Miasto Gilgasz.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jasne, mamy swoje sposoby. ‐ rzekł z nikłym uśmiechem, choć wiedziałem, że to sposoby ograniczają się do tortur i Magii Bólu.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐ Mam wracać do pilnowania bramy? ‐ Spytał zmieniając temat.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ O ile wiem, to Twoja zmiana jeszcze się nie skończyła.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐Ah, dobrze. Tylko nie zakatujcie go na śmierć, proszę. ‐ Wyszedł z koszar i wrócił do bramy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bard już tam czekał, lecz nie miał zamiaru zagadać pierwszy.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Stanął przy bramie pilnując ją do końca zmiany, także nie miał zamiaru się odzywać

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zmiana minęła Ci zadziwiająco szybko.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Zmęczony udał się do koszar, a dokładniej do celi Cresena.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Cela się nie zmieniła, a on dalej w niej siedział.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐ Słuchaj, albo powiesz mi teraz co tu się dzieje lub oni Cię skatują lub ch*j wie co zrobią. Wybieraj.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Po prostu spotkałem ją. ‐ wyjaśnił wreszcie po chwili.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐ Kogo spotkaleś?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Ją. ‐ odparł krótko.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐Do cholery, kim ona jest?! Konkrety!

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Zobaczysz. ‐ odpowiedział i się uśmiechnął. ‐ Niedługo wszyscy zobaczycie!
Po tej deklaracji z jego gardła wydarł się opętańczy śmiech, który sprawił, że mimowolnie odsunąłeś się od krat.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐ W co ty się wpakowałeś?! ‐ Krzyknął na syna, po czym trochę się uspokoił.
‐ Słuchaj no… Jesteś moim synem, ja chcę dla Ciebie dobrze… Dlaczego mi to robisz? Zrobiłem ci coś złego? ‐ Westchnął głośno

[Kubeł1001]

Kuba1001

Uspokoił się i przestał śmiać. W ogóle przestał wydawać jakiekolwiek odgłosy.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐ Chcesz mi coś jeszcze powiedzieć?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Najwidoczniej nie miał, bo milczał jak zaklęty.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Wyszedł z celi, zostawił w koszarach wyposażenie, zostawił jedynie sztylet. Udał się do domu smutny, gdy był już w środku rozejrzał się za żoną.