Białystok

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Zasalutowała policyjnym gestem.
‐ Młodszy Przodownik Polina Ziemniak, chciałabym zgłosić się do zarządztwa Milicji bądź Z‐Comu. ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ To tak nie działa, młoda. ‐ odparł jeden, opuszczając broń i nakazując swemu kompani zrobić to samo.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Westchnęła. Jeszcze chwila cierpliwości nie zaszkodzi
‐ To jak to działa? ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jeszcze dziś zabieramy się z tego pie**olnika, kilkutysięczna horda Zombie idzie w naszym kierunku, więc nabór to nie jest nasz priorytet, jasne? Zapakujesz się razem z resztą, a po wylądowaniu na wybrzeżu lub Grenlandii zapiszesz się do Milicji. Zrozumiano?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

I tutaj serce Poliny nieco się rozerwało.
Miała się rozdzielić z jej ziemią ojczystą, po której tyle czasu się tułała? Niestety, strażnicy mają rację. Tutaj nic nie zdziała. Trzeba lecieć.
‐ Zrozumiano. ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zaśmiał się i odprawił Cię ruchem dłoni.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Smętnym krokiem wróciła do wozu.
“Ku*wa, pie**olona, Z‐Comu mać…” myślała, pokopując kamyk.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ryba skorzystał z chwili wolnego i poszedł zapalić, natomiast do Ciebie podszedł drugi funkcjonariusz.
‐ Co się stało?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Ani Milicja ani Z‐Com nie zostają w Polsce. Wszyscy się zabierają na Grenlandię. ‐ Odpowiedziała smętnie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Z tego co mówili to też nad morze, pewnie do Gdańska, więc może tam nas wyekwipują i zostawią? A jeśli nie to czego się niby spodziewałaś? Spisali ten kraj na straty.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Nie odpowiedziała. Czuła się mocno związana z swą małą ojczyzną, nie chciała jej opuszczać.

Ominęła go i wróciła do samochodu, szukając jakiejś puszki z jedzeniem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Trafiłaś na suchary, ale ledwie zdołałaś przełknąć pierwszy kęs, zaczepił Cię Ryba.
‐ Grądzielewski poszedł się zaszczepić, Ty chyba też powinnaś.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ A…Już idę. ‐ Odstawiła smętnie suchary i ruszyła w miejsce wskazane przez przez Rybę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Był to prosty punkt medyczny, gdzie podawano lek na wirusa. Szczęśliwie kolejka nie była długa i dość szybko otrzymałaś swój zastrzyk. Właściwie to rychło w czas, bo komunikat radiowy obwieścił, że wszyscy mają pakować się do samolotów i śmigłowców. Ty zaś zauważyłaś, że Twoi kompani zamiast iść w kierunku lotniska stoją przy samochodzie i rozmawiają z kimś, a ściślej mówiąc to z tym samym strażnikiem, który odesłał Cię wtedy z kwitkiem.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Podeszła do nich by przysłuchać się rozmowie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ta już niestety się skończyła, ale mijający Cię żołnierz obdarzył Cię szerokim uśmiechem.
‐ Twierdzą, że są w stanie zostawić nam żywność, leki, broń, amunicję i inne takie, a później zostawić w kraju, żebyśmy walczyli tutaj z Zombie. ‐ wyjaśnił Ci od razu Ryba. ‐ Może nawet zostawią nam kilku swoich.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Przystanęła na chwilę, nie dowierzając własnym uszom. Po chwili klasnęła w dłonie i rozpromieniła się.
‐ Naprawdę?! To wspaniale! ‐ Podskoczyła z radości. To nie tak, że Polina bała się podróży do innych krajów, czy miała lęk przed lotami. Po prostu nie chciała opuszczać krainy, która ją wychowała, którą znała od dziecka, z którą była związana. Opuszczenie tego miejsca byłoby jak wyrwanie cząstki jej duszy, toteż bardzo się ucieszyła z faktu, że może zostać tutaj i walczyć o swój mały zakątek na ziemi.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Wspominali też coś o tym, że to walka z góry skazana na porażkę, i zeżrą nas w ciągu miesiąca, góra dwóch. ‐ wtrącił Walczak.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Zaśmiała się.
‐ Pokażemy im, że się mylą? ‐ Odpowiedziała zawadiackim tonem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pokiwali głowami, mniej lub bardziej entuzjastycznie nastawieni. W tym czasie zauważyłaś, że w Twoim kierunku idzie dwóch uzbrojonych po zęby żołnierzy w barwach Z‐Com, którzy pewnie mają stanowić Wasze wsparcie.
Pierwszy był zdecydowanie jedyną osobą, o której widziałaś tyle broni białej: Dwie maczety na plecach, dwa długie noże zatknięte za paskiem, dwa mniejsze, po jednym na cholewę buta, oraz łącznie tuzin innych, w kiszonkach lub bandolecie przewieszonym ukośnie przez pierś. Uzupełniały to dwa pistolety w kaburach na udzie i trzymany w dłoni karabinek szturmowy. Poza tym miał na sobie wojskowe buty, spodnie, koszulkę i kamizelkę kuloodporną, a także okulary przeciwsłoneczne na nosie i zapalony papieros w ustach.
Drugi… Cóż, kawał dryblasa, a przynajmniej chyba, bo o ile mogłaś z pewnością ocenić, że ma dobrze ponad dwa metry wzrostu, ale niewiele więcej mogłaś ustalić, ponieważ całe ciało chroniła pełna zbroja, podobnie jak głowa zakrywała hełm. On również obwieszony był bronią w postaci dwuręcznego młota bojowego, wielkiego noża i rewolweru za paskiem, strzelbą na ramieniu, sporym zapasem granatów i granatnikiem rewolwerowym.