Wioska plemienia "Texcoco"

[Kubeł1001]

Vader0PL

Cieszy bardzo to “nieco” zamiast “całkowicie”. Czekał więc tam z kuszą.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jak na razie nic ciekawego.

[Kubeł1001]

Vader0PL

To polowanie, czekał.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Twe czekanie zostało nagrodzone jakimś ruchem w przeciwległych zaroślach, które to zaraz opuścił dorodny zwierz, na którego mówi się chyba borsuk.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Przygotował kuszę obserwując zwierzę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Najwidoczniej z jednych krzaków postanowił przejść do drugich, ale jakoś mu się to nie udało, gdy z głośnym warknięciem zniknął z powrotem w krzakach, z których wylazł i zostały po nim tylko ślady pazurów na ziemi.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Mruknął ze złością.
‐Zje*any zwierz.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Według mnie to on wyglądał, jakby jego coś tam z powrotem wciągnęło, a nie sam wlazł. ‐ powiedział myśliwy, pozwalając sobie na śmiałość, aby poddać w wątpliwość stwierdzenie swego wodza.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Mówię właśnie, coś zaje*ało mi borsuka. Jedna czapka mniej.
Mówiąc to wystrzelił w krzaki i od razu przeładował.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Brak odzewu ze strony rannego zwierza sprawił, że doszedłeś do wniosku, iż był to chybiony strzał.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Zagwizdał.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Po raz kolejny brak odzewu, więc nie jest to żaden z Waszych psów myśliwskich. Jakbyście w ogóle mieli psy myśliwskie…

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Jakby co, osłaniaj plecy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Przełknął głośno ślinę i pokiwał głową, jakby tylko te gesty oraz Twój rozkaz trzymały go w miejscu i nie pozwoliły, aby dać w długą.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Ruszył z toporem w te krzaki. Może wreszcie to upragniony miś?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie, tylko rozszarpane zwłoki borsuka i dziwne ślady, jakby gadzie, prowadzące głębiej w las.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Ruszył ich tropem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Drugi łowca za Tobą, choć trzymał bezpieczny dystans. A gdy tak maszerowaliście, ślad wreszcie urwał się po środku kolejnej polany.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Teraz to pozostało mu być czujnym i obserwować wszystkie strony.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Obserwowałeś wszystkie strony, ale zapomniałeś spojrzeć w górę…
Kilka chwil temu Twój kompan stał obok Ciebie, a teraz leży rozwleczony na ziemi i ledwo oddycha, próbując desperacko złapać oddech i ulatniające się z niego życie przez ranę w brzuchu, z której wylewają się powoli wnętrzności, oraz w gardle… Obie te rany zadał jeden silny oraz precyzyjny cios pazura, a jego autorem był nie kto inny, jak spory Raptor o zielonej skórze w cętki o nieco ciemniejszym kolorze.