Nowe Gilgasz
-
-Ale naprawdę mogę ci się przydać! Proszę, nie zmieniaj mnie w mutanta…
-
Prychnął, jakbyś przestała go rozwścieczać, a zamiast tego bawić i skinął na Goblina, a ten dwiema szmatkami znów zakneblował Ci usta, kolejną zaś zawiązał oczy.
- Zabierz ją i dostarcz temu najemnikowi… Rzeczywiście nie jest nic warta, przynajmniej teraz. - powiedział Mutagenista, a cherlawy Goblin spróbował Cię zmusić do powstania swoimi mizernymi siłami. -
Wstała, tak jak chciał Goblin i szła tak jak ją prowadził.
-
Niezbyt daleko, bo do ostatniego miejsca, w jakim byłaś, czyli komnaty najemnika.
- I jak? - zapytał, otaczając Cię ramieniem i sadzając na skórach, które zapewne przykrywały jego łóżko. -
Nie odpowiedziała mu, bo przecież nie miała jak.
-
Najemnik westchnął i pozbawił Cię knebla.
- Lepiej? -
-Nie pozwolisz mi na siebie spojrzeć?
-
- Aż taki przystojny jestem?
-
-Nie jesteś, wcale mi się nie podobasz i nigdy nie będziesz! - Odpowiedziała poirytowana.
-
- Mów co chcesz, ale pamiętaj, że powinnaś przywyknąć. Jesteś teraz moja, zapomniałaś?
-
-Nawet jeśli, to co z tego? Nadal cię nienawidzę i nic tego nie zmieni.
-
- Niezbyt mi to przeszkadza.
-
-Więc nie masz zamiaru ściągnąć mi tej opaski z oczu?
-
- Może mam, może nie. Czemu tak tego chcesz? Pamiętaj, że teraz należysz do mnie i nie Ty dyktujesz tutaj warunki.
-
-Nie myśl, że tak po prostu będę robić, co będziesz chciał…
-
- Bo? Co niby zrobisz? - odparł, a po chwili rzeczywiście ściągnął Ci opaskę z oczu.
-
-Ja… Jeszcze nie wiem. - Odwróciła wzrok od twarzy najemnika.
-
Ten tylko zaśmiał się tryumfalnie, obejmując Cię i przysuwając bliżej siebie.
- Lubię mieć rację i wygrywać, nie ważne z kim się ułożę. -
-Mimo wszystko powinieneś trzymać dystans… - Spróbowała jakoś się odsunąć od Haldrina.
-
Nie miałaś jak, a on, czując te próby, jedynie ścisnął Cię mocniej.
- A ty chyba powinnaś znowu zostać zakneblowana, bo powoli mam dość tego gadania.
