Miasto Kasuss
-
-
-
Kuba1001Abby:
Poza pożegnaniem się i ruszeniem na łowy? Nic.
‐ Oby, możesz wtedy liczyć na jakąś przysługę bądź złoto z mojej strony. ‐ powiedział Hobbit. ‐ Gdybym umiał walczyć tak dobrze, jak zdobywać informacje, to pewnie sam bym się nim zajął…
Max:
Orków było niewielu, bardziej woleli stawiać się przeciw prawu i porządkowi niż je respektować, a tym bardziej uosabiać, a do tego zbili się w jedną gromadę i ruszyli prawą odnogą, tak więc Tobie pozostaje chyba tylko ta lewa.
Taczka:
Ich szeregi zostały konkretnie przetrzebione i najpewniej uznali, że z Tobą wciąż może być Nord, a więc znów wielu zginie podczas próby schwytania Cię… Cóż, najpewniej dali sobie spokój, choć to dość mściwa rasa, która Ci raczej tego szybko nie wybaczy, a jeśli sami sobie nie poradzą, to może naślą jakiegoś łowcę nagród? Wiele niewiadomych, ale na pewno warto skorzystać z okazji wyrwania się stąd, a przed opuszczeniem domu założyć na siebie jakiś płaszcz lub coś w tym guście, byleby zamaskować swoją tożsamość.
Przynajmniej dziwne stworzonko nie musiało się kryć, więc od razu po otwarciu okna uciekło. -
-
-
-
Kuba1001
Taczka:
Wszystko, włącznie z ubiorem i porą dnia, jest już gotowe, więc możesz ruszać.
Max:
Za rogiem znalazłeś długi korytarz i rzędy drzwi, a na końcu drogi ‐ kolejny zakręt. Niektóre drzwi były otwarte i ciche, inne zamknięte, z innych dobiegały odgłosy walki…
Abby:
‐ Tylko jeśli będzie na to zasługiwać. ‐ odparł i uścisnął Ci dłoń swoją pulchną rączką, aby wrócić później do jedzenia kaszy, dając Ci też w ten sposób znak, że możesz, lub powinnaś, już odejść. -
-
-
-
Kuba1001
Abby:
Idąc na południe dość szybko trafiłaś w rzeczone miejsce, czyli do ruin kuźni, gdzie spotkałaś trójkę żebraków, z czego dwóch natychmiast uciekło, a jeden, siedzący o wiele dalej od nich, wciąż siedział na swoim miejscu.
Taczka:
Trafiłaś tam bez problemów i Goblinów na karku. Zdałaś sobie wtedy sprawę, że w gruncie rzeczy nie wiesz z kim masz się tu spotkać, ale dziwny stworek znów się pojawił, a gdy upewnił się, że go zauważyłaś, poleciał do jednej z bocznych uliczek.
Max:
Cały budynek był drewniany, więc całe szczęście, że mogłeś je otworzyć w sposób klasyczny. Zauważyłeś w środku dość nierówną walkę, kiedy to już pięć Goblinów poległo od ciosów mieczy strażników, a dwa kolejne stawiają ich trójce zajadały opór. -
-
-
-
Kuba1001
Abby:
Możliwe, ale on nie odpowiedział na uśmiech, siedząc tak samo, jak wcześniej. Jako że myśli Ci nie odpowiedziały to jest tylko jeden sposób, aby się o tym przekonać…
Max:
Pięknie wpie**oliłeś się jednemu ze strażników, niemalże przypłacając to życie, bowiem jego miecz tkwiłby teraz w Twojej czaszce, gdyby go w porę nie zatrzymał… Kopniak się udał, a Goblin padł martwy, drugi, walcząc na raz z dwójką kolejnych strażników, szybko podzielił jego los.
Taczka:
Trafiłaś do jednej z licznych bocznych uliczek, która od innych różniła się z pewnością tym, że nie ma w niej wszechobecnych żebraków i innych bezdomnych. Mogło to wynikać z obecności wielkiego mężczyzny opartego o ścianę jednego z domów. Miał na sobie płaszcz z kapturem, ale szybko go zdjął, ukazując Ci rude włosy oraz bujne wąsisko, bokobrody i brodę w tym samym kolorze. Odziany był w skórzany pancerz z naszytymi nań płytkami żelaza w niektórych miejscach, a u pasa zwisał mu sztylet, miecz i topór. Zauważył Cię, ale nic nie powiedział, jedynie wyciągnął muskularne ramię, aby latający gad mógł na nim przysiąść. -
-
-
-
Kuba1001
Taczka:
‐ Dobry? Z pewnością… Cieszę się, że postanowiłaś tu przyjść, mój pan z pewnością również będzie rad. ‐ powiedział mężczyzna, ale nie wykonał żadnego ruchu czy gestu w Twoją stronę.
Max:
Żegnały Cię wyzwiska i inne bluzgi ze strony strażników, ale trafiłeś pod kolejne drzwi, tym razem szczelnie zamknięte.
Abby:
Ciężko określić, siedzi skulony, ze zwieszoną głową, a jego łachmany skutecznie zasłaniają większość jego ciała. -
