Kanada

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Ale po co od razu ta wrogość? ‐ spytał zdziwiony, najwidoczniej nie rozumiejąc o co Ci chodzi i pewnie przy okazji zachodząc w głowę czy może schrzanił już coś na starcie, tudzież przed chwilą.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Sam zacząłeś. ‐ Zmarszczyła nos. ‐ Sprawdź czy cię nie ma pod jakimś kamieniem czy coś.

[Kubeł1001]

tadeusz999

‐ Jeśli chodzi Ci o pytanie o kierunek, to najlepiej byłoby skorzystać z telefonu komórkowego i nawigacji GPS. Obawiam się jednak, że nie masz tego w swoim składzie. Jeśli mam rację ‐ powinniśmy poszukać jakiegoś kompasu i kierować się nim troszeczkę na południowy zachód od nas ‐ w okolice Vancouver.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Abby:
Otworzył usta jakby chciał coś powiedzieć, ale najwidoczniej zrezygnował i uznał, że nie ma to większego sensu, więc wrócił do swego przyjaciela, aby zdać mu relację z Waszej rozmowy.
Tadeusz:
‐ Chyba potrafiłbym zrobić kompas, ale bez niego też się da określić kierunki geograficzne… Wiesz: Mech na drzewach, położenie Słońca na niebie i tak dalej. No i nie, nie mam ani GPS, ani telefonu, a nawet jeśli, to pewnie dawno by mi padły.

[Kubeł1001]

tadeusz999

‐ W sumie chyba masz rację. Musielibyśmy zaje**ć komuś auto. To jest problem.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Pokręciła głową i wróciła wzrokiem do Świętoszka.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Tadeusz:
‐ Zaje**nie auta to nie problem… Problemem jest znalezienie samochodu na chodzie.
Abby:
Stał nieopodal, wciąż gawędząc z jednym z mężczyzn.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Więc podeszła bliżej, może tym razem dowie się czegoś przydatnego.

[Kubeł1001]

Kuba1001

O ile pomysł rozdzielenia się pozostawał w mocy, to chociaż wiedziałaś, że Świętoszek postanowił, że jednak porozmawia z mieszkańcami Grodu, więc zostawicie grupę ocalonych później, niż pierwotnie zamierzaliście.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

//brzmi to trochę jak bełkot

Zniecierpliwiła się.
‐ Świętoszku, mogę cię prosić o moment uwagi?

[Kubeł1001]

Kuba1001

//*bełkot o pierwszej w nocy.//
Przerwał w pół zdania rozmowę z mężczyzną i skinął Ci głową. Później wytłumaczył mu się i podszedł do Ciebie.
‐ Oczywiście. ‐ powiedział i spytał: ‐ O co chodzi?

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Jednak mi to wszystko nie pasuje. Cholernie nie pasuje. ‐ Podeszła blisko, złapała go za szmaty i pocałowała. Dziko, szybko, tak jak teoretycznie umiała.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Dziko? Jak najbardziej, ale z pewnością nie szybko, gdyż początkowo nieco się wzbraniał i chyba miał nawet ochotę się od Ciebie oderwać, ale później zrezygnował i oddał Ci równi mocny pocałunek, który trwał o wiele dłużej, niż mogłaś przypuszczać.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Aż żal, że kiedyś musiał się skończyć. Urwała go, ale jeszcze trzymała się blisko Świętoszka.
‐ Nie wyrobię z tyloma ludźmi. Pomyliłam się ‐ wyszeptała.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jeszcze kilka dni… Może tydzień. ‐ odparł i przytulił Cię. ‐ Wytrzymasz.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Przeceniasz mnie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Wierzę w Ciebie. ‐ sprecyzował. ‐ Ale jeśli to aż tak wielki problem, może coś zaradzę, a przynajmniej spróbuję.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ To ja też spróbuję. ‐ Wielka idea ucieczki bez większych słów nagle się rozpłynęła. Bywa.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie do końca, bo Świętoszek wrócił do przywódcy tamtej grupy i znów zaczął z nim rozmawiać… Może o szybszy odłączeniu się?

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

// mam na myśli ucieczkę bez Świętoszka

Nie przeszkadzała.