Archipelag Sztormu
-
-
-
-
Kuba1001Wiewiur, Taczka:
//Kontynuujcie.//
Ekspedycja:
Vader:
Żeby zebrać się w grupie większość musiałaby wejść z powrotem do wody, opuszczając swoje bezpieczne kryjówki, co jest w obecnej sytuacji bardziej niż niewskazane.
Kazute:
‐ Nie brak nam łowców i zbieraczy, tej osady nigdy nie dotknęła plaga głodu.
Wiewiur:
Udało Ci się to, szybko zapadłeś w sen, obudzony dopiero wieczorem przez własny żołądek, gdy poczułeś woń kolacji.
Max:
Ponownie wyłożył się na deskach, a rosnąca wokół niego z każdą chwilą kałuża krwi podpowiedziała Ci, że chyba już nie wstanie, jeśli nie będzie mieć Nekromanty do pomocy. -
-
-
-
-
Kuba1001
Max:
Nie miałeś takiej możliwości, leżał plecami do góry na deskach pokładu, żeby strzelić w serce musiałbyś go podnieść. Żadna strzała nie nadawała się do ponownego wykorzystania, bowiem i je musiałbyś wyciągać spod zielonego wielkoluda, rzecz jasna jeśli podczas upadku się nie złamały.
Kazute:
‐ Liczyliśmy na Twoją inwencję, ale coś się znajdzie, jeśli naprawdę nie masz pomysłu.
Vader:
Ponownie musielibyście wleźć do wody, chociaż fakt, nie ma zbytnio innej drogi. -
-
-
-
-
-
-
Kuba1001
Wiewiur:
Gulasz, jak co dzień. Prosty posiłek dla prostych najemników.
Vader:
Był jeden, Mag elektryczności, czasem się nawet przydawał, ale za bardzo fascynowały go okręty, żeby zostać z Wami na lądzie. Niemniej, ruszyłeś, po Tobie kolejni, a uzbrojeni w łuki i kusze strzelcy czekali, wypatrując potencjalnych zagrożeń. Tych na szczęście brak, najwidoczniej tamci byli tylko zwiadowcami i już wrócili do wioski… Chociaż nie, chwila… Czy to aby nie gorzej?
Max:
Większość trafiła w cel, ale z trupów wyciągnąłeś tuzin całych strzał, zaś podpokład czeka.
Kazute:
‐ Wódz chce, abyś opowiedziała mu więcej o swoim świecie, on w zamian może odwdzięczyć się tym samym. -
-
-
-
