Księstwo Hobbitów

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jeśli chcesz to Ty możesz gadać.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Oczywiście.
Byleby zrobić dobre wrażenie…

[Kubeł1001]

Kuba1001

No to pora błysnąć, bo właśnie w Waszym kierunku idzie Hobbit, który zapewne jest wójtem lub sołtysem tej wsi.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Skłoniła się, gdy tylko się zbliżył.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Odwzajemnił gest, zadając później pytanie, które po prostu nie mogło nie paść:
‐ Czego ty chcecie?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Udzielenia pomocy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nawet wsiowy głupek poznałby w Was żołnierzy, a trwa wojna! Do tego wojna, którą przegrywacie… Drowy złożą całą tę wieś w ofierze, jeśli Wam pomogę.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Jednakże, jeżeli udałoby się w pewien sposób to ukartować, to moglibyśmy liczyć na pomoc?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Mów dalej. ‐ odpowiedział, wyraźnie zaintrygowany pomysłem tego całego “ukartowania,” jak to zgrabnie określiłaś.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Desperaci z wojska Cesarstwa napadli na wioskę i zastraszając magią i kuszami zdobyli to, co chcieli. W zamian za to macie kierunek naszego odwrotu, co rekompensuje straty. Dodatkowo przypodobacie się drowom, którzy rozpoczną poszukiwania gdzie indziej.
Mówiąc to wskazała kierunek przeciwny do tego, z którego przyszli.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Sami stracicie, bo Drowy są zręcznymi manipulatorami: Kilka chwil, a całe Księstwo znienawidzi Cesarstwo za ten wybryk i trudniej będzie Wam je odbić. ‐ odparł z namysłem, ale i tak pstryknął palcami, a kilku Hobbitów wyszło z szeregu. ‐ Czego Wam potrzeba?

[Kubeł1001]

Vader0PL

Spojrzała na towarzysza, by ten też się mógł trochę wykazać.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wedle życzenia, wykazał się:
‐ Prowiantu, wody, medykamentów i zwiadowców lub mapy. Nie pogardzilibyśmy też schronieniem. ‐ powiedział i spojrzał na Ciebie, chcąc być pewien czy o czymś nie zapomniał.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Kiwnęła głową.
‐Nie oczekujemy niczego, co by was naraziło.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pokiwał głową i skinął kilku Hobbitom, a oni po chwili zebrali w prostych workach podróżnych i sakwach cały potrzebny Wam prowiant i resztę zasobów. Później wszyscy zaczęli rozchodzić się do swoich domów i obowiązków, a z Wami został tylko jeden Niziołek, o szerokim uśmiechu na twarzy, z mapą w dłoni. Czyżby to ten przewodnik, o którego prosiliście?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Jesteś pewien, że chcesz nam pomóc?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pokiwał energicznie głową, zaś z jego twarzy nie schodził uśmiech.
‐ Znam całe Księstwo jak własną kieszeń.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Dziękuję za zaufanie, ruszajmy do naszych.
No cóż, teraz pora ruszyć drogą powrotną do dowódcy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

We trójkę jakoś donieśliście wszystkie zapasy otrzymane od Hobbitów za jednym razem na polanę, gdzie wciąż obozowali Wasi towarzysze. Cóż, wypadałoby teraz zdać jakiś raport czy coś.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Zbliżyła się do dowódcy.
‐Otrzymaliśmy pomoc i przewodnika sir.