Miasto Kasuss

[Kubeł1001]

Kazute

Użył magii, by uspokoić Orka.
‐ Khargul, nosz ku*wa mać. Wiesz przecież, że ja tylko żartuję, nie masz po co spinać swej zielonej dupy ‐ odrzekł, uważnie się przyglądając rozmówcy, by w razie czego zareagować.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Taczka:
‐ No szefo chce wiedzieć, czy trzeba Cię znowu związać i zakneblować, czy obejdzie się bez tego i będziesz się zachowywać.
Kazute:
Przez chwilę miał szeroko otwarte oczy i rozdziawione usta. Zawsze miał taką głupią minę, gdy wpływałeś na niego Magią. Niemniej, po chwili rzeczywiście się uspokoił.
‐ Taaa… Ja wiem, wiem. To przez tego Grzmota, mocne cholerstwo. ‐ powiedział wreszcie i wrócił do opróżniania kufla gorzałki.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

‐B‐będę grzeczna… ‐ Spuściła wzrok.

[Kubeł1001]

Kazute

Wybuchł śmiechem, widząc ryj Orka. Zrobił to, by nie wyglądało zbyt podejrzanie. Po chwili się uspokoił.
‐ Wybacz, ale kuwa przez chwilę miałeś tak śmieszną mordę, że za chja nie mogłem się powstrzymać. W ramach przeprosin następnym razem jak tu będziemy to stawiasz mi tego Grzmota. Sam chcę się przekonać jak to działa.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Taczka:
Skinął głową i kazał Ci ruszać za sobą.
Kazute:
O dziwo, jedynie wzruszył ramionami i dalej sączył trunek, o dziwo nie wybuchając słusznym gniewem.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

Poszła więc za tym strażnikiem.

[Kubeł1001]

Kazute

Słusznym? Nie. Przecież to były tylko specyficzne żarty i komentarze z jego strony. Chociaż, jakby się głębiej zastanowić, to jednak słuszny. Emit zdążył już zapomnieć, że w ciele Krasnala trudniej mu panować nad emocjami przez oczywisty charakter tej rasy. Dopił piwerko i rozejrzał się po karczmie niby przelotne, jednak wypatrywał Koriana oraz Zielonego który mu towarzyszył.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Taczka:
Zostałaś zaprowadzona do tej samej wielkiej sali, do której wczoraj trafiałaś najpierw, gdzie było tłoczno jeszcze bardziej, niż ostatnio. Strażnik odszedł bez słowa, a Ty chyba powinnaś znaleźć sobie gdzieś miejsce.
Kazute:
Byli dalej w tym samym miejscu, choć już nieco wstawiony Hobgoblin zaczynał zbierać się do wyjścia, człowiek zaś został na miejscu, leniwie siorbiąc swoje piwo. Jak na razie albo Was nie zauważył, albo stara się nie zauważać.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

Poszła stanąć w jakimś mniej zatłoczonym miejscu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jako nowa osoba skupiłaś na sobie wzrok większości okolicznych osób, głównie Goblinów ze świty herszta Czarnego Słońca i najemników oraz łowców nagród wielu ras, choć poza przypatrywaniem się Tobie, nie robili nic więcej.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

Zarumieniła się i spuściła głowę, kiedy zwróciła uwagę na to, że inni się na nią patrzą.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Stałaś tak kilka chwil, dopóki nie poczułaś czyjej ręki na ramieniu.
‐ Nowy strój? ‐ zagadnął znajomy głos, a gdy się odwróciłaś, zobaczyłaś tamtego chłopaka, z którym próbowałaś znaleźć jakieś dowody na konszachty Goblina z Czarnym Słońcem.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

‐N‐no… Ale trochę za dużo odsłaniają.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Musisz się przyzwyczaić. Zresztą, podobasz się w nim pewnie wszystkim wokół, tak jak zresztą mi.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

Przez ten komplement zarumieniła się na kolor pomidora.
‐M‐miło mi, że ci się podobam… ‐ Odwróciła głowę, żeby ukryć twarz. ‐ Ale mam nadzieję, żeby ten goblin nie zwrócił na mnie uwagi…

[Kubeł1001]

Kazute

Szybko starała się wyczytać z myśli Hobgoblina, jak można się dowiedzieć o jego zleceniu, ewentualnie też gdzie można go znaleźć by móc się zrekrutować.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Taczka:
‐ Tak, ja też mam taką nadzieję… Dlatego powinniśmy uciec stąd jak najszybciej.
Kazute:
Poznałaś w ten sposób lokalizację pałacu jednego z lokalnych watażków, dobrze Ci znaną, choć tylko z widzenia i reputacji, nigdy nie widziałaś sensu, aby się tam zapuszczać.

[Kubeł1001]

Kazute

Jak można było się załapać na zlecenie?

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

‐Masz jakiś pomysł jak to zrobić? ‐ Szepnęła.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Kazute:
Skoro zielony zajmował się werbowaniem najemników, to właśnie poprzez rozmowę z nim, co będzie szybsze i pewniejsze niż próbowanie bezpośrednio u jego pana.
Taczka:
‐ Sądziłem, że Twoi przyjaciele zadbają o wyciągnięcie Cię, a teraz nas, z tego miejsca.