Miasto Linest

[Kubeł1001]

Vader0PL

Przeczekał ją.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Sielanka trwała dobre kilka kwadransów. Nie za długo?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Konie wyglądają na wypoczęte, a wy śmiało możecie się zabawić w mieście. Chyba już czas ruszać, prawda?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nikt nie odpowiedział, a po chwili lutniarz przestał grać. I nagle ludzie zaczęli uciekać i krzyczeć, a z pobliskiego lasu wystrzeliły strzały, które trafiały i raniły lub zabijały woźniców. Strażnicy schowali się za wozami starając się ukryć przed ogniem.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Ukrył za koło nich.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Udało Ci się ukryć.
‐ Wyjdźcie i poddajcie się, zawszone gnoje! Wtedy może damy Wam żyć! ‐ krzyknął ktoś z lasu basowym i dość chrapliwym głosem.
Strażnicy spojrzeli po sobie i w końcu wielkolud powiedział:
‐ Spi***alaj!

[Kubeł1001]

Vader0PL

Szepnął.
‐Rozumiem, że walczymy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie, ku*wa! Damy im się zabić! Jasne, że walczymy do cholery. ‐ powiedział wielkolud wychylając ostrożnie głowę zza wozu. Po chwili schował ją błyskawicznie, a strzałą musnęła mu włosy.
‐ Cholerne gnojki. Chowają się tam i strzelają. Nie załatwimy ich jeśli się nie zbliżą.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Może spróbuje ich wybawić.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jeśli chcesz zarobić strzałę miedzy oczy to proszę bardzo.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐W sensie słownym, niedaremno jestem znawcą tytoniu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Może i nie zrozumiał całej wypowiedzi, ale sens pojął.
‐ No dobra. Spróbuj.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐A więc drodzy przyjaciele‐ mówił głośno i wyraźnie‐ radzę się wam poddać! Jesteście otoczeni przez ludzi najemnych z szanownego Hammer!

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Ta… Jasne. ‐ rzekł jeden z nich.
‐ Jakoś Ci nie wierzymy! ‐ dodał drugi.
‐ Wyjdź to zobaczysz swoich najemnych z Hammer! ‐ krzyknął inny.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Macie równe 10 sekund do złożenia broni, albo Hammerskie groty strzał przebiją wasze niemiłościwe gęby karakany!

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jeden, dwa, trzy cztery… ‐ odliczał pierwszy i przerwał, ale zaraz inny kontynuował:
‐ Pięć, sześć, siedem, osiem, dziewięć…
‐ DZIESIĘĆ! ‐ ryknął nagle ten sam ochrypły głos, który namawiał Was do poddania się.
Przez chwilę panowała głucha cisza, aż w końcu ktoś krzyknął:
‐ Aaa! Dostałem! To Ci z Hammer!
Mężczyzna po chwili ryknął śmiechem, a później dołączyła do niego reszta.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐jasny gwint, są głupsi niż myślałem. Jakieś inne plany?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Możemy tu siedzieć do usranej śmierci, dać się zabić, poddać się lub przejść na ich stronę.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐A inne opcje?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Ty jesteś tu od myślenia, a my od napi**dalania. Wymyślże coś!