Miasto Linest

[Kubeł1001]

Wiewiur:
Odnalazłeś to miejsce bez problemu. Kilku działających tu najemników, zwłaszcza niejaki Kalandil, Elf, łowca potworów, skutecznie osuszało ją z co bardziej intratnych zleceń, ale i tak nieco ich zostało. Grunt, że możesz dzięki nim zrealizować swój plan.
Max:
Na pewno zwróciłeś tym uwagę strażnika, który podszedł do ogniska i mruknął coś pod nosem. Nie byłeś pewien co, ale zaczął rozpalać je ponownie, zrzucając to pewnie na nagły podmuch wiatru, więc śmiało możesz spróbować podkraść się teraz bliżej namiotu.

[Vader]

Keter “Magister” Escepek
Ach, Wilkołaki. Włochaci radykalni miłośnicy czworonogów. Nic godnego uwagi, lecz skoro na tym ograniczało się życie miasta, to i też skierował się do jednej z karczm, żeby chociaż posłuchać opowieści miejscowych. Lub spytać się o to całe wydarzenia.

Amnesia Kelobi
Odliczyła z mieszka złota kwotę, po czym dała ją barmanowi.
-- Liczę, że łóżka są od siebie oddzielone.

[Kubeł1001]

W jednej z karczm panował raczej umiarkowany ruch. Jedynymi klientami byli miejscowi, a przynajmniej żaden nie wyglądał na podróżnika.

- I taki pokój się znajdzie. Coś jeszcze?

[Vader]

Keter “Magister” Escepek
Zwrócił się do barmana, żeby opłacić sobie jeden kielich piwa, po czym usiadł przy jakimś stoliku i słuchał. Chyba, że bycie Polomonem tutaj oznaczało, że dyskusja nie będzie normalna, niestety. Cholerni rasiści, nigdy nie widzieli stworzenia o sześciu rękach i inteligencji większej niż u większości?

Amnesia Kelobi
-- Znajdzie się w okolicy coś do roboty? Coś dla najemników?

[Kubeł1001]

Jeszcze kilka lat temu byłbyś więcej niż dziwadłem dla miejscowych, którzy przywykli jedynie do widoku innych ludzi, czasem Elfów i Krasnoludów, jednak teraz już pewnie nic ich nie dziwiło, gdy Linest stało się o wiele ważniejszym miastem na mapie Cesarstwa i całego Verden, przybywało nowych osadników, kupców, awanturników, najemników i innych, choć pewnie nie widzieli wielu Polomonów wcześniej. Czasem na ciebie zerkali, ale nic poza tym, rozmawiali zaś o sprawach dnia codziennego dotyczącego miasta, czyli właściwie o niczym ciekawym.

Wzruszył ramionami.
- Nie mnie się pytaj. Poszukaj ogłoszeń na tablicach, a jeśli nie znajdziesz nic ciekawego, spróbuj pogadać z miejską strażą, oni pewnie coś znajdą.

[Vader]

Keter “Magister” Escepek
Dobrze wiedzieć. Skupił się więc na jedzeniu, by po nim wrócić do swojego nowego miejsca pracy. Później przedyskutuje sam ze sobą, czy lepiej wrócić mu do Góry, czy szukać czegoś większego w innym mieście.

Amnesia Kelobi
Pokiwała głową.
-- Dzięki chociaż za te informacje – odparła.

[Kubeł1001]

Twoja wiedza i umiejętności mogłyby otworzyć ci wiele drzwi tutaj, w Verden, nie tylko na dworach możnych i szlachty, czy nawet samego Cesarza, ale i liderów wielu mniej lub bardziej legalnych organizacji, jakie miały swoje siedziby na tym kontynencie.

- Gdyby nasunęło ci coś jeszcze to wiesz, gdzie mnie znaleźć. - dodał pospiesznie, nim zajął się nalewaniem piwa do kilku kufli, które zamówili następni klienci.

[Vader]

Amnesia Kelobi
Kiwnęła głową, po czym wróciła do towarzyszki.
-- Tradycja – odparła, siadając obok. – Jeżeli chcemy coś znaleźć, musimy polować przy Tablicy Ogłoszeń.

Keter “Magister” Escepek
Fakt, takie laboratorium w stolicy Verden byłoby godne pochwały, zwłaszcza, że aż takiej konkurencji z innymi Polomonami nie miał, ponieważ większość jednak decydowała się na pozostanie w Górze, niż ruszanie gdziekolwiek dalej.
Dokończył piwo, po czym udał się do tutejszego lekarza, gdzie miał pracować jako asystent.

[Kubeł1001]

Nic nie komentując, bo tego też się pewnie spodziewała, udała się w owe miejsce, w pobliżu głównej bramy do miasta.
//Sorry, że rozwlekam na więcej niż jeden post, ale planuję wymyślić coś bardziej ambitnego, niż “Idź do miejsca X. Zabij bandytów” albo “Znajdź rzecz Y i przynieś ją Z”.

Czekał w środku, porządkując różne maści, leki, mikstury i narzędzia, bo i nie było żadnego klienta, który mógłby zająć jego czas.
- Jak miasto? - zagadnął cię, gdy wszedłeś do środka.

[Vader]

Amnesia Kelobi
Ona również się tam udała, szukając jakiegoś dobrze płatnego zlecenia.
/// Nie przeszkadza mi to zupełnie, nie martw się. ///

Keter “Magister” Escepek
-- Całkiem zwyczajne, porządne i spokojne – odparł Magister. – W czym mógłbym teraz pomóc?

[Kubeł1001]

Wśród wielu zwykłych, znanych ci, powtarzalnych i powszednich, wybijało się jedno. Z kilku powodów. Po pierwsze nagroda: tysiąc sztuk złota to spore pieniądze, zwłaszcza w takim mieście jak Linest i w porównaniu do nagród za inne zlecenia. Treść też była ciekawa, zakładała dostarczenie konkretnej osoby żywcem. Pewien szlachetnie urodzony hrabia poszukiwał swojej sługi. Była nią Elfka Ularora Ramothre, która zbiegła z jego włości z pomocą centaurzych bandytów. Ich głowy byłyby miłym dodatkiem, za który hrabia wypłaci premię: sto sztuk złota od jednej głowy Centaura. Najważniejsza jednak była Elfka, która miała trafić do jego zamku żywa i względnie nieuszkodzona (hrabia dopuszczał użycie przemocy w rozsądnym zakresie, aby sprowadzić ją na miejsce). Jak twierdziło zlecenie, była ona w posiadaniu bardzo ważnych informacji, które nie powinny dostać się w niepowołane ręce, miała przy tym dla niego olbrzymią wartość, o wyzwoleniu jej z bandyckiej niewoli nie wspominając. Pod treścią zlecenia znajdował się dokładny rysopis poszukiwanej oraz ponownie podkreślenie wartości nagrody.

- Chwilowo? W niczym i niech tak zostanie… Uwierz mi, ozłociłbym cię, gdybyś pojawił się tu wcześniej, gdy Pakt Trzech zniszczył i splądrował Ruhn. Jego mieszkańcy zbiegli tutaj, a ja miałem ręce pełne roboty. Tyle bólu, krwi i cierpienia… Wciąż nie daje mi to spać po nocach.

[Vader]

Amnesia Kelobi
Postukała w plakat z ogłoszeniem związanym z Ramothre, po czym spojrzała się na towarzyszkę.
-- Co sądzisz? Mielibyśmy problem z finansami rozwiązany na dłuższy czas.

Keter “Magister” Escepek
-- Nie wątpię w tragedię tego wydarzenia – odparł neutralnym, lecz uprzejmym tonem. – W mieście, z którego pochodzę, również mówiono o tragedii, jaką spotkało Ruhn. Mogę tylko wyobrazić sobie, ile pan włożył pracy w ratowanie ich życia.

[Kubeł1001]

Pokiwała głową.
- To rzeczywiście dobrze płatna oferta. W sam raz żeby odpocząć od zleceń na jakiś czas albo się ustatkować i kompletnie rzucić tę pracę… - powiedziała i zamyśliła się na chwilę, przygryzając dolną wargę. - Tak, jeśli to zlecenie ci odpowiada to zróbmy to.

- I dusz. Niektórych pogryźli Nieumarli albo Wampiry, a na to nie ma innego lekarstwa, niż pozbawienie głowy, nim dojdzie do przemiany. Nieważne, czy zagrzejesz miejsce jako cyrulik tu, czy gdziekolwiek indziej, z całego serca życzę ci, żebyś nie musiał zajmować się takimi pacjentami.

[Vader]

Amnesia Kelobi
-- Czyli postanowione – mówiąc to zdjęła ogłoszenie z tablicy. – Teraz to nasza robota. – Spróbowała przeczytać, czy były na ogłoszeniu jeszcze jakieś informacje, które mogłyby im pomóc w ustaleniu, gdzie konkretnie ruszyć.

Keter “Magister” Escepek
Pokiwał głową, zgadzając się.
-- Tak… liczmy, że do Linest zło nie zawita. A jak ma, to nie za życia naszego i naszych bliskich.

[Kubeł1001]

Opisano tam miejsce, do którego macie dostarczyć Elfkę: położony około czterdziestu kilometrów na północ od Nowego Gilgasz zamek Keld, siedziba hrabiego, który wystawił to zlecenie. Co ciekawe, treść zlecenia sugerowała również, że są małe szanse, żebyście odnalazły Elfkę w jakimś mieście czy skupisku Elfów, choć również wątpliwe było to, aby opuściła Verden. Najpewniej pozostaje wciąż na terenie Cesarstwa, ale wyznaczenie dokładnej lokalizacji nie jest możliwe, porusza się wraz z bandą Centaurów, które znane są z tego, że nie zagrzewają nigdzie miejsca na dłużej. Pozostaje wam więc liczyć na intuicję, łut szczęścia lub zdobycie informacji o możliwym miejscu pobytu Elfki w jakiś inny sposób.

Pokiwał smętnie głową i zamyślił się na dobrą chwilę. Gdy podniósł na ciebie wzrok, klepiąc się w uda, miał już bardziej pogodną, choć wciąż daleką od radości, twarz.
- Więc? Co planujesz?

[Vader]

Amnesia Kelobi
Zwinęła ogłoszenie, po czym je schowała do ekwipunku.
-- Powinniśmy zabrać coś jeszcze z Linest, zanim ruszymy w drogę?

Keter “Magister” Escepek
-- Postaram się pomóc panu przez jakiś czas, ułatwić pańską pracę. W międzyczasie pewnie będę rozglądał się za nowymi perspektywami na horyzoncie – przyznał. – Lecz dopóki ich nie ma, to ja jestem tutaj.

[Kubeł1001]

- Mamy wystarczająco prowiantu i innego zaopatrzenia, więc możemy ruszać… Tylko dokąd?

- Dobrze. Co do perspektyw to możliwe, że mogę ci pomóc. W wolnej chwili możesz porozmawiać z dowódcą miejskiej straży, on opowie ci więcej.