Miasto Ur

[Kubeł1001]

korobov

‐Ta. Zostałam oskarżona o podpalenie targu, więc… Przeprowadźmy to szybko.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Korobov:
‐ Co robiłaś wczoraj wieczorem, czy ktoś może potwierdzić Twoje zeznania i czy kupiłaś tych niewolników legalnie?

[Kubeł1001]

korobov

‐Podróżowałam do Ur, tylko mój smok i tak.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Korobov:
‐ Jeśli chodzi o potwierdzenie to miałem na myśli kogoś kto umie… mówić.

[Kubeł1001]

korobov

‐Niestety nie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Korobov:
‐ W takim razie jest pani zatrzymana pod zarzutem próby podpalenia targu niewolników. Przynajmniej chwilowo.

[Kubeł1001]

korobov

‐Dobrze, ale proszę zaopiekować się zwierzakami i niewolnikami.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Korobov:
‐ Nie zdążył odpowiedzieć ze względu na to, że do gabinetu, w którym byliście wszedł strażnik powiedział:
‐ Panie oficerze! Mamy go!
‐ Świetnie. ‐ powiedział do niego. ‐ A Ty możesz odejść. ‐ powiedział do Ahsoki.

[Kubeł1001]

korobov

‐Jeżeli to mag, pomogę w identygikacji.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Korobov:
‐ Nie dziękuję. Poradzimy sobie. ‐ odparł oficer wychodząc z gabinetu, a potem z koszar. A Ciebie, zwierzęta i niewolników wyprowadziła na zewnątrz dwójka strażników.

[Kubeł1001]

korobov

‐Dziękuję.‐odparła miłym tonem i poszła.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Korobov:
Nikt Cię nie zatrzymał. Znalazłaś się na ulicy, robi się ciemno.

[Kubeł1001]

korobov

‐Znajdziemy jakąś skałę i tam spoczniemy. Co nie Norbert‐zaczęła go drapać po brzuchu‐ssmoczek odpocznie na ciepłej skale co? Na cieplutkiej skale w mroźnej pustyni, co?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Korobov:
‐ A nie lepiej iść do karczmy? ‐ zapytał jeden z niewolników.

[Kubeł1001]

korobov

‐Ta, tylko kwestia zwierząt…

[Kubeł1001]

Kuba1001

Korobov:
‐ To tylko i wyłącznie pani decyzja.

[Kubeł1001]

korobov

‐Jak myślisz Norbert?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Korobov:
Smok parsknął obserwując ptaki przysiadające na dachach budynków.

[Kubeł1001]

korobov

‐Dobra, wejdziemy. Pokój dla trzech.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Korobov:
‐ Jeden z nas będzie nocować ze zwierzętami? ‐ zapytał jeden niewolnik, wyraźnie wystraszony.