Your browser does not seem to support JavaScript. As a result, your viewing experience will be diminished, and you have been placed in read-only mode.
Please download a browser that supports JavaScript, or enable it if it's disabled (i.e. NoScript).
‐ Anubel. A więc bierze go pan czy nie? Sprzedam tanio. Za jakieś… 250 sztuk złota.
Wyjął 300 sztuk złota. ‐Proszę, dla pani.
Vader: ‐ Podać resztę? ‐ zapytała sięgając do sakiewki.
‐Nie, nie trzeba.
Vader: ‐ W takim razie jest pana. Niech pan o niego dba. To dobre zwierze.
‐Dobrze, z pewnością będę o niego dbał. Choć Anubel. Wyszedł ze sklepu, udał się tam, gdzie można kupić zbroję.
Vader: Zbroję, tak jak broń, można było kupić w kuźni położnej niedaleko.
Poszedł do niej.
Był tam kowal zajadający sporą kiełbasę, a także piec, kowadło, młoty, wiaderko z wodą i od cholery broni i zbroi.
‐Witam!
Nie zwracał na Ciebie uwagi dopóki nie zjadł i nie popił piwem. Wtedy popatrzył na Ciebie i powiedział: ‐ Tak?
‐Przyszedłem kupić jakąś zbroję, oraz broń.
Vader: ‐ A jakieś konkrety? Patrz pan ile tego tu mam.
‐Chcę kupić konia podróżnego.
‐W miarę lekka, łatwa do zdjęcia, lecz wytrzymała.
Vader: ‐ Hmmm… Mam coś takiego. Trzymam to na zapleczu, poczekaj pan chwilę. Dark Lord: ‐ Jakieś konkrety? ‐ zapytała stajenna.
Czekał.
‐Dobrego do podróży, najlepiej jakiś ciemniejszy kolor.
Dark Lord: ‐ Ogier, klacz? Vader: Wrócił po chwili ze srebrną zbroją. ‐ Trzy warstwy hartowanej stali z dodatkiem srebra i smoczych łusek. Można nosić pod ubraniem. Tak średnio wygodna, ale bardzo wytrzymała.
‐Wyczuwam, że droga. Ile za nią chcesz?
