Miasto Linest

[Kubeł1001]

Vader0PL

Szepnął.
‐Rozumiem, że walczymy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie, ku*wa! Damy im się zabić! Jasne, że walczymy do cholery. ‐ powiedział wielkolud wychylając ostrożnie głowę zza wozu. Po chwili schował ją błyskawicznie, a strzałą musnęła mu włosy.
‐ Cholerne gnojki. Chowają się tam i strzelają. Nie załatwimy ich jeśli się nie zbliżą.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Może spróbuje ich wybawić.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jeśli chcesz zarobić strzałę miedzy oczy to proszę bardzo.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐W sensie słownym, niedaremno jestem znawcą tytoniu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Może i nie zrozumiał całej wypowiedzi, ale sens pojął.
‐ No dobra. Spróbuj.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐A więc drodzy przyjaciele‐ mówił głośno i wyraźnie‐ radzę się wam poddać! Jesteście otoczeni przez ludzi najemnych z szanownego Hammer!

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Ta… Jasne. ‐ rzekł jeden z nich.
‐ Jakoś Ci nie wierzymy! ‐ dodał drugi.
‐ Wyjdź to zobaczysz swoich najemnych z Hammer! ‐ krzyknął inny.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Macie równe 10 sekund do złożenia broni, albo Hammerskie groty strzał przebiją wasze niemiłościwe gęby karakany!

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jeden, dwa, trzy cztery… ‐ odliczał pierwszy i przerwał, ale zaraz inny kontynuował:
‐ Pięć, sześć, siedem, osiem, dziewięć…
‐ DZIESIĘĆ! ‐ ryknął nagle ten sam ochrypły głos, który namawiał Was do poddania się.
Przez chwilę panowała głucha cisza, aż w końcu ktoś krzyknął:
‐ Aaa! Dostałem! To Ci z Hammer!
Mężczyzna po chwili ryknął śmiechem, a później dołączyła do niego reszta.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐jasny gwint, są głupsi niż myślałem. Jakieś inne plany?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Możemy tu siedzieć do usranej śmierci, dać się zabić, poddać się lub przejść na ich stronę.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐A inne opcje?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Ty jesteś tu od myślenia, a my od napi**dalania. Wymyślże coś!

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Przydałoby się, żeby tu podeszli. Czekajcie, dacie radę ruszyć wozy?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Takie rzeczy to ja pchałem jak miałem piętnaście lat. ‐ powiedział, a reszta mu zawtórowała.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Miło, więc mamy tarcze. Postarajmy się przenieść zagrożenie na otwarty teren.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ To jak? Mamy to teraz pchać? Do przodu? ‐ zapytał czekając na dokładniejsze instrukcje.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Najlepiej w stronę miasta.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Tachać to tyle do miasta? Coś Cię chyba… ‐ powiedział, ale nie dokończył, gdyż chował się przed kolejną strzałą.
‐ Daję Wam ostatnią szansę. Możecie się poddać lub przyłączyć do nas. A jeśli nie to będziemy musieli Was zabić.