Miasto Kasuss

[Kubeł1001]

Zeromus

‐ Coś do zjedzenia

[Kubeł1001]

Lunaaax

‐ Wolę trzymać się Ciebie. Chyba nie jestem dla Ciebie ciężarem, prawda?

[Kubeł1001]

opliko95

‐Krwiopijcy o bladej skórze. Ponoć dość zwinni i sprytni, ale nie miałem okazji ich spotkać.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Opliko:
‐ Jeśli podejmiesz się misji to okazji będziesz mieć mnóstwo.
Zero:
‐ Różne pieczone i gotowane mięsiwa, zupy, chleb, ser, ciasta.
Lunaaax:
‐ Nie wiem co miałabyś robić na Przełęczy Martwego Orka, a tym bardziej w Księstwie Krasnoludów.

[Kubeł1001]

Lunaaax

‐ Zawsze lepiej niż być przez resztę swojego życia niewolnicą jakiegoś watażki.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wzruszył ramionami i poszedł wcześniej obranym kierunkiem.

[Kubeł1001]

Zeromus

‐ to podaj dwa pieczone udźce baranie

[Kubeł1001]

opliko95

‐Jakaś szycha wśród wampirów, tak?

[Kubeł1001]

Lunaaax

Poszła za nim i możliwie zrównała krok.
‐ Czyli mogę iść z tobą?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Lunaaax:
‐ Twój wybór.
Opliko:
Zaśmiał się.
‐ Gdyby tak było to raczej byś nie wrócił.
Zero:
‐ Osiem złota za wszystko.

[Kubeł1001]

opliko95

‐Wrócił bym żywy, lecz pewnie bez ofiary…

[Kubeł1001]

Zeromus

Wyjmuje monety i podaje je karczmarzowi po czym wraca do brata
‐ Chyba za długo siedziałeś wśród mroku, bracie
Golbez milczał

[Kubeł1001]

Kuba1001

Opliko:
‐ Mówił Ci ktoś już, że jesteś cholernie pewny siebie?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Opliko:
‐ Mówił Ci ktoś już, że jesteś cholernie pewny siebie?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zero:
Karczmarz zabrał złoto i odszedł.

[Kubeł1001]

Zeromus

Siedzą przy stole i oczekują na jedzenie

[Kubeł1001]

Kuba1001

Dostarczono je po chwili.

[Kubeł1001]

Zeromus

Zaczynają jeść w milczeniu

[Kubeł1001]

opliko95

‐Jestem realistą. Szczerze ‐ pewnie uciekłbym widząc, że nie dam sobie rady, a w ucieczkach magowie wrót są świetni. Jeśli możesz szybko uciec na drugi koniec kontynentu, to raczej nikt zauważony na czas ci nie zagrozi…

[Kubeł1001]

Lunaaax

Zamilkła. Skoro powiedział, że to jej wybór, to już wybrała. W końcu uprzedził ją o bandytach, których mogłaby spotkać po drodze do rodzinnej wsi, a raczej nie chciałaby znów wrócić do miasta. Dalej szła za nim w milczeniu.