Nowe Gilgasz

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐No to idźmy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wstał od stołu i zaczął prowadzić Cię korytarzem, aż do podziemi pałacu.
‐ Radzę ważyć słowa. Naszego pana można bardzo łatwo obrazić. A on szybko się zemści.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Rozumiem. Czyli dawać proste, pojedyncze zdania?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie chodzi o iloraz inteligencji, ale o dumę. Wielką dumę. I dość spore ego…

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Rozumiem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Trafiliście w końcu do sali tronowej. Lub pomieszczenia, które ją przypominało.
Podłoga wykonana była z kremowego marmuru. Filary i kolumny podtrzymujące sklepienie były granitowe. Ściany wyłożono bursztynem, złotem i kamieniami szlachetnymi. Ale najwięcej tych niesamowicie drogich minerałów zeszło na sam tron stojący w centrum komnaty. Był dość wysoki, a na nim siedział człowiek. Choć ciężko było go nazwać człowiekiem. Był bardzo opalony i umięśniony, ale uwagę przyciągały blizny różnego rodzaju na twarzy, rękach i klatce piersiowej. Jedne były małe, a inne ogromne. Część z nich wyglądała na stare i zabliźnione, ale niektóre były świeże. Może nawet zrobione dziś.
Ubrany był w czarne spodnie i purpurowy płaszcz. Poza bliznami miał wiele tatuaży, a także symbole Czarnego Słońca. Jego szmaragdowe oczy przyglądały się Wam badawczo.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Z szacunkiem złożył mu niski ukłon. Nadal milczał.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ A Ty to kto? ‐ zapytał unosząc brew.
Wojownik, z którym przyszedłeś wycofał się z dworskim ukłonem.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Xavier Waasi.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Wassi? Znałem Twojego ojca. Był wielkim wojownikiem. I moczymordą. Ale tak czy inaczej był moim najbardziej zaufanym współpracownikiem.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Na te słowa kiwnął jedynie głową.
‐Wiesz co się z nim stało?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Niestety… Odszedł. ‐ powiedział po czym dodał szybko: ‐ Nie zginął tylko odszedł z Verden. Rozesłałem swoich ludzi po całym kontynencie. I nic nie znaleźli. Ani jego, ani śladów, ani ludzi, którzy go widzieli.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Na te słowa ponuro kiwnął głową (nadal nosi maskę).
‐Mam jego rzeczy, a szukając nowego zajęcia zastanawiałem się nad dołączeniem do was.
Może w ten sposób natknę się na ślady ojca.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Wszyscy krewni Twojego ojca są tu mile widziani. Właściwie to co potrafisz? Musisz wiedzieć, że każdy tutaj ma jakieś zajęcie. Większe lub mniejsze.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Strzelać z łuku, tropić, znam magię cienia i dymu, znam podstawowe zastosowanie ziół, umiem jeździć konno, oraz gotować. Chociaż to ostatnie jest najmniej ważne.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Świetnie… Już mam dla Ciebie zadanie. Dość trudne i niebezpieczne, ale jako Wassi podołasz.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Słucham.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Słyszałeś może o ostatnim zamachu w Ur? ‐ zapytał

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Niestety nic.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jakiś zamachowiec zabił jednego z Lordów i jego dwie córki. Wyślę Cię tam. Masz proste zadanie: Porwać żonę i kolejne dwie córki tego Lorda. Jeśli Ci się uda to zbierz jakieś dane o zamachu.