Z nieznanych Ci przyczyn wielkolud zarządził postój, gdy byliście już osiem kilometrów za miastem. Wozy postawiono przy gościńcu, w pobliżu lasu, a konie puszczono luzem na pobliską łąkę.
Wyciągnął swoją broń, i w świetle słońca ją trzymał w ręku.
‐Mam nadzieję, że jest jakiś poważny problem techniczny związany z tym postojem.
Szef będzie miał pretensje, które muszę mu wyjaśnić, dlaczego jeden z karawanów się spóźnia.
Nikt nie odpowiedział, a po chwili lutniarz przestał grać. I nagle ludzie zaczęli uciekać i krzyczeć, a z pobliskiego lasu wystrzeliły strzały, które trafiały i raniły lub zabijały woźniców. Strażnicy schowali się za wozami starając się ukryć przed ogniem.
Udało Ci się ukryć.
‐ Wyjdźcie i poddajcie się, zawszone gnoje! Wtedy może damy Wam żyć! ‐ krzyknął ktoś z lasu basowym i dość chrapliwym głosem.
Strażnicy spojrzeli po sobie i w końcu wielkolud powiedział:
‐ Spi***alaj!
‐ Nie, ku*wa! Damy im się zabić! Jasne, że walczymy do cholery. ‐ powiedział wielkolud wychylając ostrożnie głowę zza wozu. Po chwili schował ją błyskawicznie, a strzałą musnęła mu włosy.
‐ Cholerne gnojki. Chowają się tam i strzelają. Nie załatwimy ich jeśli się nie zbliżą.
