Miasto Ur

[Kubeł1001]

korobov

‐Biorę kobietę, tą delikatną i 3 mężczyzn. Tych silnych.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Korobov:
‐ Za facetów będzie 40 złota. Za jednego. A za kobietę 80 sztuk złota. ‐ powiedział handlarz.
Bóbr:
‐ Owszem… zależy kto pyta i czy się nadaje…

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐Pyta człowiek z tego miasta. Nadaje się. Jestem mistrzem w władaniu mieczem. ‐ Starał się ukrywać pod szatą smocza rękę

[Kubeł1001]

korobov

‐Cena uczciwa.‐płaci za nich.
‐Bądźcie grzeczni, bo Norbert ma na was wielką ochotę‐ zamrugała porozumiewawczo.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Korobov:
//Wiesz, że Cię orżnął nie?//
Niewolnicy zeszli ze straganu i przyszli do Ciebie. Stali tak nie próbując ucieczki, a nawet się nie odezwali.
Bóbr:
‐ Nie masz nic do ukrycia? ‐ zapytał.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐Nie mam…Tak… Nie mam. Naprawdę

[Kubeł1001]

korobov

//Wolność nie ma ceny. Tak, chce ich uwolnić.
‐Za mną marsz. Norbert, pilnj pochodu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Korobov:
Smętnie ruszyli za tobą zerkając czasem na smoka. Po chwili podszedł do Ciebie znajomy oficer i powiedział:
‐ Czy zakupy się udały? ‐ mówił patrząc na niewolników.
Bóbr:
‐ Na pewno? ‐ powiedział cicho, zaciągnął się swoją fajką i… wypuścił obłok czarnego dymu prosto na Ciebie. Niby nic się nie stało, ale ręka zaczęła Cię okropnie piec. Ta smocza, oczywiście.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐T‐Tak. ‐ Zaczął się denerwować. Starał się nie pokazywać że boli go ręka

[Kubeł1001]

korobov

‐Tak, tak oczywiście. Teraz tylko zakupy w kategorii jedzenie, woda i hajla.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bóbr:
‐ Niektórych rzeczy nie można ukryć…

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐Wiem… Dlatego nie ukrywam… ‐ Zaczął się pocić że strachu

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bóbr:
‐ No dobrze. W takim razie przyjmuję Cię jako strażnika. Ale zanim zaczniesz… podaj rękę.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Podał rękę, ale te normalną.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bóbr:
‐ Tą drugą. ‐ powiedział nadal paląc fajkę.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐Czemu drugą? Czy to ważne jaką podam rękę?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bóbr:
‐ To taki zwyczaj. Symbolizuje zaufanie i to, że nie zabijesz mnie kiedy się odwrócę. Dalej. Pokazuj. To nie może być coś aż tak strasznego…

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐Wierz mi. Jest coś strasznego

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bóbr:
‐ Może mi nie wierzysz, ale widziałem wiele. Pokazuj, albo zawołam strażników. A oni nie będą tacy mili jak ja.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐Szlag… Niech ci będzie. ‐ Pokazał smoczą rękę