Miasto Gilgasz.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Stanął przy bramie pilnując ją do końca zmiany, także nie miał zamiaru się odzywać

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zmiana minęła Ci zadziwiająco szybko.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Zmęczony udał się do koszar, a dokładniej do celi Cresena.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Cela się nie zmieniła, a on dalej w niej siedział.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐ Słuchaj, albo powiesz mi teraz co tu się dzieje lub oni Cię skatują lub ch*j wie co zrobią. Wybieraj.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Po prostu spotkałem ją. ‐ wyjaśnił wreszcie po chwili.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐ Kogo spotkaleś?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Ją. ‐ odparł krótko.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐Do cholery, kim ona jest?! Konkrety!

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Zobaczysz. ‐ odpowiedział i się uśmiechnął. ‐ Niedługo wszyscy zobaczycie!
Po tej deklaracji z jego gardła wydarł się opętańczy śmiech, który sprawił, że mimowolnie odsunąłeś się od krat.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐ W co ty się wpakowałeś?! ‐ Krzyknął na syna, po czym trochę się uspokoił.
‐ Słuchaj no… Jesteś moim synem, ja chcę dla Ciebie dobrze… Dlaczego mi to robisz? Zrobiłem ci coś złego? ‐ Westchnął głośno

[Kubeł1001]

Kuba1001

Uspokoił się i przestał śmiać. W ogóle przestał wydawać jakiekolwiek odgłosy.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐ Chcesz mi coś jeszcze powiedzieć?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Najwidoczniej nie miał, bo milczał jak zaklęty.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Wyszedł z celi, zostawił w koszarach wyposażenie, zostawił jedynie sztylet. Udał się do domu smutny, gdy był już w środku rozejrzał się za żoną.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Była w kuchni i gotowała, czekając na Ciebie.
‐ I jak w pracy? ‐ zapytała standardowo.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Milczał, wszedł do kuchni i zaczął szukać po szafkach alkoholu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Coś się stało? ‐ zapytała i wstała od stołu.
Ty natomiast znalazłeś butelkę lokalnego trunku: ni to mocne, ni to słabe, ale chociaż dobre.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Napił się łyka z gwinta.
‐ Chodzi o Cresena. Straciliśmy go. ‐ Odpowiedział żonie z wielkim smutkiem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ To znaczy, że… Czy on… Umarł? ‐ zapytała i opadła na krzesło.