chwilę miała ochotę na niego warknąć, bo czuła się nieco zdradzona. Szybko jednak doszła do wniosku, że w żaden sposób nie zabroniła mu świętoszkować. Nie patrzyła w jego stronę, jedynie marszczyła nos w zamyśleniu.

[Kubeł1001]

tadeusz999

‐ Bandyci to nie organizacja, tylko motłoch który gdyby nie Zombie już dawno by się powybijał.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Tadeusz:
‐ Ja tam wolę z nimi trzymać. Póki co.
Abby:
‐ Piękne, prawda? ‐ spytał, wskazując ruchem głowy na niebo nad Wami, a ściślej mówiąc to na setki i tysiące zawieszonych na nim gwiazd.