Strażnik chyba miał zamiar zapisać sobie Twoje dane, ale po kilku próbach zrezygnował i powiedział tylko:
‐ Witamy w Linest. ‐ po czym odsunął się, abyś mógł swobodnie przejechać przez bramę do miasta.
‐ Płacą mi za dawanie w mordę takim gnojkom jak Ty. ‐ powiedział robiąc krok naprzód i patrząc na Ciebie z góry. Dosłownie. Był o wiele wyższy i lepiej zbudowany.
Na te słowa wyjął z sakiewki złotą monetę i mu ją pokazał.
‐A ja jestem od tego, by zapłacić za transport. Jeżeli chcesz ‘‘trochę’’ się dorobić, to jedźmy załatwić te sprawy.
Pokręcił głową i splunął obok Ciebie. Potem odszedł do karawany i ta po chwili była już gotowa do drogi. Siedem krytych wozów i czterech ludzi na koniach. Jeden miał łuk, dwóch włócznie, a Twój znajomy całkiem spory topór.
Z nieznanych Ci przyczyn wielkolud zarządził postój, gdy byliście już osiem kilometrów za miastem. Wozy postawiono przy gościńcu, w pobliżu lasu, a konie puszczono luzem na pobliską łąkę.
Wyciągnął swoją broń, i w świetle słońca ją trzymał w ręku.
‐Mam nadzieję, że jest jakiś poważny problem techniczny związany z tym postojem.
Szef będzie miał pretensje, które muszę mu wyjaśnić, dlaczego jeden z karawanów się spóźnia.
