Karta Postaci
-
-
-
-
-
Vader0PL**Imię: ** Maurycy
**Nazwisko: ** Septopopiel
**Rasa: ** Człowiek
**Pseudonim: ** Kapciuch
Charakter: W grze
Wiek: 64 lata (Wiek zbliżony do mojego, lol)
**Towarzysz: ** Trzech ludzi:
Zakuty w ciężki pancerz Goleim obsługujący się halabardą, oraz w takim samym pancerzu Elissera, która posługuje się toporem z dwoma ostrzami.
imgur.com/PBCVmHU
Zyga, współpracownik i Mag Dusz, Leczenia na zaawansowanym poziomie.
imgur.com/wEVcSIU
**Majątek + nieruchomości: ** 1200 złota, cztery wierzchowce dla każdego w ekipie.
**Historia: ** Maurycy Septopopiel miał takowe szczęście, że jego ojciec nie był idiotą i od początku gnał syna to fizycznej roboty. Dzięki temu też do siedemnastego roku życia pracował Kapciuch w miastach, gdzie to zajmował się głównie sprzedażą towarów handlarzy i remontem domów. W wieku osiemnastu lat wyruszył na uczelnię do Zefirów, gdzie to też nauczył się swoich magii, a w zajęciach dodatkowych rozpoczął naukę walki tarczami szermierczymi i strzelaniem z kuszy. Był jedynie jednym z dziesięciu uczniów, którzy opanowali tę przedziwną broń, przez co wiadome jest, iż jest to rzadkość. Trudno spotkać w walce drugiego z takimi umiejętnościami zwłaszcza, że drugim uczniem, który do zdał był Zyga, lecz ten porzucił tę sztukę i skupił się na magii. W wieku dwudziestu siedmiu dołączył do gildii, gdzie to też był jednym z pierwszych, którzy zaczęli realizować nowy typ handlu ‐ poprzez handel nieruchomościami, co aż tak spotykane nie jest. Zdobył jednakże wystarczającą przewagę nad konkurencją, gdyż gdy ci patrzyli na gotowe domy, to on szukał w ruinach. I na dłuższą metę to mu się opłaciło, przez co mógł załatwić sobie pełnoprawną ekipę, d której też przyłączył się Zyga ‐ kumpel ze szkoły.
I tak to się też życie bohatera tejże historii wlokło, aż do czasu, gdy jego ojciec zmarł w wyniku ataku pijanego Paladyna. Oczywiście, tutaj zemsta była bardzo ciężkim tematem, przez co trzydziesto cztero podjął długie, kilkuletnie kroki. Najpierw wykupił dwa domy, pomiędzy którymi mieszkał Paladyn, a następnie w jednym umieścił mikstury alchemiczne, które były silnymi kwasami. Kwasy te wypaliły deski i sprawiły, że zawaliła się ściana, uderzając tym samym w dom Paladyna i go poważnie uszkadzając, tym samym wręczając mu pośrednio do ręki wielkie koszta, co też zmusiło Paladyna do większej pracy i to daleko od domu.
W drugim z domów natomiast po zniknięciu Paladyna zaczął kopać tunel, który łączył piwnice pomiędzy domostwami, a później pod osłoną nocy przetransportował tam kilkanaście nieudanych eksperymentów Magów Mutacji. Były martwe, ale to nie o to tutaj chodzi. Przygotował piwnicę Paladyna tak, że wyglądała ona na pracownię Maga Zła. Dom, który należał do Kapciucha również przygotował tak, jakby mieszkał tam szemrany osobnik.
Gdy Paladyn wracał do domu, to otrzymał przy bramie miasta wiadomość, że może wykupić drugi dom za małą cenę, gdyż jest praktycznie bezwartościowy, a właściciel nie żyje. I to też Paladyn zrobił, marnując tym samym zawartość małej sakiewki. Jednakże, gdy wrócił do siebie, to został schwytany w pułapkę ‐ inni Paladyni złapali go i przetransportowali siłą do więzienia, gdzie to też odbyły się jego tortury. Powód? Ukrywanie Maga Mutacji i usuwanie śladów Magią Światła. Paladyn ‐ morderca został stracony tydzień później poprzez śmierć w ostatnim honorowym pojedynku, a Maurycy dostał to, co chciał ‐ zemstę na potworze, który odebrał mu ojca.
Jak jednak się stało, że Kopciuch nie został wykryty? Proste. Zamiast podpisywać się swoim nazwiskiem i zjawiać się jawnie osobiście, to używał pośredników i wszystko robił ukryty za nazwą “Gildia Kupców”.
**Umiejętności: ** Maurycy bardzo dobrze obsługuje walkę dwiema tarczami szermierczymi. Broń jest mało popularna, więc i większe szanse na zwycięstwo w bitwie. Magia Cienia na zaawansowanym, oraz umie obsługiwać kuszę. Wysokie umiejętności rzemieślnika i sprzątacza, a to oznacza, że naprawi ci dom.
Wady: Łuk i inna broń odpada, podobnie z magią. Jest już w miarę stary, więc i sprawność poszła w dół. Ogromnie związany z Gildią Kupców, w której to właśnie jest takim nietypowym handlarzem.
Specyfikacje: ‐‐‐
Zawód: Handlarz specjalizujący się w wykupywaniu za bezcen nieruchomości, by je naprawiać i sprzedawać za sporą sumę.
Ekwipunek: Sakiewka, mapa, torba z zapasem żywności i wody pitnej, kompas, dwie tarcze szermiercze. imgur.com/IOwLYR9 i kontakty z kilkoma handlarzami w miastach tego świata, przez co przechowują jego narzędzia.
Wygląd/Ubranie
Tarcze szermiercze:
Specyficzny rodzaj tarczy, używanej raczej do pojedynku niż podczas regularnej bitwy. Chociaż tarcze przeważnie zalicza się do uzbrojenia ochronnego, to jednak ta odmiana jest zdecydowanie bardziej wielofunkcyjna. Dodatkowe uchwyty umożliwiały przymocowanie ostrzy oraz wygodne osadzenie miecza. Na środku znajdował się otwór (zwany „latarnią”) przez który można było obserwować ruchy adwersarza. W efekcie powstawała broń umożliwiająca zadawanie niespodziewanych ataków jednym z wystających kolców, nie odsłaniając przy tym własnego ciała. -
-
-
-
-
-
-
-
-
Rafael_RexwentImię: Wyklęty
Nazwisko: Nie używa
Rasa: Niby człowiek ale wchłonął magiczne prochy więc jest teraz czymś lecz sam nie wie czym
Pseudonim (opcjonalne):
Charakter (charakteru trzeba przestrzegać. Jeśli ktoś napisze ,Bezwzględny" to nie będzie mógł tak po prostu okazać litości. Można ukazać w grze):
Wiek: A‐beniz‐cię‐to‐obchodzi
Towarzysz: Piękna golemkaMajątek + nieruchomości: Posiada jakże odpowiedzialny zawód – Klepacz. Klepacz biedy.
Historia:
Historia Wyklętego rozpoczęła się jakże nienadzwyczajnie bowiem wśród obór, zagród i pól. Wśród wszechobecnego odoru gnoju, zapachu kwitnących jabłoni oraz szumu pobliskiego strumyka. Wśród przyrody tylko nieznacznie skalanej bytnością człowieka. Krótko mówiąc – na wydupionej z dala od cywilizacji wsi.
Niemniej gdzie los człowieka umieścił tam żyć mu jest nakazane. A przynajmniej tak twierdzili rodzice chłopca, którzy otoczyli go opieką oraz miłością. I niedługo potem także pracą, bo musiał kręcić się po gospodarskie jak smród po gaciach. W mieście nazwaliby to „znęcaniem się nad nieletnimi” ale w tak nieprzyjaznym i śmiertelnie niebezpiecznym środowisku jakim jest wieś takie praktyki wychowawcze to norma.
Zbliżały się jego osiemnaste urodziny. Tego pięknego dnia, jednego z ostatnich w tegorocznym lipcu Wyklęty wybrał się z ojcem na targ do miasta. Pierwszy raz w życiu mógł zobaczyć na własne oczy pachnącą, kwitnącą i walącą po oczach bogactwem tzw. cywilizacją. Wyobraźcie sobie małego wsiowego komandosa, albo członka Gnojowych Adwersarzy Rozpoznania. Twarz utaplana błotem by nikt go nie rozpoznał, złowrogie spojrzenie godne wkur…zonego dzika i oczywiście potężne bicepsy złożone z kości. I skóry. Bo mięśni tam za nic nie uświadczysz. I wtedy spotkał ją – kasztanowłosą lalunię przechadzającą się po ulicach Gilgasz czy innego tam jednego z wyczepistych miast. Do tej pory jedyną ekscytująca rzecza jaką widział to świnioki podczas stosunku, a tutaj zobaczył istne bóstwo. Nie widział jej twarzy bo szła tyłem. Ale nie potrzebował tego. Wystarczyła doskonałość tylnej części.
Potem jeździł na targ jeszcze dokładnie sto dwadzieścia siedem razy aczkolwiek pod koniec był markotny bo w ogóle jej nie było. A potem jak się pojawiła to z jakimś obcym chłopakiem pod ręką co to Wyklęty już miał mu narąbać w ryj ale ojcowi akurat zachciało się wracać. Sami rozumiecie, że taka relacja między naszym klepaczem biedy a piękną nieznajomą musiała prędzej czy później zmierzyć do końca. No i tego sto dwudziestego siódmego razu Wyklęty został wynagrodzony za swoją cierpliwość i w końcu ujrzał dziewczę od frontu. Uczcijmy ciszą tego bohatera, który dopiero w tym momencie odkrył główny mankament dziewczyny – jej klatki piersiowej mógłby użyć jako poziomnicy przy budowie nowej stodoły. Tak płaskiej powierzchni nie widział od…. Śniadania, które jadł na blacie stołowym. Gdy wrócił do domu rzewnie zapłakał w kącie nad niesprawiedliwością losu. I zapragnął prawdziwego ideału, który musiał znaleźć. Oznajmił to rodzicom i w odpowiedzi profilaktycznie dostał przez dupę za to, że próbuje się wymigać przed nadchodzącymi żniwami. Cóż, z obolałą dupą pomógł w zbiorach, a w nagrodę uzyskał błogosławieństwo od matki i kopa na szczęście od ojca. Tak, w nadal bolące cztery litery.
Wyruszył z zupełnie losowym kierunku i tak oto trafił do jakiegoś nadmorskiego miasta. Znaczy w sumie poszedłby pewnie dalej bo woda jak woda ale traf chciał, że zobaczył chodzącą po wodzie magiczkę. Dziwna jakaś taka była, w białych szatach, ze złotymi drutami we włosach. No i japę darła przerażająco głośno. Ale Wyklętemu się spodobała jak cholera tak więc postanowił spróbować szczęścia po raz kolejny. Zapisał się do tutejszej szkoły tylko szybko wyszedł na jaw pewien mankament – był w niej jedynym mężczyzną. Pozostałe uczennice były w takim rozstrzale wiekowym, że mógł przewijać jak w ulęgałkach. Ostatecznie zgromadził sobie taki haremik na jakieś dwadzieścia dziewcząt, tylko nadal dwie były poza jego zasięgiem – ta którą spotkał jako pierwszą i taka jedna z metalowym stanikiem, wielką parasolką i butami na obcasie wielkości głowy Wyklętego. Czy było mu źle? W żadnym przypadku, zadomowił się tutaj na dobre otoczony szczerą miłością zarówno młodszych jak i starszych uczennic. Owszem, przez jakiś czas wyruszył do pobliskiego miasta ze szkołą muzyczną, ale tamtejsze dziewoje chociaż urocze to jednak nie umywały się do tych nadmorskich. Ba, raz przybił do tego miasta jakiś duży, płaski stotyk (Przy okazji wywołując nawrót wspomnień i płacz w kącie. Szybko utulany przez cycki wspomnianego haremiku) i zjechoły z niego jakieś dziwne, drewniane kloce. Niby że jakiś turniej maszyn gąsienicowych czy coś. Czemu gąsienicowych? No kurna nie uwierzycie – te drewniane kloce czy tam szopy były ustawione na udomowionych wielkich gąsienicach i kurna tak się poruszały! Ujeżdżały je młode dziewczyny ale oprócz jednej, takiej czarnej Wyklęty nie utrzymał z nimi kontaktów. Tylko do tej jednej obiecał pisać i w sumie faktycznie pisał.
No w sumie pewnie byłoby mu już dobrze i w ogóle miłość i radosne życie ale traf chciał, że serce zmienne jest, a los raz zabiera, raz zabiera. Dobra, mniejsza. Po prostu pewnego razu do nadmorskiego miasteczka przybył tajemniczy mag i stwierdził, że młodzieniec musi ruszać dalej na poszukiwanie prawdziwej miłości bowiem to co do tej pory przeżył nie było ostatecznym celem. Haremik został rozwiązany, a Wyklęty ruszył z magiem. I tak minął z tydzień, a mag nagle wypalił, że kurna zaraz umrze bo ma chorobę i ktoś musi przejąć jego kurna wyczepisty w opór dar. No cóż Wyklęty miał zrobić – zgodził się i mag po ostatnim tchnieniu zmienił się w popiół i wepchał do nozdrzy chłopaka. W pierwszej chwili Wyklęty pomyślał, że to może były jakieś narkotyki przebrane za człowieka i jest teraz na haju. Ale nie.
Głos maga zabrzmiał mu we łbie i przekazał, że prawdziwą miłość znajdzie tylko tworząc golema. A jak go stworzyć? Ano przez rozwój wyjątkowego odłamu magii jaki przekazał mu wraz ze swoimi prochami niedoszły mentor. No dobra, skoro tak to Wyklęty zabrał się do pracy – czyli do medytacji bo mag przekazał mu możliwość tworzenia golema z niczego – coś jak Słowo Boże w magii światła tylko tutaj działa tylko w stworzeniu golema. Ale jak nietrudno się domyślić chłopak był za mało doświadczony i to się nie mogło udać.
Jednakże na przekór przeciwnościom przy siedemnastej próbie udało mu się zmaterializować cudowną golemkę – w czarno‐białym stroju, z lawendowymi głosami. I zniewalającym uśmiechem. Tak zniewalającym, że jak tylko golemka wyszczerzyła ząbki to Wyklęty omdlał z podniecenia czy czego tam.
Ale był problem – Wyklęty przy obecnym stanie wiedzy mógł ją tylko materializować na dwadzieścia cztery minuty dziennie raz na tydzień. Zdecydowanie za mało. Dlatego musi być silniejszy! I tutaj rozpoczyna się jego właściwa misja!Umiejętności (czyli co postać robi najlepiej. Proszę nie przesadzać. Tutaj również wpisuje się znajomość Magii. Na start można mieć jedną Magię na poziomie mistrzowskim, dwie na zaawansowanym, jedną na zaawansowanym i jedną na podstawowym, jedną na mistrzowskim i jedną na podstawowym lub dwie na podstawowym):
Wady (czyli to, co idzie jej gorzej. Najlepiej dodać kilka mocnych wad lub tyle słabych wad, ile ma się umiejętności):
Specyfikacje (choroby, mutacje, bez przesady, i inne rzeczy, których nie da się upchnąć nigdzie indziej):
Zawód: Rodziców
Ekwipunek (Musi wiązać się z zawodem i lepiej nie przesadzać. Warto też mieć możliwość uniesienia ze sobą tego wszystkiego):
Wygląd (opis lub obrazek, ale to pierwsze musi być dość dokładne):
Ubranie (Ca dana postać ma na sobie. Najlepiej jeśli będzie pasować do wyglądu i zawodu. Również może to być opis lub obrazek):WIP
-
-
-
-
-
-
