Miasto Hammer

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

Jayna.
‐‘Skarbie’? ‐ spytała się powtarzając ostatnie słowo faceta.

Valeria.
Skoro wuj spał, to i ona położyła się na łóżku i spróbowała zasnąć.

[Kubeł1001]

Kuba1001

W odpowiedzi wzruszył jedynie ramionami.

Byłaś zmęczona, więc usnęłaś szybko.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

Jayna.
‐Faceci… ‐ cicho się zaśmiała. ‐ Nawet nie wiecie, co mówicie…

Valeria.
Obudziła się?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Kobiety… ‐ odbił piłeczkę. ‐ Nawet nie wiecie, co zamawiacie, ani czego chcecie…

Owszem, obudziła się następnego dnia.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

Jayna.
‐Do czego Ty w ogóle dążysz? ‐ spytała się poddenerwowana.

Valeria.
Wyszła ze swojego pokoju i sprawdziła czy wujek już wstał.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Do tego, żebyś powiedziała, co zamawiasz, do cholery, bo mam też innych klientów!

Wstał, właśnie czytał książkę i palił przy tym fajkę.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

Jayna.
‐To daj mi kieliszek wódki, albo całą…! ‐ krzyknęła zdenerwowana.

Valeria.
Valeria podeszła do wujka i spytała się go radosnym głosem:
‐Co tam wujek czyta?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wzruszył ramionami i postawił przed Tobą półlitrową flaszkę.
‐ Dwadzieścia złota.

‐ Książkę. ‐ odparł. ‐ O Czarnym Magu, jak go tu nazywają.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

Jayna.
Rzuciła 20 złotych monet na ladę i spytała się jeszcze.
‐Jak nazywa się wasza konkurencja?

Valeria.
‐A on istnieje naprawdę? ‐ spytała się zaciekawiona.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Żył w tych okolicach, ale setki lat temu.

‐ Jesteśmy najlepszą karczmą w mieście. Stołują się tu goście, którzy tu przybywają, Paladyni i strażnicy. Nie mamy konkurencji. Są inne karczmy, ale nie dorastają nam do pięt. ‐ powiedział i zgarnął monety.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

Jayna.
‐Widzę tą twoją obsługę i myślę, że jednak najlepsi nie jesteście… ‐ powiedziała, schowała wódkę do torby i z uśmiechem wyszła z karczmy.

Valeria.
‐A on był dobry czy zły? ‐spytała się.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wyszłaś, a nikt Cię nie zatrzymywał.

‐ Pojęcie dobra i zła ciężko zdefiniować. ‐ odparł z namysłem. ‐ Ale według mnie bardziej podchodził pod zło.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

Jayna.
‐Ciekawe czy w innych karczmach też nie szanują klientów… ‐ Powiedziała do siebie i zaczęła się kierować do innej karczmy.

Valeria.
‐Zły jak orkowie, czy bardziej? ‐ spytała się.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie wiem, niedawno zacząłem czytać.

No i trafiłaś do “Szczękogryza.”

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

Jayna.
‐Uuu… Szczękogryz, ciekawa nazwa… ‐ powiedziała do siebie i weszła do karczmy.

Valeria.
‐Emm… Ja wrócę później, bo idę do Hammer. ‐ powiedziała i wyszła z domu kierując się w stronę miasta.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Więc weszłaś, a karczma nie wyróżniała się na tle innych, jakich pełno w Elarid.

No więc poszłaś. Po godzinie trafiłaś pod bramy miasta.
//Na tej jednej lokacji świat się nie kończy :V//

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

Jayna.
Dziewczyna podeszła do lady.
‐Poproszę kieliszek… ‐ powiedziała do karczmarza.

Valeria.
Więc weszła do miasta rozglądając się na prawo i lewo. Właściwie przyszła do miasta, żeby przyjść.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Weszła bez problemu i rozglądała się. Miasto przez dzień się nie zmieni. Chociaż, jakby wziąć za taki przykład Ruhn…

Karczmarz był zajęty wieloma innymi klientami, więc musisz zaczekać. Ten czas możesz poświęcić na rozglądanie się po karczmie lub po jej gościach.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

Jayna.
Rozejrzała się więc po karczmie.

Valeria.
Rozejrzała się w około i jednak nic jej nie ciekawiło, więc zaczęła się kierować w stronę bramy.

//To weź podaj jakieś bliskie lokacje od Hammer.//

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Kasuss, Gilgasz, Nowe Gilgasz.//
Więc wyszła.

Karczma, jak karczma: nic niezwykłego. Ale goście, to już coś innego. Byli to głównie mieszczanie, kupcy, podróżni, nieliczni strażnicy i kilku najemników. Z tej szarej i nieciekawej masy wyłowiłaś jednak dwie ciekawsze osobistości:
Przy jednym ze stołów siedział postawny mężczyzna, o wielkich muskułach i szeroki w barach, wysoki na przynajmniej dwa metry, choć mogło to być więcej. Nie miał na sobie żadnego pancerza, a nawet broni. Choć, gdy dobrze się przyjrzałaś, zauważyłaś młot bojowy obok krzesła i buzdygan przy pasie. Jego towarzysz był zgoła inny: Miał może z metr siedemdziesiąt wzrostu, nie był też tak postawny, ale ubrany w żółte i czerwone szarawary, tak charakterystyczne dla pustynnego Nirgladu. Również brak włosów na twarzy i czaszce pasowałby to do mieszkańców tego kontynentu, gdyż podczas wędrówek przez pustynie zarost jest niepotrzebny. O ścianę za jego plecami opierała się długa włócznia z barwnym proporczykiem i mała tarcza. Natomiast przy skórzanym pasie z wielką, srebrną zapewne, klamrą posiadał dwa bułaty. Jedyny co łączyło tych mężczyzn była skóra, gdyż każdy z nich był opalony i ogorzały. Jednak nawet trunki zamówili inne, gdyż mięśniak raczył się piwem, a ten drugi wybrał wino.