Nowe Gilgasz

[Kubeł1001]

Kuba1001

Trafiliście do wielkiego pomieszczenia. Pełno tam było stołów, krzeseł i stolików do hazardu. Między krzesłami kręciły się różne kobiety i Elfki w skąpych strojach roznosząc napoje. Czasem piszczały lub krzyczały kiedy jakiś bardziej rozochocony klient klepnął je w tyłek.
Przy stolikach siedzieli przedstawiciele różnych ras pijąc, grając i dobrze się bawiąc. Każdy z nich miał na ramionach, dłoniach i klatkach piersiowych czarne słońce.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Więc… co teraz?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Rób to na co masz ochotę. My idziemy pogadać z szefem. ‐ powiedział jeden z zabójców odchodząc razem z towarzyszami.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Usiadł gdzieś w rogu, przy wolnym stoliku.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

//Dojechaliśmy już? :v//

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vader:
Samotne siedzenie nie było najlepszym sposobem spędzenia czasu w takim miejscu.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Dla niego było.
I tak spędził ten czas czekając na nich.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie wracali. Rozmowa chyba się przedłuża.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Czekał nadal, raz na jakiś czas sprawdzał ostrze sztyletu swojego ojca.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ostrze z czarnego stopu jakiś metali. Nadal ostre i wygląda na krasnoludzką robotę.
Jeden z wojowników w końcu wrócił do Ciebie.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐I jak?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Możesz zostać ile chcesz. Przedstawimy Ci też Księcia Czarnego Słońca. Choć woli kiedy mówi się o nim Vigo Czarnego Słońca. Ale te tytuły znaczą to samo.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Kiedy dokładniej poznam Vigo Czarnego Słońca?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Najlepiej natychmiast.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐No to idźmy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wstał od stołu i zaczął prowadzić Cię korytarzem, aż do podziemi pałacu.
‐ Radzę ważyć słowa. Naszego pana można bardzo łatwo obrazić. A on szybko się zemści.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Rozumiem. Czyli dawać proste, pojedyncze zdania?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie chodzi o iloraz inteligencji, ale o dumę. Wielką dumę. I dość spore ego…

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Rozumiem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Trafiliście w końcu do sali tronowej. Lub pomieszczenia, które ją przypominało.
Podłoga wykonana była z kremowego marmuru. Filary i kolumny podtrzymujące sklepienie były granitowe. Ściany wyłożono bursztynem, złotem i kamieniami szlachetnymi. Ale najwięcej tych niesamowicie drogich minerałów zeszło na sam tron stojący w centrum komnaty. Był dość wysoki, a na nim siedział człowiek. Choć ciężko było go nazwać człowiekiem. Był bardzo opalony i umięśniony, ale uwagę przyciągały blizny różnego rodzaju na twarzy, rękach i klatce piersiowej. Jedne były małe, a inne ogromne. Część z nich wyglądała na stare i zabliźnione, ale niektóre były świeże. Może nawet zrobione dziś.
Ubrany był w czarne spodnie i purpurowy płaszcz. Poza bliznami miał wiele tatuaży, a także symbole Czarnego Słońca. Jego szmaragdowe oczy przyglądały się Wam badawczo.