Wioska w Księstwie Ludzi

[Kubeł1001]

Konto usunięte

//No dałn ze mnie. Pewna byłam, ze to co napisałeś znaczyło “akceptuję” ;‐;
Usiadł sobie pod drzewem, ściągając peleryne. Odetchnal, opierając głowę o pień i jedynie rozkoszowal się cieniem.

[Kubeł1001]

Lunaaax

Po pewnym czasie znudziło jej się plecienie wianków, więc gdy już skończyła swoje zajęcie, założyła sobie wianek na głowę. Po tym położyła się wygodnie na trawie i gapiła się w chmury.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vapen:
Cień zapewniał ulgę od palącego Słońca. Z drzewa miałeś widok na rozległe pastwiska przetykane czasem ciemnymi lasami pamiętającymi pewnie dawne czasy. Poza pastwiskami i odgradzającymi je żywopłotami lub płotkami nie widać żadnego znaku obecności ludzi.
Lunaaax:
Niebo było nieskazitelnie błękitne, a białe chmury płynęły wolno po niebie.

[Kubeł1001]

Lunaaax

I tak leżała przez pewien czas, rozpoznając w chmurach różne kształty.

[Kubeł1001]

Kuba1001

I tak przeleżałaś kilka godzin. W końcu Słońce zaczęło zachodzić i trzeba było zabrać bydło z powrotem do wioski.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Chyba mu się przysnęło, bo poczuł dziwny ciężar na ramieniu. Mały ptaszek na nim przesiadł. Półelf zaśmiał się cicho, gładząc główkę zwierzęcia.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ptaszkiem okazał się mały wróbelek. Zauważyłeś, że zapadał już noc, a zwierzątko pewnie szukało kogoś przy kim będzie mogło się ogrzać. Wypadło na Ciebie.

[Kubeł1001]

Lunaaax

Wstała więc i poczęła zaganiać parzystokopytne zwierzęta w stronę gospodarstwa.
‐ Blackie, czas już wracać ‐ zawołała swojego psa‐ pomóż mi zagnać krowy do domu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zwierzak zachowywał się jak rasowy pies pasterski i po chwili byliście już w wiosce. Zauważyłaś jednak, że mimo później pory wszyscy mieszkańcy byli poza domami i gospodarstwami. Stłoczyli się wokół czegoś lub kogoś w centrum wsi.

[Kubeł1001]

Lunaaax

Szybko zaprowadziła bydło tam, gdzie ich miejsce, czyli do chlewa po czym jak najszybciej podbiegła do reszty mieszkańców wsi.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Nie strącał wróbla, lecz delikatnie z nim zeskoczył. Jeśli wszystko się pośpieszy to zdąży dojść do wioski, “pożyczyć” jedzenie i uciec zanim ktokolwiek się zorientuje, że odwiedził go krnąbrny półelf. Kątem oka spojrzał ma ptaka. Westchnął i ruszył w stronę wioski.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vapen:
Nie wiedziałaś gdzie dokładnie ta wioska jest, ale w ostatniej chwili ujrzałeś małe snopy dymu, na horyzoncie. Oznacza to przedzieranie się przez pola i las.
Lunaaax:
Wieśniacy stłoczyli się wokół jednej osoby, a dokładnie wysokiego i chudego młodzieńca o dość bladej skórze i zielonych oczach. Ubrany był w skórzane buty do kolan, czarne spodnie, niebieską koszulę i pelerynę z kapturem.Obok niego stał kary koń, a chłopak mający może 18 ‐ 20 lat prezentował różne towary i mikstury, które trzymał w podróżnej torbie. Większość wieśniaków była zainteresowana kupnem. W przeciwieństwie do Twoich rodziców, którzy podejrzliwie przyglądali się nieznajomemu.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Diel wywrócił oczami i ładnie zaczął iść poprzez niedojrzałe jeszcze pola. Nie przepdał za zbożem, jakimkolwiek. Odziedziczył gust po elfim rodzicu, czyli warzywa, warzywa i jeszcze raz warzywa.

[Kubeł1001]

Lunaaax

Dziewczyna starała się przedostać bliżej chłopaka i jego towarów. Z zaciekawieniem przyglądała się poszczególnym rzeczom.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vapen:
Zielone zboża jak pszenica, jęczmień, żyto czy proso sięgały Ci do pasa i nieznacznie utrudniało poruszanie. Mimo to szybko przeprawiłeś się przez morze zielonych łętów zbóż i znalazłeś się przed lasem.
Lunaaax:
Chłopak sprzedawał fiolki z różnymi balsamami, miksturami i eliksirami. Miał też zioła, ozdoby, biżuterię i małe narzędzia.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Zmarszczył brwii złapał wróbla w dłonie. ‐Trzymaj się maluchu.‐ Mruknął i skupił się, by za pomocą magii cieni przenieść się bliżej drugiego końca lasu.

[Kubeł1001]

Lunaaax

‐ Ej! Panie, a ten eliksirek jakie ma właściwości? ‐ zapytała “sprzedawcy”, o ile takim mianem mogła określić tego chłopaka.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vapen:
Znalazłeś się jakieś dwadzieścia metrów od końca lasu.
Lunaaax:
‐ Ten eliksir jest na łagodzenie zmarszczek, regenerację włosów i paznokci oraz innych zabiegów, które pozwalają pozostać piękną i młodą. Ale jak widzę szanownej damie tego nie potrzeba. ‐ powiedział kłaniając się i uśmiechając szarmancko.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Resztę pokonał szybkim krokie, znowu sadzając zwierzątko na ramieniu. Polubił tą mała, pierzastą kulkę.

[Kubeł1001]

Lunaaax

‐ Dz‐dziękuję panu. ‐zająknęła się i nieśmiało odwzajwmniła uśmiech‐ A ten? ‐ wskazała na miksturę o fioletowej barwie.