Kanada

[Kubeł1001]

Kuba1001

O ile pomysł rozdzielenia się pozostawał w mocy, to chociaż wiedziałaś, że Świętoszek postanowił, że jednak porozmawia z mieszkańcami Grodu, więc zostawicie grupę ocalonych później, niż pierwotnie zamierzaliście.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

//brzmi to trochę jak bełkot

Zniecierpliwiła się.
‐ Świętoszku, mogę cię prosić o moment uwagi?

[Kubeł1001]

Kuba1001

//*bełkot o pierwszej w nocy.//
Przerwał w pół zdania rozmowę z mężczyzną i skinął Ci głową. Później wytłumaczył mu się i podszedł do Ciebie.
‐ Oczywiście. ‐ powiedział i spytał: ‐ O co chodzi?

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Jednak mi to wszystko nie pasuje. Cholernie nie pasuje. ‐ Podeszła blisko, złapała go za szmaty i pocałowała. Dziko, szybko, tak jak teoretycznie umiała.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Dziko? Jak najbardziej, ale z pewnością nie szybko, gdyż początkowo nieco się wzbraniał i chyba miał nawet ochotę się od Ciebie oderwać, ale później zrezygnował i oddał Ci równi mocny pocałunek, który trwał o wiele dłużej, niż mogłaś przypuszczać.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Aż żal, że kiedyś musiał się skończyć. Urwała go, ale jeszcze trzymała się blisko Świętoszka.
‐ Nie wyrobię z tyloma ludźmi. Pomyliłam się ‐ wyszeptała.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jeszcze kilka dni… Może tydzień. ‐ odparł i przytulił Cię. ‐ Wytrzymasz.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Przeceniasz mnie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Wierzę w Ciebie. ‐ sprecyzował. ‐ Ale jeśli to aż tak wielki problem, może coś zaradzę, a przynajmniej spróbuję.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ To ja też spróbuję. ‐ Wielka idea ucieczki bez większych słów nagle się rozpłynęła. Bywa.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie do końca, bo Świętoszek wrócił do przywódcy tamtej grupy i znów zaczął z nim rozmawiać… Może o szybszy odłączeniu się?

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

// mam na myśli ucieczkę bez Świętoszka

Nie przeszkadzała.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Aaa… KKK.//
Nie przeszkadzałaś blisko dwie godziny, ale po tym czasie ostatecznie ludzie ruszyli w swoją stronę, zostawiając Was samych… W sensie, że Ciebie, Świętoszka i psa.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Szybko się uwinąłeś. Co cię naszło?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Uznałem, że wytłumaczyłem im wszystko na tyle dobrze, że poradzą sobie bez naszej… mojej pomocy.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Myślałam, że zamierzasz z nimi zostać.

[Kubeł1001]

Naczelny

Pomyślał, że nie warto kierować się rzeczami które są w tej Dziczy prawie niemożliwe, jak jego zdaniem znalezienie działającego samochodu.
‐ No to idziemy pieszo! Kieruj na południowy zachód – odpowiedział szwagrowi.

No cóż, najwyżej zginiemy. Nie poddam się jednak. – myślał Vladislav.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Abby:
‐ Poradzą sobie sami, a o Gród zawadzę kiedy indziej. ‐ odparł wymijająco mężczyzna. ‐ Idziemy?
Naczelny:
Dobre pięć minut zajęło mu ustalenie mniej więcej dobrego kierunku, ale gdy już się tak stało to ruszyliście dość szybko i sprawnie, głównie z racji terenu, który nie był zbyt trudny do pokonania.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Prowadź, Świętoszku. ‐ Upewniła się i zebrała swoje rzeczy.

[Kubeł1001]

Naczelny

Czas rozejrzeć się w terenie. Danych nigdy za wiele – pomyślał.

Rozejrzał się w terenie.