Karta Postaci
-
-
-
Konto usunięteLooty pisze:Co to za wady? Można go zranić i zabić dowolnym sposobem? To jedna z tych wad kompletnie bez sensu. I zdefiniuj “ma w głowie tylko zemstę”.
Ma w głowie tylko zemstę ‐ za wszelką cenę, niezwazajac na trudności chcę zabijać
Można go zranić dowolnym sposobem‐ normalnie na wampiry działa żelazo, czy srebro. Więc ten może być zarżnięty jak człowiek, np. Jak zasypie go góra kamienii -
opliko95 Twojastaraa pisze:Można go zranić dowolnym sposobem‐ normalnie na wampiry działa żelazo, czy srebro. Więc ten może być zarżnięty jak człowiek, np. Jak zasypie go góra kamienii
Chyba w tym PBF‐ie wampiry nie są takie nieśmiertelne, a poprostu mogą przetrwać więcej od zwykłych ludzi. Czyli np. Cios bktóry by zabił zwykłego człowieka wampir by przetrwał ‐ ale byłby ranny. Ale takie wampiry da się zabić zwykłą bronią. Tak przynajmniej interpretuję ich opis z “najważniejszych informacji”… -
Kuba1001 Wampira można zabić na wiele sposobów. Najpopularniejszy i najskuteczniejszy to użycie Magii Światła. Poza tym można wykorzystać srebrną broń, która jest równie skuteczna jak żelazna, ale zadaje rany, które nie zasklepiają się i zadają wielki ból Wampirowi. Nie mówiąc o osłabieniu i powolnej śmierci.
Wampiry nie mogą umrzeć jedynie ze starości. Przynajmniej nikt o tym nie słyszał. Krwiopijcy są o wiele wytrzymalsi od ludzi, a niektórzy opanowali hipnozę i lewitację, lecz można ich zabić tymi samymi sposobami co przykładowego Janusza. -
Konto usunięte
Kuba1001 pisze:Wampira można zabić na wiele sposobów. Najpopularniejszy i najskuteczniejszy to użycie Magii Światła. Poza tym można wykorzystać srebrną broń, która jest równie skuteczna jak żelazna, ale zadaje rany, które nie zasklepiają się i zadają wielki ból Wampirowi. Nie mówiąc o osłabieniu i powolnej śmierci.
Wampiry nie mogą umrzeć jedynie ze starości. Przynajmniej nikt o tym nie słyszał. Krwiopijcy są o wiele wytrzymalsi od ludzi, a niektórzy opanowali hipnozę i lewitację, lecz można ich zabić tymi samymi sposobami co przykładowego Janusza.Okej, mige startować?
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
Kuba1001
Angel:
Niech już będzie, ale nie wyobrażaj sobie za wiele z tą regeneracją ran.
Twojastaraa:
Zacznij w jednym z istniejących już tematów lub w swojej jaskini. Tak, tak możesz dodać osobny temat. Tak właściwie to musisz :V
Bilo:
Nie wtranżalaj się, bo zginiesz tam trafiony w łeb kamieniem, który rzuci jakieś goblińskie młode. Najbardziej. Dupna. Śmierć. W. Historii. :V -
Konto usunięte
Imię: Lajla
Nazwisko: Nazwisko jej matki brzmiało Rozen,
**Rasa:**Pół‐demon (Sukkub)
**Pseudonim:**Banshe
Charakter: Jak każdy sukkub jest towarzyszka zarówno w sprawach zwykłej rozmowy jak i tych bardziej “zaawansowanych”. Często przekłada prawdę i manipuluje wypowiadanymi przez siebie słowami kreując inny bieg wydarzeń, będący przeciwieństwem tego, który miał miejsce. Jest dość pamiętliwa, jeśli ktoś raz ją skrzywdzi, to zapamięta to na długi okres czasu i nawet choćby miała za pięćdziesiąt lat spotkać kogoś, kto kiedyś ją uraził ‐ Banshe wypomni się danej osobie, zaś jeśli będzie trzeba, zemści się. Zdarza się jej utrzymywać pozytywne nastawienie w sytuacjach, które tego nie wymagają.
**Wiek:**74
Towarzysz: Chochlik Ognia ‐ Keir,
Majątek + nieruchomości: Przy sobie posiada 200 sztuk złota. Własna jaskinia.
Historia: Lajla została zrodzona ze związku demona z człowiekiem. Nie był to oczywiście związek z miłości czy chociażby czegoś głębszego niżeli czysty przypadek. Ojciec dziewczyny miał kilka ludzkich kobiet, które w miarę możliwości wykorzystywał do swoich zachcianek. Nietrudno też stwierdzić, że prędzej czy później jedna z kobiet wydała na świat coś więcej niż martwy płód. Poród sam w sobie był bolesny i śmiertelny dla matki, Lajla miała problem, aby zaczerpnąć powietrza więc jako dziecię ‐ działała instynktownie. Drapała swoimi pazurami wszystko w łonie matki aż wreszcie udało jej się przedrzeć i zaczerpnąć pierwszego oddechu. Ojciec Lajli nie był ani zadowolony z faktu posiadania córki, ani jakiś wielce oburzony, aby pozbawiać jej życia. Po prostu stwierdził, że kiedyś jego potomek może być kartą przetargową albo się jakoś przyczynić. Wydał wtedy jednemu ze swych chochlików polecenie: zabierzcie mi to z oczu i wychowajcie. Keir, bo tak nazywał się chochlik któremu przypadło wychowanie Lajli, wykonywał swoje obowiązki w miarę możliwości. Nie zaniedbywał, ale też nie był nadgorliwy. Robił to co musiał i nic więcej, przynajmniej do pewnego czasu. Kiedy ciało sukkuba się rozwinęło, Keir postanowił nauczyć czegoś więcej dziewczynę, w końcu i tak nie miał nic lepszego do roboty. Rozpoczął trening magii ognia. Minęło kilka żmudnych i nudnych lat, a Banshe posiadła odpowiednie zdolności. Wtedy nagle obudził się jej wspaniałomyślny ojciec, który pokłóciwszy się z jednym z demonów wyższych rangą, postanowił oddać Lajlę, aby udobruchać jegomościa ten, zaś dowiedziawszy się o prezencie stwierdził: Sukkubów nigdy u mnie za mało, co zapewne znaczyło, że nie rozszarpie Rhodara i przyjmuje przeprosiny. Przez następnie dwadzieścia lat Lajla żyła wśród innych, o wiele starszych sukkubów, gdzie też nauczyła się magii dymu. Głównie to co tam robiła nie było zbyt pasjonujące, ale typowe dla jej rasy, po prostu zabawiała inne znudzone demony. I tak w nieskończoność aż do momentu w którym jej wspaniałomyślny władca postanawia wykorzystać ją w swojej strategi wojennej.
Umiejętności:
[
]Magia ognia, stopień zaawansowany,
[]Magia dymu, średnio opanowana,
[]Ponad ludzka zwinność i szybkość,
[]Jest w stanie unieść dwukrotny ciężar swojego ciała,
Wady:
[]Brak umiejętności używania broni miotanych,
[]Nie potrafi walczyć bronią obuchową,
[]Nie potrafi walczyć bronią kłującą,
[]Jeśli chodzi o jej wytrzymałość fizyczną ‐ nie jest zbyt powalająca,
[]Przez swoje skrzydła ‐ nie może nosić ciężkich zbroi i większości opancerzeń,
Specyfikacje: Jedną z głównych specyfikacji Lajli są skrzydła, które umożliwiają ze względu na swą dużą rozpiętość ‐ lot oraz spowolnione opadanie, gdy skoczy z wyższych wysokości. Drugą zaletą bycia pół‐demonem są kopyta, niby nic nie znaczący dodatek, ale dzięki niemu Lajla nie musi między innymi nosić butów i martwić się, że idąc po ciemku jej palec od stopy w coś uderzy. Rogi są dodatkiem do głowy, nie mają tylko funkcji ozdobnych czy rozpoznawczych, ale także mogą świetnie się nadać w walce wręcz. Uderzenie napastnika w głowę twardymi rogami nie jest jedną z tych przyjemniejszych doświadczeń. Oczywiście Lejla posiada także możliwość przybrania wyglądu pięknej kobiety w której może dokonywać infiltracji, poza wyglądem zmienia się wtedy jej barwa głosu. Jest także w stanie odnowić siły witalne poprzez współżycie.
Rodzina: Ojciec Rhodar, matka Lilia (nie żyje)
Zawód: “Demon na posyłki”
Ekwipunek: Przy sobie aktualnie nosi jedynie krótki nożyk, przyczepiony do pasa obwiązanego poniżej kolana oraz sakiewkę z pieniędzmi,
Wygląd:
Sama w sobie Lajla, w swej oryginalnej formie ma ponad dwa metry wzrostu, oczywiście nie wliczając w to wysokości skrzydeł, które dodają jej dodatkowe aż pół metra. Jeśli chodzi o jej swoistą budowę ciała to nietrudno zauważyć, że została wyposażona w to co najlepsze. Skrzydła, które posiada są podobne do tych, które mają nietoperze, same w sobie skrzydła nie są mocno przezroczyste, przepuszczają jedynie silne strumienie światła. Na głowie znajdują się po prawej oraz lewej stronie twarde rogi, zagięte do wnętrza, podkreślają jasną czerwień, kręconych i nieco poszarpanych włosów. Oczy w które przystaje spojrzeć rozmówcą są całe żółtawe, zapewne to kolejny znak rozpoznawczy. Nogi mocno owłosione zwierzęcą sierścią, zakończone twardymi i zwykle brudnymi kopytami. Ogon, który posiada jest krótki i pomaga jedynie utrzymać równowagę podczas chodu.
Ubranie:^
