Miasto Linest

[Kubeł1001]

maxmaxi123

//Są sąsiadujące drzewa, tak? A jak są, to gęsto rozstawione?

Gyolmir
‐ Tak, ja. Cóż poradzę, że jest tu tak mało miejsc dla wędrowców, w których się mieszczę?
Spytał się retorycznie, łykając wodę na raz.
‐ Wiem, że to może dziwnie zabrzmi, ale… można pokój na mniej więcej godzinę? Ale wie Pan, pasujący.
Ostatnie słowa mógł sobie darować, ale chciał mieć pewność, że karczmarz nie wkręci go w ludzki pokój… chociaż z drugiej trony… po co miałby to robić? Przecież zdaję sobie sprawę, jak łatwo mógłby go zgnieść? Ale w sumie… prawo tutaj zobowiązuje, a z tego co się orientował, nie pozwalało ono zabijać karczmarzy. Eh, musiałby je kiedyś przestudiować. Ale to, jak znudzi go teraźniejszy zawód, a on wydaje się póki co ciekawy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Najbliższe masz za jakieś pięć metrów, potem jest gęsty las.//
‐ Za pokoje płaci się albo za dobę, albo za noc. No i za kilka dni lub nocy, wiadomo. Ale i tak nie mam nic dużego, żebyś się w tym pomieścił. Posiadam wiele pokoi, ale na rozmiary ludzkie, nawet nieco mniejsze.

[Kubeł1001]

maxmaxi123

Arion
//A jakaś gałąź jest bliżej, niż pięć metrów?//

Gyolmir
‐ Ehhhh… to chociaż gdzieś odpocząć przez godzinę? Nie mam zamiaru tutaj siedzieć.
//Ups, ty wiesz, że on wszędzie powtarzał to z tym kamiennym stołkiem?

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Co najmniej wzwyż.//

‐ No to siedź tutaj, na zewnątrz albo coś. ‐ fuknął zirytowany barman i zajął się nalewaniem piwa dla innych klientów.
//Heh…//

[Kubeł1001]

maxmaxi123

Arion
Zeskakuje więc z drugiej strony, tudzież schodzi, zależy jak bezpieczniej i biegnie do najbliższego drzewa.

Gyolmir
Cóż, chciał sobie poleżeć, lub posiedzieć gdzieś wygodniej. No nic, rozejrzał się po barze patrząc, czy ktoś nie robi czegoś innego, prócz siedzenia i rozmawiania.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bezpieczniej było zdecydowanie skoczyć, bo zejście równało się śmierci w paszczach tego monstrum, jednakże sam skok też nie był dobrą opcją, gdyż obecnie wisisz na jednej z gałęzi, a potwór idzie w Twoim kierunku.

O dziwo, było tu wielu jedzących różne potrawy i raczących się różnymi napojami… To najpewniej dlatego, że byłeś w karczmie.

[Kubeł1001]

maxmaxi123

Arion
Wspina się więc na gałąź, jeżeli można było łatwo stwierdzić, czy jest bezpieczna. Jeżeli nie, to próbuje skoczyć na inną gałąź.

Gyolmir
Aż dziwne, że nikt nie gra tutaj w jakieś gry. W sumie nawet tego się spodziewał. No nic, siedzi więc i czeka.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Udało się, co rozwiązało problem upadku w paszcze potwora, acz z drugiej strony w ogóle nie pozwoliło na pozbycie się problemu jakim był sam potwór. Gdy ta cholerna abominacja zauważyła, że nie dosięgnie Cię w zwykły sposób, znów spróbowała przewrócić lub złamać drzewo.

W końcu do karczmy zawitała garść osób, która to od razu wzięła się za zamawianie posiłków lub zajmowanie stolików. W całym tym tłumie wyłowiłeś kogoś w charakterystycznym ubiorze jakim był pancerz miejskiej straży. Po chwili rozglądania się po karczmie, mężczyzna ruszył w Twoim kierunku.

[Kubeł1001]

maxmaxi123

Arion
Zaczął więc skakać po drzewach, dopóki nie znalazł się trochę daleko od niej.

Gyolmir
//A to nie miało być tak, że burmistrz miał po niego przyjść? Chyba że miał to być kto inny, którego nazwałeś pracodawcą.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Boli mnie głowa i jest późno, także pochrzaniłem sprawę i pomyliłem zlecenie z tym z Hammer. Edytowane.//

[Kubeł1001]

maxmaxi123

//W zasadzie mogłem się domyślić. Idź lepiej spać, a nie siedzisz na Jeja.//
Też wstał i ruszył w jego kierunku. W sumie nie musiał tego robić, ale wolał szybko mieć za sobą formalności.
‐ Gotowy, można iść.

[Kubeł1001]

Kuba1001

On najwyraźniej też, bo tylko skinął głową i ruszył w kierunku wyjścia, zaś na zewnątrz czekało jeszcze czterech innych strażników miejskich.

Jakoś to idzie, acz w ten sposób bestii na pewno nie zabijesz.

[Kubeł1001]

maxmaxi123

Arion
Ale oddala się od niej, czy nie za bardzo?

Gyolmir
‐ Jeżeli to wszyscy, to możemy iść. Ja nie wiem, gdzie to jest, więc prowadźcie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Oddala, zwłaszcza że bestia nagle stanęła jak wryta, do czego mógł się przyczynić wbity w jej bok oszczep, którym ktoś cisnął między drzewami.

Jeden ze strażników pokiwał głową bez słowa i Wasza grupa ruszyła, opuszczając miasto.

[Kubeł1001]

maxmaxi123

Arion
Zdziwił się tym, ale wykorzystał moment i posłał tam jedną strzałę, po czym zeskoczył na potwora wbijając miecz prosto w głowę. A przynajmniej, starał się.
//Dusze:9//

Gyolmir
Szedł więc dalej, przyglądając się uzbrojeniu towarzyszy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Typowi miejscy strażnicy: Każdy miał pałkę, choć dowódca miał także sztylet, a także miecze krótkie, tarcze i włócznie. Pocieszające mogło być to, że mieli pewnie za sobą już nieco służby, a do tego nie tak spokojnej, jak na przykład w Hammer.

Strzała przebiła jedną głowę, acz potwór miał ich sporo… Miecz unieszkodliwił kolejną, a tymczasem w boku bestii wylądowały kolejne dwa oszczepy.

[Kubeł1001]

maxmaxi123

Arion
Będąc więc na bestii, odcinał kolejne, chyba że próbowała go zrzucić, to wtedy zeskakując przeciąłby jej bok.

Gyolmir
Może jednak nie zginą? Szedł więc dalej, podchodząc do dowódcy:
‐ Jest jakiś dokładniejszy plan, czy tylko sieczka?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Wychodzi na to, że to drugie.

Wspólnymi siłami Ty, oraz ten, który ciskał oszczepami, zdołaliście pozbawić bestię życia, choć trochę to trwało.

[Kubeł1001]

maxmaxi123

Arion
Teraz zaczął się rozglądać za niespodziewaną pomocą, mając na uwadze fakt, że może też chcieć go zaatakować.

Gyolmir
Cóż, wolałby jakąś taktykę, ale sieczka też mu nie przeszkadza. Szedł więc dalej, mając nadzieję, że to oni zaatakują ich, a nie na odwrót…

[Kubeł1001]

Kuba1001

Dostrzegłeś wśród drzew postawnego mężczyznę z brązową brodą, wąsami, bokobrodami… Gdyby nie wzrost uznałbyś go pewnie za Krasnoluda, ale to raczej dlatego, że dawno nie widział brzytwy do golenia. Odziany był w ubrania ze skóry różnych zwierząt, przez ramię miał przewieszone coś jakby kołczan, ale znacznie większy, bo na oszczepy, których mu tam trochę zostało. No i miał jeszcze dzierżoną w dłoni i opartą o ziemię włócznię o wielkim grocie, zaś przy pasku widziałeś nabijaną kamieniami, kośćmi i pazurami maczugę. Przez chwilę mierzyliście się wzrokiem, aż w końcu odwrócił się na pięcie i odszedł.

Idąc tak z dwa kilometry gościńcem w końcu skręciliście w bok, idąc lasem w kierunku oddalonej polany, skąd dobiegały śpiewy, odgłosy rozmów, picia, jedzenia, trzaskał ogień i tak dalej.