Wioska w Księstwie Ludzi

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Przymknął oczy, zaczynając cicho nucic. Trzeba przyznać, ze glos to akurat miał śliczny. Sam nie wiedział co śpiewał. Znaczy, nie pamiętał słów, a jedyne skojarzenie przychodzące z ta piosenka to jego matka śpiewająca mu to do snu.

[Kubeł1001]

Lunaaax

Zaprowadziła więc go do łazienki i mu ją pokazała.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vapen:
I śpiewałeś czując narastającą ciężkość powiek.
Lunaaax:
Opłukał twarz w misie z wodą i przymknął drzwi. Mogłaś jednak zobaczyć przez wąską szparę jak przechodzi obok lustra, a jego odbicie było bardzo zamazane. Nawet nie przypominało kształtem człowieka.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Po ludzkiemu przysnęło mu się.

[Kubeł1001]

Lunaaax

Dziewczynę przeszedł dreszcz. Zaniepokojona, zapytała cicho:
‐ Wszystko w porządku, proszę Pana…?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vapen:
I tak spał. Na drzewie.
Lunaaax:
‐ Oczywiście. ‐ odpowiedział chłodno nieco speszony i trzasnął drzwiami.

[Kubeł1001]

Lunaaax

Dziewczyna postanowiła powiadomić rodziców o dziwnym zachowaniu gościa i jego lustrzanym odbiciu. Tak też zrobiła.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Lunaaax:
‐ Trzymaj się od niego z daleka. I zostań w swoim pokoju. ‐ powiedziała matka, a ojciec poszedł do siebie.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Ocknął się na chwilę, gdy zrobiło się chłodniej. Skulił się i mocniej owinął płaszczem.

[Kubeł1001]

Lunaaax

Tylko kiwnęła głową i poszła do swojego pokoju. Zapaliła świeczki po czym chwycił pierwszą lepszą książkę będącą w zasięgu jej wzroku.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vapen:
Pomogło, ale bardziej przydałoby się rozpalić ogień.
Lunaaax:
I zagłębiłaś się w lekturze, aż usłyszałaś podniesione głosy rodziców i Twego gościa.

[Kubeł1001]

Lunaaax

Wytężyła słuch, próbując odgadnąć, co kto mówi.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Las. Las i ogień to niezbyt dobry pomysł. Pociągnął nosem. Co jak co, ale to jest jeszcze blisko wioski, w której większość domów jest z drewna.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vapen:
Faktycznie mogło się to skończyć tragicznie, ale jakoś musiałeś się ogrzać.
Lunaaax:
Wróbelek darowany przez Elfa zaćwierkał cicho i odleciał siadając na parapecie okna.
‐ Cholerny Wampir! Śmierć takim jak Ty! ‐ krzyknął Twój ojciec.
‐ Paszoł won! Poszło! ‐ krzyknęła matka.
‐ Wy ludzkie ścierwa! Nie chciałem Was zabijać, ale nie dajecie mi wyboru.
Później usłyszałaś krzyki rodziców i śmiech domniemanego Wampira.

[Kubeł1001]

Lunaaax

Natychmiast rzuciła książkę gdzieś w dal. Nie wiedzieć czemu, chwyciła wróbelka w dłonie i wybiegła z pokoju, przestraszona tymi krzykami, udając się w stronę, skąd kilka chwil temu dochodziły krzyki z kłótni.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Lunaaax:
Krzyki ucichły i w domu zapanowała głucha i przerażająca cisza.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

No dobra. Zsunął się z drzewa i wszedł bardziej na trakt. Rozpalił ognisko z kilku suchych gałęzi. Usiadł, dając sobie kolana pod brodę.

[Kubeł1001]

Lunaaax

Złamała obietnicę i wybiegła z pokoju, udając się w stronę, z której dochodziły krzyki rodziców wymieszane ze śmiechem wampira.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Docierały z pokoju gościnnego, na górze gdzie zakwaterowaliście potwora.

[Kubeł1001]

Lunaaax

Udała się tam.