Miasto Gilgasz.
-
-
-
-
Kuba1001 Bulwa:
Elfka prychnęła i tyle z tego było, Ty zaś spokojnie zająłeś wolne miejsce.
‐ Pięć złota. ‐ zażądał barman, wyciągając do Ciebie dłoń.
CC4:
Nikogo takiego nie było, najpewniej zlecą się później, wraz z innymi klientami. Niemniej, otrzymałeś dolewkę w zamian za kolejne dwie sztuki złota.
Max:
Po chwili dostałeś kufel pełen złocistego, pieniącego się piwka, dobrego i zimnego, do tego w przyzwoitym kuflu, w którym zmieściła się przyzwoita ilość trunku.
‐ Będzie cztery sztuki złota. ‐ powiedział karczmarz, czekając na zapłatę.
Wiatrowiej:
Udało Ci się to bez jakichkolwiek trudności lub problemów.
Wiewiur:
Też.Byli mniej więcej tam gdzie wcześniej.
-
-
-
-
-
-
Kuba1001
Bulwa:
‐ Sprawdź na tablicy ogłoszeń, na kogo ja Ci wyglądam? ‐ burknął, wręczając Ci kluczyki do pokoju.
Max:
Zdecydowanie większy.
Wiatrowiej:
Klientów niewiele lub brak, ciężko Ci było ocenić, ale za to właściciel jak najbardziej był.
CC4:
Świeże powietrze pewnie dobrze Ci zrobi, zwłaszcza tutejsze, bo jest bogate w sól… Czy jakoś tak.
Wiewiur:
Zareagowali i zaczęli rozglądać się wokół, pewnie już byliby w drodze, gdyś zamiast " EEEEEEEEEE," zawołał coś konkretnego, na przykład “Straż!”Zdolność kaligrafii nie była Twoją mocną stroną, ale jakoś szło. W tym czasie Twoi towarzysze zaczęli przeglądać obóz bandytów w poszukiwaniu fantów, może wypada do nich dołączyć?
-
-
-
-
-
-
Kuba1001
CC4:
Cóż, praktycznie całe miasto “je**ło rybami,” ale to miejsce nad wodą, gdzie cumują statki, chyba najbardziej, więc to pewnie tutaj jest ten cały pokój.
Bulwa:
‐ Piąty po prawej, na piątrze. ‐ wyjaśnił i zaczął odbierać zamówienie od innego klienta, kwestią klucza przemilczał, bo już Ci go przecież wręczył…
Wiatrowiej:
‐ Jeszcze nie, przybyłeś wcześniej niż powinieneś, lub to ktoś inny się spóźnił…
Max:
Wcale nie tak szybko, wielki kufel, a więc i wiele piwska do wydojenia. Niemniej, taki mocarz jak Ty rzecz jasna podołał temu zadaniu.
Wiewiur:
W ten sposób wzbudziłeś ich zainteresowanie, a po chwili w nagrodę jedno cięcie sztyletu pozbawiło Cię sakiewki, a drugi wbił się głęboko w Twoje plecy. Później rabusie zaczęli uciekać, zostawiając Cię i strażników samych. A w sumie to strażnika, bo drugi pobiegł za nimi.Po jakimś czasie Ci się to udało. Może do największych dzieł pisarskich Elarid nie należy, ale na rodzimej wsi zrobiłbyś tym niezłą furorę.
-
-
-
-
