Miasto Ur

[Kubeł1001]

korobov

‐Tak, tak oczywiście. Teraz tylko zakupy w kategorii jedzenie, woda i hajla.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bóbr:
‐ Niektórych rzeczy nie można ukryć…

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐Wiem… Dlatego nie ukrywam… ‐ Zaczął się pocić że strachu

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bóbr:
‐ No dobrze. W takim razie przyjmuję Cię jako strażnika. Ale zanim zaczniesz… podaj rękę.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Podał rękę, ale te normalną.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bóbr:
‐ Tą drugą. ‐ powiedział nadal paląc fajkę.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐Czemu drugą? Czy to ważne jaką podam rękę?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bóbr:
‐ To taki zwyczaj. Symbolizuje zaufanie i to, że nie zabijesz mnie kiedy się odwrócę. Dalej. Pokazuj. To nie może być coś aż tak strasznego…

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐Wierz mi. Jest coś strasznego

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bóbr:
‐ Może mi nie wierzysz, ale widziałem wiele. Pokazuj, albo zawołam strażników. A oni nie będą tacy mili jak ja.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐Szlag… Niech ci będzie. ‐ Pokazał smoczą rękę

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bóbr:
‐ I to tyle? Nic więcej? Bałeś się pokazać rękę dlatego?

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐A czy ona ci się wydaje normalna? Tak, o to chodziło

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bóbr:
‐ Jak mówiłem widziałem wiele rzeczy, gorszych i dziwniejszych od tego. A więc nadal chcesz tą posadę?

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐Tak. Chce

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bóbr:
‐ Witam więc. Będę płacić Ci 10 sztuk złota dziennie lub 5 sztuk, ale dam wyżywienie i mieszkanie. Co wybierasz?

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐Wybieram to drugie.

[Kubeł1001]

korobov

‐No, idziemy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bóbr:
‐ W takim razie witam w robocie. Masz proste zadanie. Stać tutaj, pilnować niewolników i zastępować mnie pod moją nieobecność? Jasne? A i jeszcze coś. Ja nawykłem do widoków takich jak ta ręka, ale inni nie więc lepiej nie pokazuj jej każdemu klientowi.
Korobov:
Niewolnicy posłusznie szli za Tobą, a oficer zapytał:
‐ Zaprowadzić gdzieś panią?

[Kubeł1001]

korobov

‐Szczerze, to gdzie jest stanowisko z żywnością, wodą i wierzchowcami? Mam pól kontynetu do pokonania, chociaż… Jaskier!!!
‐Taaak?‐zapytał niepewnie.
‐Chodź no tu!!!
‐Za chwilę. No, malutki, chodź do niej. Nie zje cie‐ do swojego lygrysa.