Miasto Ur

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Spojrzała na kamienicę, w końcu nie było to nic powalającego.
‐ Moje mieszkanie jest na samej górze. Klucz jest pod wiadrem z odchodami, które stoi przy drzwiach. Możesz się rozgościć i tak tam nic nie ma, żeby ukraść. ‐ dopowiedziała. ‐ Ja wezmę mięso z ciemnicy. ‐ stwierdziła i weszła do mieszkania, po czym zeszła do ciemnic.

[Kubeł1001]

Zeromus

pewnie znowu będą małe drzwi
Idzie na góre trzymając skrzydła przy sobie

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zero:
Znalazłeś się na górze. Mała klatka schodowa, kilka drzwi oraz wiadro na odchody.
Looty:
Ciemnica była tam gdzie zawsze i szybko tam trafiłaś.

[Kubeł1001]

Zeromus

Podchodzi do drzwi z wiadrem
mówiła, że pod nim ma być klucz
Bierze klucz i otwiera drzwi

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Zeszła do ciemnicy i podeszła do jednej ze skrzyń, zaś następnie ją odsunęła i wyciągnęła z głębokiego dołu pod nią udziec zamrożonego mięsa, efekt uzyskany najprawdopodobniej jakimiś alchemicznymi substancjami konserwującymi żywność. Zasunęła na powrót skrzynię i udała się na samą górę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zero:
Klucz był i otworzyłeś drzwi.
Looty:
Z mięsem w łapie udałaś się na samą górę. Drzwi były już otwarte.

[Kubeł1001]

Zeromus

//chyba// jest już w środku

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Weszła do środka i zamknęła za sobą drzwi. Rzuciła mięsem na stół i uśmiechnęła się wrednie.
‐ Żryj i nie marudź.

[Kubeł1001]

Zeromus

‐ Nie trzeba … a tak wogóle, to czy rodzice cię nie nauczyli manier ?

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Spoważniała na chwilę i zmieniła wyraz twarzy z uśmiechniętego na poważny, zaś wziąwszy powietrza w suche płuca ‐ podniosła ton głosu.
‐ Niech Cię nie obchodzi, czego nauczyli mnie rodzice! Jak chcesz się dowiedzieć to zapytaj Stalowych Ludzi.

[Kubeł1001]

Zeromus

zrobiło mu się troche głupio
‐ przepraszam, że przypominam tamte wydarzenia … ale dla mnie też nie jest łatwe o tym mówić … w końcu to przez walkę z nimi zmuszony zostałem do spędzenia 100 lat w letargu … A teraz nie ma nawet szans, by odzyskać naszą ojczyznę

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Roześmiała się głośno, używanie słowa przepraszam jest godne pożałowania, skromnym rozumowaniem Nusshy.
‐ Chędoż się ze swoją logiką! ‐ przewróciła stół z mięsem pod nogi rozmówcy. ‐ Sposób zawsze jest, ale wolimy siedzieć na rzyci i zabawiać się w najemników. Pójście do jakiegoś potężnego nekromanty albo zawzięcie paktu z demonami to w końcu za duża cena dla nas za odzyskanie ojczyzny.

[Kubeł1001]

Zeromus

‐ Już wolałbym spędzić całe życie na poszukiwaniu ojca wszystkich smoków niż bratać się z tymi plugawymi magami

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐ To jest właśnie wasze rozumowanie! Lepiej żyć w jakimś obcym mieście ludzi. ‐ oburzyła się i zirytowała jednocześnie, rozmówca może być z siebie dumny. Smoczyca zwykła nie dokonywać otwarcia swoich negatywnych emocji.

[Kubeł1001]

Zeromus

‐ Czy ja takie coś powiedziałem ? Po prostu wiem, że nekromanci lub magowie demonów może by i pokonali stalowych ludzi, ale jak możesz mieć pewność, że nie zechcieliby zrobić z nas swoich niewolników po tym ? Skoro zrobiliby coś, czego my nie moglibyśmy zrobić sami, to co by im przeszkodziło ?

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Machnęła dłonią i przysiadła na jednym ze swych mebli, na starej zdewastowanej już skrzyni, co przeżyła więcej niż Nussha ot co.
‐ Dlatego trzeba mieć silną kartę przetargową. Albo pomyśleć. Można poprosić demony, kiedy demony za nas zabiją stalowych ludzi my zwrócimy się o pomoc do paladynów.

[Kubeł1001]

Zeromus

‐ I cały czas polegać na innych i ich zdradzać … To zachowanie gorsze od tego, co normalnie robią demony … A nawet, jeżeli te pradawne smoki są legendą … to i tak są lepszym wyjściem niż demony

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Splunęła na jedną ze ścian, przecież i tak tutaj nie sprząta.
‐ Zdradzenie demonów jest jak okradzenie złodzieja. I o jakich smokach mówisz? Dużo legend się słyszy, sprecyzuj.

[Kubeł1001]

Zeromus

‐ chodzi mi o starszych … pierwszych z rasy zwanych także ich władcami … podobno one spoczywają uśpione w obrębie całego Elarid …

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐ Nie znam takich, moi rodzice byli dość ubodzy, jeśli chodzi o opowiadanie legend. ‐ zaśmiała się cicho, przypominając sobie o nich. ‐ Może opowiesz dla złagodzenia nastrojów? ‐ zaproponowała.