Miasto Kasuss

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

//a opaski uciskowe jakieś wtedy funkcjonowały?

‐ Będzie boleć. W cholerę. ‐ zapowiedziała Sylvia, po czym podniosła się i poszła po bandaże i ów pochowany po kątach alkohol. Następnie wróciła i sprawdziła, czy Dethan jest jeszcze przytomny.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Wystarczy zaciśnięta odpowiednio mocno i w odpowiednim miejscu szmatka, pasek materiału, pasek skóry, cokolwiek w tym guście.//
Z trudem, mamrotał do siebie coś bezgłośnie. Ty zaś masz już wszystko i pora działać, bo jeśli bełty są zatrute, to im mniej przebywają w jego ciele, tym lepiej. A nawet jeśli nie są, to i tak lepiej, żeby nie tkwiły tam zbyt długo.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Wzięła się najpierw za ten między łopatkami i z ostrożnością i precyzją go wyjęła. Następnie oblanym alkoholem ręcznikiem odkaziła ranę, po czym nałożyła opatrunek. Podobnie postąpiła z tym na łydce.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wszystko poszło na tyle sprawnie, jak mogło pójść, a więc bełty usunięte, rany odkażone, a opatrunki założone. Teraz, gdy najtrudniejsze za Tobą, a Twój pacjent daje oznaki życia, pozostaje zadać pytanie: Co dalej?

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Przykryła go kocem i poszła umyć ręce od krwi. Dethanowi postanowiła dać trochę czasu. Zajrzała więc, co u dzieci, czy czegoś nie potrzebują i czy któreś czasem się krwi nie wystraszyło.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Były na tyle głodne, by poświęcić całą swoją uwagę zupie, dzięki czemu, gdy skończyły, krwi już w ogóle nie było, gdyż skończyłaś zabieg. Pozbyłaś się także krwi z rąk.
‐ Pan Dethan wyzdrowieje? ‐ spytała Cię nagle ta sama dziewczynka, która przyniosła Ci wodę i koce.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Nie w takie rzeczy zdarzylo mu się wpaść. Będzie dobrze. ‐ odrzekła spokojnie, choć gdzieś wewnątrz wcale nie była tego taka pewna. Zagoniła dzieci do umycia buzi, po czym zaczęła sprzątać.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Gdy dzieci były zajęte myciem, a Ty skończyłaś sprzątanie, usłyszałaś cichy jęk Dethana.
‐ Wi… Widzę ich. ‐ powiedział niewyraźnie i nagle sięgnął po broń. ‐ Widzę! ‐ krzyknął, strzelając wokół nerwowym wzrokiem.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

//jak można strzelać wzrokiem ???

Podeszła do Dethana.
‐ Normalny pijak widzi białe myszki. Czemu nie możesz być normalny? ‐ złapała go za nadgarstek, a drugą ręką wyszarpnęła mu broń.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Supermena zapytaj.
Chodzi o to, że nerwowo i szybko zerka w każdym możliwym kierunku.//
‐ Odejdź! ‐ warknął i wymierzył Ci cios pięścią w brzuch, szczęśliwie był tak osłabiony, że nie zabolał on Ciebie za bardzo.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Uważaj, kiedyś to mnie ruszy. ‐ Przycisnęła nieco ręką jeden z opatrunków, żeby zabolało. Miała pare sposobów na niego, ale nieszczególnie chciało się jej którykolwiek uskuteczniać.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ One tu są, wszędzie wokół! ‐ krzyknął, kierując na Ciebie przerażony wzrok. ‐ Otaczają mnie!
Sądząc po braku zapachu alkoholu w jego oddechu, można założyć tylko jedno: Przynajmniej jeden bełt nasączony był trucizną halucynogenną Drowów.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Przypomniała sobie, czy jest ona groźna dla życia. Najprostszym znanym sobie sposobem ustabilizowała go, coby się nie rzucał ‐ usiadła mu na biodrach i wciąż trzymała go za ręce.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Odniosłaś taki efekt, że obecnie tylko mamrotał, a czasem też krzyczał, nic więcej. Ty zaś wygrzebałaś ze swojej pamięci informacje, iż trucizna ta powodowała tylko silne majaki, nic więcej, choć pod ich wpływem mógł sobie zrobić krzywdę.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Czekała więc, aż może od tego wariowania zaśnie. Uśmiechnęła się do własnych myśli, na temat tego, co to by się działo, jakby to była inna sytuacja. Siedziała cicho.

[Kubeł1001]

Kuba1001

W końcu opadł z sił, choć nadal był przytomny.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Zeszła z niego, ale wciąż siedziała obok. Wyciągnęła z torby notatnik i zaczęła w nim pisać. Czasem lubiła zapisywać, co też się Dethanowi wydarzyło. Dopisała owe zranienia, a spisanie przyczyn zostawiła na później.

[Kubeł1001]

Kuba1001

W końcu usłyszałaś, że przestał mamrotać. Stało się tak, gdyż opadł zupełnie z sił i zasnął. Jego oddech był urywany, a po twarzy spływał pot.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Sprawdzila więc, czy nie miał gorączki. To znaczy sprawdziła, jak bardzo miał gorączkę, bo samo jej wystąpienie raczej było oczywiste.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Czoło było bardzo gorące, więc gorączka mocna.