Wioska plemienia "Texcoco"

[Kubeł1001]

Kuba1001

Kamienny krąg, a wokół niego siedem drewnianych chat krytych strzechą.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Uroczo i przytulnie. Rozejrzał się za kimś, kto mógłby pełnić tutaj jakąś władzę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nikt nie wyszedł. Może warto zasygnalizować o swojej obecności?

[Kubeł1001]

Vader0PL

To byłoby głupie. Stał więc, prezentując swoją zaje*istość. Ktoś w końcu go zauważy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Stało się to, gdy jakiś odziany w skóry dzikus wyszedł z chaty. Jego dzikie wrzaski natychmiast zaalarmowały resztę.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Stał tak dalej, ale był gotów do uniku.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Po chwili z chat wybiegli uzbrojeni we włócznie i odziani w skórzane przepaski mężczyźni oraz kilka półnagich kobiet. Do tego zauważyłeś też kilka dzieci, które wpatrywały się w Ciebie z wielkim zaciekawieniem.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Czyli tak się wita wojownika? Przybyłem tutaj, by pokazać swoją siłę waszemu wodzowi.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Z tłumu wyłonił się najbardziej imponujący z dzikusów, bo odziany w ubrania z wygarbowanej skóry, z prawdziwym sztyletem i mieczem u pasa oraz z wielką włócznią z żelaznym grotem. Miał też hełm i zbroję osłaniającą tułów oraz plecy. Do tego stalowe naramienniki i nagolenniki.
‐ To ja. ‐ powiedział i wbił grot włóczni w ziemię. ‐ Czego tu szukasz?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Zwycięstwa. Zamierzam coś udowodnić, ale o tym później, na osobności. My dwaj, później. Jak na razie… wybierz kogoś, żeby stawił się do walki ze mną.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Skinął głową i odszedł, zapewne by przyprowadzić kandydata na walkę.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Czekał więc, sprawdzając przy okazji swoje wyposażenie bojowe.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wszystko sprawne i gotowe do użycia.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Czyli ekwipunek, z którym zabił tamtego maga.
///I zaczął grę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Kusza, bałty, młot, topór, dwa miecze… Zgadza się, wszystko jest.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Kusza to byłoby oszustwo, podobnie dwa miecze z jego zdolnościami. Topór wystarczy do walki, o ile przeciwnik nie wybierze bardziej interesującego oręża.

[Kubeł1001]

Kuba1001

I wreszcie pojawił się Twój przeciwnik, który przerastał nawet Ciebie. Najlepiej jego wygląd streścić słowami: Wypisz, wymaluj przysadzista góra mięśni. Miał na sobie stalowe naramienniki i nagolenniki oraz buty i spodnie ze skóry. Do tego zbroja z utwardzonej skóry i wzmocniona w najbardziej newralgicznych punktach płytkami żelaza. Przy pasie miał dwa topory jednoręczne, każdy o dwóch ostrzach, w lewej dłoni trzymał wsparty o ziemię dwuręczny topór o długim i zakrzywionym ostrzu, bardziej przypominający broń kata, niż wojownika. Do tego w prawicy dzierżył nabijaną zębami, pazurami i kamieniami maczugę z drewna. O tym, że wiele przeżył, mogą świadczyć jego blizny. Kilka wyglądało nawet na ślady po Magii. Jeśli on to przeżył, to raczej wątpliwe, żeby Mag miał tyle szczęścia…

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Dobrze. A teraz wódz zadecyduje, z czym walczymy i jak walczymy. Nie ma łatwo, wojownik potrafi wygrać nawet kamieniem.
///Ja pier*ole.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Na śmierć i życie. Broń dowolna.
//:V//

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Zawalczę swoim obecnym ekwipunkiem. Pora walki? Wątpliwe, żebyśmy chcieli walczyć w tym słońcu.
Mówiąc to, oceniał swoje szanse. Znaczy się, jak bardzo ma przeje*ane i dlaczego nienawidzi swojego szefa.