Wioska plemienia "Texcoco"

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Tak.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Oni też? ‐ spytał, wskazując na towarzyszących Ci ludzi.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Zwykły wymóg, na który nalegał doradca.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pokiwał głową z widocznym zrozumieniem, zapewne był świadkiem takich eskapad w wykonaniu własnego wodza, a może i sam był ich uczestnikiem… Tak czy inaczej, strażnicy wrócili na posterunki, tylko Twój rozmówca wskazał na jednego, aby ten z kolei poprowadził Was do siedziby swego wodza, co też od razu uczynił.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Ruszył za nim.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Gdy trafiłeś na miejsce, zdałeś sobie sprawę, że widziałeś już coś podobnego: Konstrukcja przypominała dworek szlachecki, jednakże znacznie mniejszy, wykonany z innych materiałów i uproszczony konstrukcyjnie. Cóż, jak się nie ma, co się lubi, to się lubi, co się ma, prawda? Poza tym strażnik poszedł powiadomić wodza o Waszym przybyciu.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Czekał.

[Kubeł1001]

Kuba1001

W końcu wyszło dwóch strażników, identycznych jak ci pod bramą, a za nimi dobrze zbudowany mężczyzna po trzydziestce w stroju nocnym, którego najpewniej obudzono, abyście mogli się z nim spotkać.
‐ O co chodzi? ‐ spytał, tłumiąc ziewnięcie.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Witaj Valusie. Jestem Borys. Nowy przywódca wioski, więc zamierzam upewnić się co do relacji z wami.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jaki przywódca? Jakiej wioski?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Nie interesowałem się nazwiskiem przywódcy. Jednakże Morgen żyje, więc ten odpada.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ I co w związku z tym? ‐ zapytał, gdy już zrozumiał o kogo Ci chodzi.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Interesy i propozycje.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie mogłeś przyjść o jakiejś normalnej porze?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Nie, gdyż miałbyś całą noc zamartwiania się, czy wyjdzie to na plus, czy minus.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Przełóżmy to chociaż do rana, dobra?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Jak chcesz.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pokiwał głową i zniknął z powrotem w swym domu.

[Kubeł1001]

Vader0PL

A on sam poszukał swoich ludzi.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wciąż byli z Tobą, czekając z tyłu w milczeniu.