Wioska w Księstwie Ludzi

[Kubeł1001]

Lunaaax

Wytężyła słuch, próbując odgadnąć, co kto mówi.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Las. Las i ogień to niezbyt dobry pomysł. Pociągnął nosem. Co jak co, ale to jest jeszcze blisko wioski, w której większość domów jest z drewna.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vapen:
Faktycznie mogło się to skończyć tragicznie, ale jakoś musiałeś się ogrzać.
Lunaaax:
Wróbelek darowany przez Elfa zaćwierkał cicho i odleciał siadając na parapecie okna.
‐ Cholerny Wampir! Śmierć takim jak Ty! ‐ krzyknął Twój ojciec.
‐ Paszoł won! Poszło! ‐ krzyknęła matka.
‐ Wy ludzkie ścierwa! Nie chciałem Was zabijać, ale nie dajecie mi wyboru.
Później usłyszałaś krzyki rodziców i śmiech domniemanego Wampira.

[Kubeł1001]

Lunaaax

Natychmiast rzuciła książkę gdzieś w dal. Nie wiedzieć czemu, chwyciła wróbelka w dłonie i wybiegła z pokoju, przestraszona tymi krzykami, udając się w stronę, skąd kilka chwil temu dochodziły krzyki z kłótni.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Lunaaax:
Krzyki ucichły i w domu zapanowała głucha i przerażająca cisza.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

No dobra. Zsunął się z drzewa i wszedł bardziej na trakt. Rozpalił ognisko z kilku suchych gałęzi. Usiadł, dając sobie kolana pod brodę.

[Kubeł1001]

Lunaaax

Złamała obietnicę i wybiegła z pokoju, udając się w stronę, z której dochodziły krzyki rodziców wymieszane ze śmiechem wampira.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Docierały z pokoju gościnnego, na górze gdzie zakwaterowaliście potwora.

[Kubeł1001]

Lunaaax

Udała się tam.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Przez otwarte drzwi zauważyłaś Twoich rodziców leżących na podłodze i Wampira zbierającego swoje rzeczy do torby.

[Kubeł1001]

Lunaaax

Podbiegła do leżącej matki i sprawdziła tętno. Dziewczyna była cała przerażona.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Żyją. Ale jeśli się nie odsuniesz zaraz się to zmieni. ‐ powiedział spokojnie Wampir nadal zajęty pakowaniem.

[Kubeł1001]

Lunaaax

Dziewczyna toczyła w sobie wewnętrzną walkę. Odsunąć się czy nie? Ostatecznie odsunęła się pod samą ścianę.
‐ Odsunęłam się. Mam tylko nadzieję, że nie umrą zbyt szybko po twoim ugryzieniu… ‐ rzekła jak na obecną sytuację bardzo spokojnie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wampir popatrzył na Ciebie z niedowierzaniem. A później ryknął śmiechem.
‐ Zabawna jesteś. Uważasz, że ja ‐ wiekowy sługa ciemności ‐ skrzyżuję moją szlachecką krew z tym… czymś. ‐ powiedział dodając ostatnie słowo z wyraźnym obrzydzeniem i kopnął Twojego ojca w twarz. ‐ Wy ludzie, naprawdę jesteście tępi. Uważaliście, że można mnie zabić czosnkiem w herbacie lub odstraszyć kawałkiem srebra? ‐ zapytał znów się śmiejąc i wskazując butem na małą sztabkę srebra leżącą obok dłoni Twego ojca.

[Kubeł1001]

Lunaaax

‐ Osobiście wątpiłam w działanie czosnku na takie kreatury jak Ty ‐mruknęła, spuszczając wzrok‐ Dziwi mnie jednak to, czemu taka “osoba szlacheckiej krwi” przybyła do wioski i wtopiła się w tłum ludzi, stworzeń niższej inteligencji od siebie, których nienawidzi.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Dlatego, że w takim pospólstwie łatwo się ukryć. A jak każdy przedstawiciel mej rasy jestem poszukiwany. W tym Księstwie doszło do pewnego… wypadku, z moim udziałem. Dlatego muszę uciekać.Najlepiej do Kasuss. Znam tam wielu ludzi, a im może przydać się Wampir władający Magią Krwi. To tym sposobem pozbyłem się Twoich rodziców. Wystarczyło odciąć dopływa krwi do mózgu i stracili przytomność w kilka sekund. Doprawdy żałosne.

[Kubeł1001]

Lunaaax

‐ Dla Ciebie. To co, będziesz dalej gadać z taką wieśniarą jak ja czy pozwolisz, żebym podzieliła los swoich rodziców i stąd uciekniesz?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Oni ockną się za kilka godzin i prawdopodobnie zapomną co się tu wydarzyło. Ale Ty nie pójdziesz w ich ślady. Jak mówiłem udaję się do Kasuss, a tam pewien watażka… No cóż… Nieco się pokłóciliśmy… Ale Ty pomożesz mi rozwiązać ten problem.

[Kubeł1001]

Lunaaax

‐ Niby jakim sposobem? I dlaczego akurat ja?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Z pewnością mu się spodobasz. Mówi, że żon nigdy za wiele. ‐ powiedział się i znów ryknął śmiechem. ‐ A jak to zrobię? Mam swoje sposoby. Mag Krwi. Zapomniałaś?