Miasto Hammer

[Kubeł1001]

Kuba1001

//No zwiększyłem, wybacz. Wiek możesz zawsze edytować, jeśli Ci się chce.
I udałeś się przed wejście z domu, czy z miasta?//

[Kubeł1001]

Vader0PL

//To pierwsze.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Czekasz, ale nikt nie przychodzi.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Czekał.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Czekasz.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Tak.

[Kubeł1001]

Kuba1001

W końcu usłyszałeś głośne pukanie do drzwi. A właściwie łomotanie.

[Kubeł1001]

Vader0PL

/Ale… stał przed domem ;‐;

[Kubeł1001]

Kuba1001

//No cóż, źle to zrozumiałem, bo myślałem, że “przed wejście,” oznacza że przed drzwi ;‐;//
Tak więc stałeś tam i zobaczyłeś wku*wionego Orka idącego w Twoim kierunku.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Słuchałem uważnie, nie było podane miejsce zbiórki.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pewnie już miał Cię zwyzywać, ale ten argument go przekonał i jedynie odwrócił się na pięcie, a następnie odszedł.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Westchnął i ruszył za nim.
‐Byś poczekał na staruszka.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Poczekał przy bramie, gdzie czekali dwaj inni Paladyni. Obaj byli ludźmi, odzianymi w zbroje lecz bez hełmów. Różnili się tylko uzbrojeniem, albowiem pierwszy miał wielki młot dwuręczny, a drugi dwuręczny topór, a przy pasie jednoręczny toporek i tarczę na plecach. Obok nich czekały cztery wierzchowce.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Dzień dobry, was chyba nie miałem okazji poznać.

[Kubeł1001]

Kuba1001

W odpowiedzi skinęli Ci głowami, ale chyba nikt nie miał ochoty się odezwać.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Rozumiem, że to później. Ruszamy?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Ruszamy. ‐ powiedział Ork i wszyscy wsiedli na konie, Tobie zostawiając ostatniego.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Wszedł więc na niego i czekał, by ruszyć za towarzyszami.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Zmiana tematu. Zacznę, jak wpadnę gdzie Was wywalić i temat założę.//
Tymczasem Rycerz Śmierci zaczął powoli, acz konsekwentnie, zbliżać się do swego celu.

[Kubeł1001]

Vader0PL

//Zgoda.
Młodszy Egzekutor jeszcze raz przypomniał sobie swoje zadanie i sprawdził broń. Chwilę później w dalszym milczeniu czekał, aż będzie wystarczająco blisko.